Chapter 10
Francine's POV
After the Vince incident, hindi muna ko pumunta ng subdivision.
"Oh Francine, hindi ka ata umalis ngayon?" Tanong ni Mommy Belle na pumapasok sa kwarto ko.
"Ahh. Break time muna. Hehe." Sabi ko.
"Ahhh. Sige iha, paalis muna ko ng Taiwan for business trip ikaw na muna bahala ah." Sabi ni Mommy.
Nagkiss naman ako sa kanya. 1 week siya sa Taiwan.
Umalis na si Mommy Belle.
I have nothing to do.
Di ko alam kung gagawa ba ko ng letter? Natrauma ko sa pagkawala nung dalawa kong letter eh. Baka mawala ko na naman.
Pero in the end, gumawa parin ako.
This time iiwan ko na talaga dito sa room. Para hindi na mawala!
After making the letter, naligo na ko then nagayos na.
I have nothing to do?
Makipagusap kaya ko kay Uno?
Kelangan ko na din sundin advice ni Ate Kai.
Sige na nga. Puntahan ko siya sa coffee shop.
.
.
.
.
.
Coffee Shop
"Good morning mam can I take your--Francine? Napadalaw ka?" Bati sakin ni Uno.
I just smile at him.
"Di ako dumadalaw. Bumibili ako." Sabi ko.
"Ayy okay. Sorry. Ano order mo?" Tanong niya.
"Caramel Frap and cinnamon ulit." Sabi ko.
"Sige, i serve ko na lang sa table mo." Sabi niya habang pinupunch yung order ko.
"Sumakto bang ako ulit last costumer mo?" Tanong ko
Umiling siya habang inaabot ko yung bayad. I saw him smirk a little.
"Ahh. Okay. Sige." Sabi ko habang nakangiti parin. Umalis na ko then pumwesto sa spot ko.
Di ko alam kung nangaasar ba yung ngiti ko. I feel like a good person today. Char!
Nilagay ko na yung earphones ko then nagbasa na ulit ng libro.
Itong librong to di ko matapos tapos dahil daming hindrance. Amp!
"Here's your order Mam." Sabi ni Uno na ngiting ngiti.
I look at him while his serving me my food.
"Stop smiling you look stupid." Sabi ko out of nowhere. Itong lalaking to, nampipikon ba?
"Sensya, Im just happy your here." -Uno
I just rolled my eyes and focus on my reading.
Umupo siya katapat ko.
"Hey, diba your working?" Sabi ko
"Breaktime ko. And walang masyadong costumer pa kaya okay lang." -Uno still smiling.
"Whatever. Can you stop smiling its pissing me off." Sabi ko.
Umiinit ulo ko, nawala yung 'I feel Im a good person today.' Uggh!
"Chill, Pards. Init na naman ulo mo eh. May problema ka ba?" Tanong niya.
"Ikaw problema ko. Pinipikon mo ko kakangiti mo." Sabi ko.
"Bakit naiinlove ka ba?" Sabi niya
I glare at him.
"Pero syempre joke lang. Ikaw naman oh." Sabi niya na tumatabi sakin at inaakbayan ako.
Pinipilit ko namang kumalas. Chansing yang ginagawa niya ah!
"Get off me!" Hirit ko kaya kumalas siya.
I took a deep breath.
"Oh ayan na pasalubong mo." Sabi ko.
"Pumunta ka sa shop para iabot yung pasalubong?" -Uno
"Kung ayaw mo akin na." Sabi ko na babawiin na sana yung paperbag.
"Hindi no. Bigay kaya to ng mahal ko." Sabi niya.
"Pwede ba!" Sabi ko.
"Joke. Ito naman, laging mainit ulo sakin. Salamat Pards." Sabi niya. He was sincere.
I smile at him. Uminom na lang muna ako ng frap.
We were silent.
Ano nga bang dapat kong sabihin?
Dapat ko na bang sabihin?
May dapat ba kong sabihin?
Aish!
"Uno?" I call him.
Tumingin siya sakin. Waiting for me to say something.
"What would it be kung hindi mo ko minahal? Close parin kaya to?" Tanong ko habang iniinom yung frap.
Out of curiousity. I never ask him this.
"Well, siguro? Sana. Sana hanggang ngayon kahit na may feelings parin ako." -Uno
I look down. I dont want to hear it now. Not now.
"Sorry, change topic na lang. Im still not ready for this. Im here to unwind." Sabi ko.
"I understand. Pero Francine?" -Uno
I look at him.
"Ngayong nakabalik ka na galing France, Ako parin ba yung Pards mo?" Nahihiyang tanong ni Uno.
I laugh at him.
"Uno, we may have so many conflicts and hindi man natin mababalik yung dating tayo but...your still my pards. Drama mo!" Sabi ko habang ginugulo yung buhok niya.
"Namiss ko to." Sabi ni Uno na niyayakap ako.
"Namiss mo lang ako!" Sabi ko naman na hinahayaang yakapin ako.
Minsan lang ako maging mabait. Lubusin na niya.
"Oo no. Di mo na kaya ako pinansin noon." Sabi niya.
"Whatever!" Sabi ko.
Nagkwentuhan pa kami.
Parang bumalik lang yung pakikitungo ko sa kanya noon.
Di ko man nasabi pa yung mga kelangan kong sabihin at least nahaharap ko na.
Ang sarap sa pakiramdam.
