Please... Arrest me...

Κεφάλαιο 2

Είχα φτάσει σπίτι μου... Τακτοποίησα τα πράγματα μου - καλα όχι και τακτοποίησα... Απλά τα έβγαλα από την βαλίτσα και τα πέταξα στην ντουλάπα- κι έκανα ένα ΑΠΛΌ ντουζάκι, γεμίζοντας την μπανιέρα έως πάνω με νερό, αφρόλουτρο, μερικά ροδοπέταλα και γύρω γύρω έβαλα λίγα αρρωματικά κεράκια για να χαλαρώσουν τα τσάκρα  μου... Σαν να περίμενα τον γκόμενο ένα πράγμα... Αλλά κατά τα άλλα ήταν ένα απλό ντουζάκι...

Βγαίνοντας από το μπάνιο έπειτα από ένα αιώνα, αφού είχα αποκοιμηθεί στην μπανιέρα, φόρεσα την χνουδωτή, ροζ, σέξι πετσετούλα μου και κατευθύνθηκα στο σαλόνι για να κάψω τα εγκεφαλικά μου κύτταρα με το κινητό... Έλεγα,όμως, κι εγώ θα ήταν ένα ήσυχο απογευματάκι, χωρίς φωνές και φασαρίες... Αμ δε... Κάτω από την πολυκατοικία περνούσαν κάτι μαλακισμένα... Ωχ με συγχωρείτε... Κάτι, ο Θεός να τους κάνει, αγόρια, με ανύπαρκτο εγκέφαλο, που αυνανίζονται σε καθημερινή βάση... Από την πολύ φασαρία βγήκα στο μπαλκόνι να δω τι γίνεται... Με αυτό που αντίκρισα, ήθελα να κατέβω κάτω και να τα πλακωσω στο ξύλο... Εγώ... Που τρέχω σαν την παλαβή με την παντόφλα στο χέρι γύρω από το σαλόνι μόλις δω έντομο... Αλλά αυτά δεν τα λέμε σε κανέναν, γιατί υποτίθεται πως είμαι τσαμπουκαλού και δεν θέλω να αμαυρωθεί η φήμη μου... Anyway... Είχαν ακολουθήσει μια κοπέλα σχετικά όμορφη, αλλά με αρκετά προκλητικό ντύσιμο για την ηλικία της - που πήγαινε όμως έτσι το τσόλι - και την παρενοχλούσαν, μέχρι που τόλμησαν να την αγγίξουν... Με τα νεύρα που είχα από το πρωί αλλά και από την περίοδο, που σκοτώνω μέχρι και άνθρωπο από τα νεύρα, άρχισα να τους φωνάζω :

-«Τι κάνετε εκεί ρε κολοπαιδα στην κοπέλα...;» είπα με άγρια φωνή

Έλα όμως που είχα ξεχάσει πως ήμουν μόνο με την πετσέτα ντυμένη... Τότε με κοιτάνε και τα δύο έκπληκτα και λέει το ένα :

-«Ψψψψψ... Τι καύλα είναι αυτή ρε μαλάκα... Εεε κοπελιά... Άλλη φορά μην την φορέσεις την πετσέτα, για να δούμε πως είναι ο Θεός»

Αφού κοιτάχτηκα για λίγο, αγριεύω ακόμη περισσότερο και του απαντάω :

-«Αμα καλέσω εγώ την αστυνομία, θα σου πω εγώ ποιον Θεό θα δεις... Άντε πήγαινε τώρα να πηδήξεις τον φιλαράκο σου δίπλα που είναι έτοιμος να σου τον χώσει από τις πολλές αγαμίες που έχει... Και χρησιμοποίησε και τα σαλάκια που του τρέχουν για λυπαντικό... Για να σου μπει ευκολότερα...» είπα με τόνο όλο ειρωνία

Εκείνα, χωρίς να πουν τίποτα πάρα μόνο να ξεφυσίξουν από τον θυμό τους, φύγανε γρήγορα και μακριά από την κοπέλα, η οποία με κοιτούσε λες και ήμουν ηρωίδα της. Τότε μου είπε σχετικά ψιθυριστά :