Levenslust [18+]

- 16 -

Matthijs POV

De camera blijft maar foto's maken. Iedere paar seconde wissel ik van pose om de fotograaf tevreden te houden. Het is begin zomer, de temperatuur zo rond de vijfentwintig graden, maar ik sta hier de najaarscollectie te showen. Het blijft iets geks, de modewereld.

Vera, hoofdredactrice van dit grote modeblad, blijft maar door kletsen over hoe fotogeniek ik ben. Het is de eerste keer dat ik in haar tijdschrift zal verschijnen, het zal een reportage zijn van tien pagina's. Iedere pagina met een nieuwe topoufit voor het najaar.

Na een snelle omkleedsessie staar ik even snel in de spiegel. Dit keer heb ik een cognac kleurige leren bikerjas aan, eronder een grijs overhemd die niet eens zo strak om mijn lichaam valt. Er onder een donkergroene spijkerbroek met als laatste leren hoge nette schoenen. Ik vind het niet eens zo'n gekke outfit. Met een paar sneakers eronder zou ik hier ook wel in kunnen lopen. Het zit lekker en ik voel me er best comfortabel in.

Vera en de fotograaf staren samen naar de macbook die in de hoek van de fotostudio staat. Wanneer ze merkt dat ik weer in de ruimte ben, wenkt ze me naar haar toe. 'Kijk Matt, deze foto's zijn al prachtig!' Snel kijk ik naar wat foto's van mezelf. Ik vind het nog steeds wat ongemakkelijk om er naar te kijken. Het voelt niet als ik, maar een opgefriste versie van mezelf.

De visagiste komt nog wat even poeder bij me aanbrengen, om het glimmen tegen te kunnen gaan. De lampen in deze studio zijn weer eens bloedheet, dus wat poeder op mijn gezicht wat te matteren kan geen kwaad. Wanneer iedereen tevreden is met mij ga ik weer richting het doek.

De poses zijn vanzelfsprekend. Staand, hand in de zak, zwoel kijken. Klik. Hand eruit, stukje draaien, opzij kijken. Klik. Hand onder de kin, mijn blik diep in de lens. Klik. En dat allemaal binnen dertig seconden. Dit gaat weer zo'n vijftien minuten door tips van Vera. Het begint steeds warmer te worden in deze kleding, het is gewoon te lekker weer om in zoveel kledingstukken rond te moeten lopen.

'We hebben het!' gilt Vera het uit. Iedereen op de set begint te klappen, inclusief ikzelf. Het is een leuke dag geweest, vol leuke gesprekken en nieuwe gezichten. In dit wereldje kent iedereen elkaar wel, dus het is fijn om weer eens wat anders te zien.

De visagiste, Amanda blijkt haar naam te zijn, komt daar naar me toe. 'Je ziet er knap uit Matt, goed gedaan.' Als eerste blijft ze staan en naar me staren. Dan besluit ik om het ongemakkelijke gevoel te laten verdwijnen. Ik geef haar een vriendschappelijke knuffel. 'Dankje, jij bent ook zeker niet verkeerd.'

Amanda begint te blozen, om daarna een flirterige blik op te zetten. 'Wat denk je van een drankje na afloop?' Ik moet wel lachen. In de afgelopen maand heb ik al zoveel mannen en vrouwen moeten afwijzen. Ook nu geef ik haar het standaard antwoord. 'Sorry, maar ik heb een vriendin.' De schrik is de eerste reactie die ik kan lezen. Dan de vraag die altijd daarna gesteld wordt. 'Maar gewoon als vrienden?'

Ook daar trap ik allang niet meer in. Dit soort opmerkingen kwamen altijd uit mijn mond. 'Je lijkt me een aardige vrouw, maar vrienden heb ik voldoende. Zie je vast wel een keer bij een volgende shoot.' Ik geef de visagiste een knipoog en loop dan richting de kleedruimte. Als eerste hang ik het leren jasje terug aan de hanger.

Gelukkig is er vandaag een badkamer aanwezig, zodat ik al het zweet van me af kan wassen. Als een hotel staat er al shampoo en douchegel op me te wachten. Top. Ik trek alle kleding uit, hang het op aan het rek en stap dan in de douchecabine. De warme stralen spatten op mijn huid. Eventjes een moment van relaxen.

Na de douche loop ik met een handdoek om mijn middel weer terug naar de kleedruimte. Vera zit op het bankje op me te wachten. Stevig houd ik de handdoek vast. De hoofdredactrice is een mooie vrouw, voor haar leeftijd. Ze is minstens vijftien jaar ouder, totaal niet mijn type.

Ze bekijkt me van top tot teen. Mijn wenkbrauw schiet omhoog. 'Ik loop even terug om een boxer aan te trekken.' De vrouw begint te lachen. 'Misschien is dat wel wijs.' Met de grijze Calvin Klein boxer loop ik even terug, trek dat ding aan en loop dan weer de ruimte binnen. Wat waterdruppels vallen vanuit mijn haar op mijn schouders.

'Goed, terwijl je je verder omkleed wil ik nog wat zakelijke dingen bespreken.' Maar natuurlijk, alles in dit wereldje moet tegelijk en zo snel mogelijk. Prima. 'Vertel Vera,' zeg ik dan maar. We hebben het over toekomstige shoots, wat modeshows en eventueel wat social media sessies. 'Als laatste wil ik je bij de lancering hebben van de najaarseditie, aangezien je op de voorkant zult verschijnen. Je zult dan samen met mij hem voor het eerst tentoonstellen aan het publiek.'

Even moet ik hier over nadenken. Ik heb dit al vaker gedaan, maar iedere keer liep er iemand aan mijn zijde. Was het Levi niet, dan wel een andere scharrel die ik van internet geplukt had. Mijn laatste partner, Niels, is ook een tijdje met me mee gegaan. We waren twee jaar lang onafscheidelijk, tot hij verliefd werd op een ander. Op een vrouw nog wel. Een biseksuele partner hebben wanneer je dat zelf ook bent blijkt toch best lastig te zijn.

Maar nu heb ik Vanessa, die ik al een maand mijn vriendin mag noemen. Geen enkele keer heb ik haar naam genoemd, een foto van ons geplaatst of is ze met me mee geweest. Ze durft het nog steeds niet, terwijl onze telefoons vol staan met de leukste foto's. Van kiekjes samen, tot aan pikante plaatjes van haar mooie borsten in een kleine kanten BH. Als ik er alleen al aan denk...

'Aarde aan Matt, lancering najaarseditie?' Oh ja, tuurlijk. 'Dit zou ik even moeten bespreken met mijn manager, die zal contact met je opnemen.' Bij Vera verschijnt er al snel een glimlach. 'Fantastisch, ga ik dit regelen. Als dank mag je je favoriete outfit mee naar huis nemen.' Het is iets wat ik vaak te horen krijg, dus ik besluit om de laatste set met de leren jas mee te nemen. Vanessa zal dit ook leuk vinden.

We schudden elkaar de hand wanneer ik het pand wil verlaten. Buiten staat mijn Audi al op mij te wachten. De tassen met kleding en de paar schoenen stop ik in de achterbak. Eenmaal weg gereden verbindt de iPhone zich al snel via bluetooth met het geluidssysteem van de auto. Via stemherkenning laat ik de telefoon Vanessa opbellen.

Haar fijne stem galmt door de auto. 'Hee mooie man, hoe is het?' Een glimlach verschijnt op mijn gezicht. 'Ik ben over een uurtje bij je.' Een gevloek hoor ik op de achtergrond. Wie moet dat in godsnaam voorstellen? 'Uhm oké, dan ben je precies op tijd voor het avondeten. Zie je straks.'

Voordat ik kan antwoorden is er al opgehangen. Wat voor telefoongesprek heb ik in godsnaam zojuist gevoerd? Vanessa klinkt nooit zo nerveus wanneer ik haar bel, zeker niet rond dit tijdstip. Café Nessa is al gesloten, dus het kan ook niet een klant geweest zijn.

Ik ga al binnen enkele seconde van het ergste uit. Ondanks dat ik de afgelopen tijd een mannelijke slet ben geweest, toch vind ik het lastig om iemand zo snel volledig te vertrouwen. Het is al even geleden dat Niels en ik uit elkaar zijn gegaan, maar toch hakt het er wel in op dit soort moment.

Vanessa kan en mag ik niet vergelijken met Niels. Ik rijd wat harder over de snelwegen richting mijn vriendin. De auto parkeer ik om de hoek van de winkelstraat. Voor haar deur zie ik al een man staan, die rustig een sigaret aan het roken is. Hij staat met de rug naar me toe.

Eenmaal dichterbij tik ik hem op zijn schouder. 'Wat doe jij bij de woning van mijn vriendin?'

Ik vond dit zo'n leuk hoofdstuk om te schrijven! Totaal geen verstand hier van, maar in mijn fantasiewereld ziet een fotoshoot er zo uit haha. Vergeet de 🌟 niet en tot snel!