When Life Sucks

Chapter 29

Pasimple kong sinulyapan ang baril na iniwan niya sa front seat. Damn. Wala na bang mas itatanga ang isang 'to?

"Come on." Hinawakan ko ang kanyang kamay at pinahawak siya sa dibdib ko. Nanginginig pa ito. When he started to play it with his tongue, I pretended to scream in pleasure. Lumiyad ako papunta sa front seat. His eyes were closed while sucking my tits.

You are enjoying it, huh?

Nang mahawakan ko ang baril ay hindi ko agad ito ginamit. Hinayaan ko pa siyang magpakasaya sa loob ng ilang segundo. Pathetic.

When he opened his eyes and about to get in my pants, I showed him the gun. Natigilan ito at napaatras habang nakataas ang mga kamay.

"Tell me, dude. How's it?" I smirked.

Ibinaba ko ang blouse ko at umayos. Nakasandal ngayon ang lalaki sa pinto at halatang nangangatog pa ang tuhod. Sa sobrang takot nito ay ultimo ang magmakaawa para sa kanyang buhay ay hindi na niya nagawa.

"Take off your shirt," utos ko na mabilis niyang ginawa. Tumawa ako bago nginuso ang pants niya. "That, too." Inalis din niya ang pants niya. Napatingin ako sa kanyang underwear. "You are still hard, huh? I wonder how big is it. Take it off."

"P-please-"

"Take it off!" I cut him out.

Nagmadali itong inalis ang kanyang underwear. Napangiwi ako dahil nasagwaan ako. Mabilis na inalis ko ro'n ang tingin ko. Itinutok ko sa kanyang dibdib ang bibig ng baril. Mas lalo itong nanginig. Pinaragasa ko ang bibig ng baril sa kanyang katawan.

"Run, dude. Bumalik ka sa amo mo at ibalita na ang tanga mo para maniwala sa katulad ko. Tell him to fuck himself and no woman will take him seriously. That he is a dirty old man hiding behind the power of his clan and always absent in war. Tell him... The Queen Alpha is signing out."

Sinenyasan ko siyang lumabas. Natataranta na lumabas ito. "Run! I will count one up to ten, dude. Siguraduhin mong hindi ka na aabutan ng bala ko kapag umabot na ako sa sampu. One..." And I started the countdown.

I watched him make the fastest move he has ever done. I stopped counting at number five. Itinapon ko ang mga damit niya bago lumabas at lumipat sa harapan. Ibinato ko rin sa labas ang baril. Hindi marunong humawak ng baril si Amira.

Binalikan ko ang daan na pinuntahan namin kanina at dineretso ito. Dirediretso lang naman ang naging ruta namin kahapon kaya susundan ko na lang kung hanggang saan ako dadalhin ng daan na ito.

I made up my mind. I will come back no matter what. Kahit na pandirihan nila ako at sila na ang mismong magtaboy sa akin, gusto kong malaman nila kung gaano sila kahalaga sa akin. Kahit na sila na mismo ang magpakulong sa akin. Wala na akong pakialam.

It's now or never.

After several minutes of driving, a familiar sign welcomed me. La Trevi. For some reason, coming back here ignited my drenching hope and it gives me more reason why coming back will always be the right decision.

Mayamaya ay naagaw ng pansin ko ang isang lalaking nasa bisikleta. Hindi ako nagdalawang-isip na iharang ang sasakyan ko sa harapan niya. Mabilis na tumigil naman ito. Napansin kong naging balisa ang kanyang hitsura.

Kinalas ko ang seatbelt at lumabas. Nanlaki ang mga mata ni Rich nang makita. Umawang pa ang bibig niya sa sobrang pagkabigla.

"Amira!" he exclaimed my name.

That confused me. Sa dami ng naiisip kong paraan para salubungin niya ako ay hindi ko inaasahan na parang nagagalak pa ito.

"Rich..." I smiled. Parang naiiyak ako. Gusto ko siyang yakapin at humingi ng sorry. Sa dami ng gusto kong mangyari ay nanatili akong nakatayo at nakatunganga sa harapan niya.