Annoying guy

Chapter 14

Ξάπλωσα προς την αντίθετη μεριά ώστε να κοιτάει την πλάτη μου, Άφησα τον χρόνο να κυλήσει, μετά από 5 λεπτά γύρισα να δω τι κάνει και εξακολουθούσε να κοιμάτε στο πάτωμα σαν να μην έγινε τίποτα.

Η στάση του με στεναχωρεί αρκετά, διότι αν ισχύουν όλα αυτά που μου είπε στην πόρτα ότι του ελειψα, Δεν θα είχε αυτή την στάση.

Hyunjin's POV.

θέλω πολύ να κοιμηθούμε μαζί απόψε αλλά είμαι σίγουρος πως θα τα κάνω πάλι χάλια οπότε ας μην το ρισκάρω. Καθώς με έπαιρνε σιγά σιγά ο ύπνος ένιωσα κάτι στους κοιλιακούς μου ,και δεν ήταν πείνα! , ήταν το χερι της Yuno's όπου με αγκάλιαζε.
Ήμουν σαστισμένος, Δεν μπορούσα να βγάλω αχνά, να της πω τίποτα.

Ένιωθα τόσο άβολα αλλά και τόσο περίεργα. Γύρισα προς το μέρος της ,την σήκωσα και την έβαλα πάλι στο κρεβάτι, εκείνη άνοιξε τα μάτια της και με έσπρωξε ώστε να πέσω μαζί της στο κρεβάτι.

Η υπερένταση είχε κυριεύσει και στους δύο μας , Όσο για την στάση που βρισκόμασταν , Όσο άβολη είναι τόσο όμορφα νιώθω. Βρίσκετε από πάνω μου και η αποστάση μεταξύ μας είναι φρικιαστηκα ελάχιστη.

Με κοιτούσε έντονα στα μάτια όπως κι εγώ στα χείλια. Δεν το έκανε, Ευτυχώς με συγκράτησε... Έβαλε το κεφάλι της στο λαιμό μου και με αγκάλιασε.Έμοιαζε με ένα μικρό και φοβισμένο κουταβάκι, που το μόνο που θέλει είναι χάδια και αγάπη.

"Γιατί το κάνεις αυτό" μου είπε στο αυτί απογοητευτικά "Γιατί με αγνοείς, Τι εκανα;"
συνέχισε οσπου έβαλε τα κλάματα.

"Φταίω εγώ που ήρθαμε έτσι; Φταίω εγώ που δεν μου μιλάς, δε με χαιρετάς, Με αγνοείς, με αφήνεις μόνη;!" πλέων τα δάκρυα της έγιναν ποτάμι και χείθηκαν πάνω στο σεντόνι. Δεν άφησα να περάσει λεπτό που να μην την έχω στην αγκαλιά μου, κοντά μου να την προστατεύω.

"Yuno, Εγώ φταίω , Το μόνο που ήθελα είναι να μην τα κάνω όλα χάλια όπως την νύχτα εκείνη..." "Hyunjin δεν..." προσπαθούσε να μιλήσει αλλά οι λυγμοί από το κλάμα δεν την άφηναν. Της χάιδευα την πλάτη για να ηρεμήσει και να κοιμηθεί υσηχα. Άλλαξε την στάση της και πλέον το πρωσοπο την βρισκόταν στο στέρνο μου χωρίς να με αφήσει.

"Μην το ξανακανεις αυτό...Μην με αφήσεις μόνη..." είπε καθώς της σκούπιζα τα μάτια.

"Δεν πρόκειται!" Είπα και την κοίταξα με χαμόγελο, τα ματάκια της γυάλιζαν και με κοιτούσε με λαγνεία και γαλήνη. Ήταν τόσο όμορφη κάτω από το πάπλωμα να με κοιτάει μα αυτά τα γλυκά της μάτια...