onzichtbare woorden

jij & ik oneindig

op de één of andere manier
dacht ik heel even
dat je me toch zag

niet mijn verpakking,
de gepolijste versie,
zonder kantjes of lijnen,
maar mijn binnenkant:
de oneindigheid
van mijn ziel

dat is wat ik ook dacht;
dat we oneindig konden zijn
gewoon jij & ik
voor zolang het duurde

ik had eens moeten weten

wat jij wilde was mij,
maar alleen de verpakking
ik was leuk voor even,
niet voor de de rest van je leven

je noemde me mooi en
hield me vast in je armen,
af en toe ruik ik nog
een vlaag van je parfum,
dan komt alles weer terug
en nog steeds
doet het pijn