"ေဆးေသာက္ထားေသးလား"
အရက္နာက်လ်ွင္ဝမ္းေလ်ာတတ္သည့္ သူ႔အတြက္ကြၽန္ေတာ့္မွာသာပူပန္ေနမိေသာ္လည္း ေကာင္းကင္ကေတာ့ မတုန္မလႈပ္။
" တကယ္ႀကီး မင္းပဲ..."
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ဖ်ားေလးေတြကိုဆုပ္ကိုင္ကာေျပာလာသည့္ သူ႔ရဲ႕အသံက လြမ္းရိပ္အျပည့္။နင့္နင့္နဲနဲစိုက္ၾကည့္ေနသည့္သူ႔အၾကည့္ေတြက မွိန္ျပျပမီးေရာင္ေအာက္မွာပင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုအေနရခက္ေစသည္။
"မင္းသိလား.....ငါဒီရက္ေတြမွာတကယ္အဆင္မေျပဘူးဆိုတာကို၊ဖုန္းေျပာခ်ိန္ခဏေလးမွာေတာင္ မင္းရဲ႕အသံကို ေတာင္းေတာင္းတတနဲ႔နားေထာင္ေနမိတယ္ဆိုတာကို"
ေကာင္းကင္ရဲ႕စကားေတြေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ပါးစပ္အေဟာင္းသား။သတိရေနရက္နဲ႔...လြမ္းေနရက္နဲ႔ ဂ႐ုမစိုက္သလိုဟန္ေဆာင္ေနခဲ့တဲ့ ေကာင္းကင္ကိုလည္းကြၽန္ေတာ္တကယ္ကိုပင္နားမလည္ႏိုင္။
"မင္းမ႐ွိတဲ့ရက္ေတြမွာ ငါ Bar ေတြလည္းသြားျဖစ္တယ္၊အရက္ေတြလည္းေသာက္ျဖစ္တယ္၊ဒါေပမယ့္ မင္းကိုငါသတိရေနတုန္းပဲ၊မင္းရဲ႕ပံုရိပ္ေတြကိုငါျမင္ေနရတုန္းပဲ"
ေကာင္းကင္ရာ....။ကြၽန္ေတာ့္မွာ သက္ျပင္းေမာတစ္ခ်က္ကိုသာ႐ိႈက္လိုက္ႏိုင္ပါေတာ့သည္။ဒီေလာက္ထိခ်စ္ေနခဲ့ရက္နဲ႔...။
ေကာင္းကင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုျမင္ျမင္ခ်င္း ဘာေၾကာင့္ လူလိမ္ေကာင္ဟုေခၚမွန္း ကြၽန္ေတာ္အခုခ်ိန္မွာေတာ့နားလည္သြားႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။တမ္းတစိတ္ႏွင့္ကြၽန္ေတာ့္၏ ပံုရိပ္ေတြကိုျမင္ေနမိသည့္ေကာင္းကင္က တကယ္တမ္းကြၽန္ေတာ္ျပန္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပံုရိပ္ေယာင္တစ္ခုဟု ထင္မွတ္မိတာျဖစ္ပါလိမ့္မည္။
အဟက္....။မင္းငါ့ကို အဲ့ေလာက္ထိေတာင္ခ်စ္ခဲ့တာလားကြာ။
"မင္းသိလား....ငါ့ဘဝမွာ အေၾကာက္ဆံုးအရာက မင္းတစ္ခါကေျပာဖူးသလို ငါကမင္းအတြက္ဝဋ္ေႂကြးတစ္ခုုုျဖစ္ေနမွာကိုပဲ၊ငါကမင္းအတြက္ အျပစ္ေႂကြးတစ္ခုလိုမ်ိဳးျဖစ္ေနမွာကို ငါမလိုခ်င္ဘူး၊အဲ့ဒါေၾကာင့္လည္း ငါမင္းအတြက္ဝန္ထုပ္ဝန္ပိုးတစ္ခုမျဖစ္ေအာင္ ေနေနေပးခဲ့တာ၊အဟက္...ငါ့ရဲ႕ ေယာက်္ားမာနေၾကာင့္လည္းပါတာေပါ့ေလ"
YOU ARE READING
ခ်စ္ျခင္းတရားျဖင့္လင္းလက္ေစ
Romance-ေငးၾကည့္ေနရံုႏွင့္ေက်နပ္ေနခဲ့သည့္သူ႔ဘဝက ေနာင္တစ္ခ်ိန္ေငးၾကည့္ခြင့္ေတာင္ မရႏိုင္ေတာ့မွန္း သိသည့္အခ်ိိန္မွာ ထိုသူ႔အေပၚထားသည့္ သူ႔ရဲ႕အခ်စ္ေတြက နယ္ကြၽံေနခဲ့ၿပီ။ -ငေးကြည့်နေရုံနှင့်ကျေနပ်နေခဲ့သည့်သူ့ဘဝက နောင်တစ်ချိန်ငေးကြည့်ခွင့်တောင် မရနိုင်တော့မှန်...
The End
Start from the beginning
