***
Dikenli yollar var önümde sen beni unutma ölümde bile..
(Sen Hiç Sensiz Kaldın Mı?-Burak Öz)
***
17.BÖLÜM: *Kahküllü Kız Beni Son Kez Öpsene*
Eskiden sevmeyi yenilgi olarak düşünürdüm. Bu yüzden birini sevmekten, bağlı kalmaktan hep kaçmıştım.
Ta ki karşıma o çıkıp, benden izin dahi almadan hayatıma dahil olana kadar.
Yazdığı ilk günden beri onunla ilgili ne varsa hayran kalırken, şimdi onu seviyordum. Ona yeniliyordum.
On bir yıldır vazgeçemediğim kararlarımı onun için yıkıyordum ve bu hiç zor olmuyordu.
Bana bakmasından rahatsız olmuyordum. Bana dokunmasından, konuşmaya çalışmasından, beni öpmesinden ve daha çok şeyden korkmuyordum.
Eğer bir ailem olsaydı o koşulsuz tanıştırmak istediğim kişi o olurdu.
Sanki ondan öncem hiç varolmamış gibiydi.
Aynı ondan sonramın hiç varolmayacağı gibi.
Mert'le beraber geçtiğimiz sokaklarda hep bir anımızı gizleyerek devam ediyorduk, yürümeye.
Elim, avucundan hiç ayrılmıyordu.
Hoş zaten ayrılsın da istemiyordum. Ne çabuk alışmıştım bu sıcaklığa.
Elimi tutuşu dahi öyle güzel, öyle anlamlı ve özeldi ki.. Kaç bin tane düşünce geçiyordu kafamın içerisinde.
"Bakıyorum da beni taklite de başladın?"
Başta ne söylediğini anlamasamda biraz düşündükten sonra aklıma ona yazdığım anonim mesajı geldiğinde yüzümü eğip sırıttım.
"Ama güzel olmadı mı?"
"Sonucu çok güzel oldu."
Dedikten sonra avucundaki elimi yukarı kaldırdı ve dudaklarını değdirip öptü.
"Sen o yazdığım yazıyı görüpte paylaşana kadar kalbim duracak sandım."
Mert'in neredeyse her zaman yüzünde bulunan gülümsemesi dudaklarına yerleştirdiğinde ikimizi de durdurdu.
"Sadece mesajımı beklerken öyle hissettiysen, kim bilir metrodayken neler hissettin?"
Sanki hissetmemişti bana dokunduğunda bedenimde oluşan titremeyi, sanki hiç görmemişti tek bir sözünün etkisiyle yüzümün aldığı ifadeyi.
"Şimdi burada öpsem seni, tamda metroda söz verdiğim gibi. Kalbin ne h-"
Elimi hızla elinden çekip yavaşça koluna vurduktan sonra ondan ayrı ilerlemeye başladım.
Ben o anki duygularımdan bahsediyordum ama o hala öpmek derdindeydi.
Mert bana göre attığı kocaman adımlarıyla bana yetişip kolunu belime doladı ve beni tekrardan yanına çekti.
"Güzelim yani ben mesela demiştim. Şimdi öpece-"
"Mert sussana artık sen."
ВЫ ЧИТАЕТЕ
Zifiri Cennet
ЧиклитOnunlayken tuttuğum nefeslerin haddi hesabı yoktu. Nefeslerimin hepsi bir olmuş benim katilim gibiydiler. O nefes, beni yakıp kül ediyordu. Güven sorunlarıyla boğuşan bir insan ne zaman anlardı birine koşulsuz şartsız güvenebileceğini? Sosyal fo...
