"မေခၚဘူးဆို မေခၚဘူးပဲ ဘာမွလာမေျပာၾကနဲ႔ သြား ထြက္သြားၾက"
ကိုယ္ေတြအလွည့္တုန္းက ေသာင္းက်န္းထားသမွ်က
သစ္ အိပ္ယာကႏိုးလာမွ ၀ဋ္လည္ေတာ့သည္
ရပ္ပါေတာ့လို႔ေျပာရင္ေတာင္မရပ္ခဲ့တာေတြက အခုေတာ့ တိတ္ပါေတာ့လို႔ ထိုင္ကန္ေတာ့တာေတာင္ မတိတ္ပဲအေအာ္ခံေနရတဲ့အျဖစ္
ညီအကိုႏွစ္ေယာက္လံုး ေယာက်ာ္းရင့္္မာႀကီးေတြျဖစ္ၿပီး ဒီကေလးတေယာက္ကိုေတာင္ ပါးစပ္မပိတ္ႏိုင္ဘူးလားလို႔ေျပာရင္ေတာ့
ပိတ္ႏိုင္ပါတယ္ .. ပါးစပ္ထဲကို ထိုးထည့္ေပးလိုက္ရံုပဲေလ ..
ဒါေပမယ့္ေပါ့ .. အကိုက္ခံရရင္ ဘယ္သူတာ၀န္ယူမွာလဲ ဒီကေလးကိုက္ခ်က္နဲ႔ဆို ျပတ္မွာ က်ိန္းေသ
အေမေမြးတုန္းက စံုၿပီး သူကိုက္မွျပတ္သြားရင္ ဘယ္သူကိုမွထိုးလို႔ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး
လက္ညိဳးေလးကိုသနားေသးတယ္ဗ်
"ကဲပါ သစ္ရယ္ ဦးျမတ္တို႔ေတာင္းပန္တယ္ ဟုတ္ၿပီလား ေနာက္မလုပ္ေတာ့ဘူးေလ ေနာ္"
"ဘာကိုေနာက္မလုပ္တာလဲ"
"ကေလးကိုေနာက္မလုပ္ေတာ့ဘူးလို႔"
"ေနာက္မလုပ္ေတာ့လို႔ျဖစ္မလား ခင္ဗ်ားတို႔မလုပ္ရင္ ကြ်န္ေတာ္ငတ္မွာေပါ့ အဟင့္ ... အီးးးးးးးးးဟီးးးးးးး"
"ေဟာဗ်ာ"
မလုပ္ေတာ့ဘူးဆိုေတာ့လည္းငိုတယ္ဗ်ာ
လုပ္ေတာ့လည္းစိတ္ဆိုးတယ္ .. ဘယ္လိုလုပ္ေပးရမတုန္း
"သစ္ .. ငါနားညီးလာၿပီကြာ"
စိတ္ဆတ္သူ ရိပ္ကထေျပာေတာ့ ဘူးသီးလံုးေလာက္က်ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြကိုဖိသုတ္လိုက္ကာ
"သစ္ ကြဲေအာင္ဘယ္သူလုပ္တာလဲ"
"အဲ့တာက"
"ခင္ဗ်ားတို႔လုပ္တာမဟုတ္လား လုပ္ရင္ခံ အပိုေတြမေျပာနဲ႔ အီးဟီးးးး ေမေမေရ ေမေမ့သားေလးကို သူတို႔ကမုဒိန္း၀ိုင္းက်င့္တုန္းက က်င့္ၿပီးအခုမွပါးစပ္ပိတ္ခိုင္းေနတယ္ ေမေမရဲ႕"
"ဟိတ္ ဟိတ္ လူၾကားမေကာင္းသူၾကားမေကာင္းငိုမေနနဲ႔
မုဒိန္းက်င့္တယ္ဆိုတာ အလိုမတူမွသံုးတာ
မင္းကအလိုတူလို႔ ငါ့ဟာေတာင္ မင္းပါးစပ္ထဲကမနည္းထုတ္လိုက္ရတယ္ေလ"
