အခန္း(၁၅)

4.7K 261 10
                                    

Zawgyi       

             အိမ္ထဲသို႔လွမ္းဝင္လာမိသည့္ေျခလွမ္းေတြက အရင္အခ်ိန္ေတြႏွင့္မတူေအာင္ကို ေလးလံလြန္းေနခဲ့သည္။အဆမတန္လႈပ္႐ွားေနသည့္စိတ္ေၾကာင့္ နရီမွန္စြာ႐ႈ႐ိႈက္ေနက် ဝင္ေလထြက္ေလကပင္မမွန္ခ်င္။

            အိမ္ထဲသို႔ဝင္ဝင္ခ်င္းခံစားမိသည့္ ေလထုအေျခအေနက အရင္အခ်ိန္ေတြကထက္ မ်ားစြာေအးစက္လြန္းေနသည္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ျပႆ     နာ၏ဇစ္ျမစ္ကို အကုန္မသိေသာ္လည္း အနည္းငယ္မ်ွရိပ္စားမိဟန္တူသည့္ ႀကီးႀကီးက ကြၽန္ေတာ္ပင္မေမးရဘဲ ေမေမ႐ွိရာအခန္းဆီသို႔ေမးေငါ့ျပသည္။

           ကြၽန္ေတာ့္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်၍ထြက္သြားသည့္ ႀကီးႀကီး၏ေက်ာျပင္ကို ၾကည့္ၿပီးကြၽန္ေတာ္လည္းပင့္သက္တစ္ခ်က္႐ိႈက္မိသည္။ေမေမ႐ွိရာအခန္းငယ္ဆီသို႔ေရာက္သည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ပိတ္ထားသည့္တံခါးခ်ပ္တစ္ခုက ကြၽန္ေတာ့္ကို ခရီးဦးႀကိဳျပဳသည္။

          "ေမေမ....တံခါးခဏဖြင့္ပါဦး"

         တားဆီးပိတ္ဆို႔ထားသည့္ တံခါးငယ္ကိုအႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ ပုတ္ခတ္လွံု႔ေဆာ္ေသာ္လည္း အေၾကာင္းထူးမလာခဲ့။တင္းၾကပ္စြာပိတ္ဆို႔ထားသည့္ တံခါးလို ေမေမ့ရဲ႕စိတ္ေတြလည္း ေဒါသေၾကာင့္ မြန္းၾကပ္ပိတ္ဆို႔ေနေလမလားေတာ့ကြၽန္ေတာ္မေျပာတတ္..။

          "ေမေမ.....ကြၽန္ေတာ္ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ဒီကိစၥေတြက ကြၽန္ေတာ္တမင္ရည္ရြယ္ၿပီးလုပ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး..."

          တံု႔ျပန္မႈမဲ့ေနသည့္တိုင္ေအာင္ ကြၽန္ေတာ္တစ္ဦးတည္း တိုင္တည္သလို ေရရြတ္မိသည္။

           "အေမတစ္ေယာက္ကို ဒီလိုစကားမ်ိဳးေျပာရတာ ႐ွက္ဖို႔ေကာင္းမွန္းသိေပမယ့္ က်ြန္ေတာ္တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ဝန္ခံပါရေစ...."

           "ကြၽန္ေတာ္ ကာကာ့ကို ခ်စ္တယ္ေမေမ...၊မျဖစ္သင္႔မွန္းသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ေယာက်္ားသိကၡာ ေယာက်္ားမာနေတြနဲ႔ ရင္းၿပီးေတာ့ေတာင္ ကြၽန္ေတာ္သူ႔ကို ခ်စ္မိခဲ့တယ္"

           "လက္ခံေပးဖို႔ မတိုက္တြန္းခ်င္ေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို နားလည္ေပးဖို႔ေတာ့ေတာင္းဆိုပါရေစ၊ကြၽန္ေတာ့္မွာ ဒီမိသားစုေလးပဲ႐ွိတာမလို႔ ေမေမတို႔ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္က႐ွိေနေပးလို႔မရဘူးလားဗ်ာ"

ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္လင္းလက္ေစWhere stories live. Discover now