အိပ္မက္ေယာင္ေနသူတစ္ေယာက္လိုေျပာေနသည့္ ေကာင္းကင္၏စကားေတြက ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ရင္ကိုေျခစံုပစ္ကန္ခံေနရသလိုပင္။ဝဋ္ေႂကြးတဲ့လား..။ကြၽန္ေတာ္အမွတ္မထင္ေျပာခဲ့မိသည့္ စကားတစ္ခြန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ကြာေဝးေနေစဖို႔ စည္းတစ္ခုျဖစ္သြားခဲ့သည္တဲ့လား။
"ေကာင္းကင္ ငါ့ကိုၾကည့္"
ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ေနရာမွ ပခံုးနွစ္ဖက္ကိုအသာဆြဲ၍ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္လွည့္ေစေတာ့ အရည္လဲ့ေနသည့္ မ်က္လံုးတစ္စံုျဖင့္ အလိုက္သင့္ေလးလွည့္လာသည္။
"ငါမင္းကို ဘယ္တုန္းကမွ အဲ့လိုမ်ိဳးမေတြးခဲ့ဖူးဘူး၊အခုလည္းမေတြးသလို ေနာင္လည္း ဘယ္ေတာ့မွအဲ့လိုအေတြးမ်ိဳးဝင္မွာမဟုတ္ဘူး"
"ကံတရားက ငါ့ကိုေနာက္ျပန္ၿပီးေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ငါကေတာ့မင္းကိုပဲ ေနာက္ထပ္အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနာင္တကင္းကင္းနဲ႔ေရြးခ်ယ္ေနဦးမွာပဲ"
ကြၽန္ေတာ့္စကားအဆံုး သိုင္းဖက္လာသည့္ ေကာင္းကင္ရဲ႕လက္ေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ဦးၾကားမွာေနာက္ထပ္ေျဖ႐ွင္းစရာမလိုေအာင္ သံသယဝင္စရာမလိုေအာင္ကိုျပည့္စံုေစသည္။
ပခံုးထက္တြင္ တြယ္ကပ္ႏြယ္ယွက္ေနသည့္ ေကာင္းကင္ရဲ႕လက္ကို မဖယ္ေစဘဲ အလိုက္သင့္ေလးေနေပးမိသည္က ကိုယ္ကိုယ္တိုင္သည္လည္းဒီရင္ေငြ႔ေႏြးေႏြးေလးကို တမ္းတမိေနသည္ေၾကာင့္။
နာရီလက္တံငယ္ကစကၠန္႔နံပါတ္အခ်ိဳ႕ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီးသည့္အခ်ိန္ထိ ကြၽန္ေတာ္တို႔အခန္းငယ္ေလးသည္ အသက္႐ႈသံတစ္ခ်ိဳ႕ျဖင့္သာထံုမႊမ္းလ်က္...။
"မင္းဘာလို႔ျပန္လာတာလဲ"
"အလုပ္ကိစၥရွိလို႔ေလ"
မ်က္လံုးလွန္၍ၾကည့္လာသည့္ ပံုစံက ကြၽန္ေတာ့္စကားေတြကိုအယံုအၾကည္မ႐ွိဟန္...။
"မင္းအေဖသိသြားရင္ေရာ.."
တိုးလ်လ်ထြက္လာသည့္ေလသံရယ္က အားငယ္ေနဟန္..။
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္လင္းလက္ေစ
Romance-ေငးၾကည့္ေနရံုႏွင့္ေက်နပ္ေနခဲ့သည့္သူ႔ဘဝက ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေငးၾကည့္ခြင့္ေတာင္ မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိသည့္အခ်ိိန္မွာ ထိုသူ႔အေပၚထားသည့္ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြက နယ္ကြၽံေနခဲ့ၿပီ။ -ငေးကြည့်နေရုံနှင့်ကျေနပ်နေခဲ့သည့်သူ့ဘဝက နောင်တစ်ချိန်ငေးကြည့်ခွင့်တောင် မရနိုင်တော့မှန်...
The End
Start from the beginning
