Bazen bulutlar bile teselli etmiyordu beni bazen sadece yalnızlığa ihtiyaç duyuyordum her insan gibi. Bazen de kendimi avutuyordum bir kaç püskü eşyayla.
İşte bazen öyle bir şey oluyordu ki bulutlar , gökyüzü , mavi , bahar hiçbiri teselli edemiyordu beni sadece avutabiliyordum kendimi.
Şimdi sizlere insan psikolojisinden bahsetmek istiyorum , insanlar daima kendilerini teselli eden şeylerle ilgilenirler.
Bazen ilgileneceğimiz hiç bir şey olmaz eşyalarımız arasında hemen canımız sıkılır veya can sıkıntısından kötü konular düşünürüz hep bir kaygı içerisinde yaşarız.
"Ya öyle olursa ya böyle olursa " :diyerek hayatımızı sürdürmeye çalışırız.
Öncelikle bilmenizi isterim ki korktuğunuzun başınıza gelmemesi için korktuğunuz ne varsa o korkunun üzerine gidin korktuğunuz hiç bir şeyden kaçmayın çünkü bilmelisiniz ki kaçan kovalanır.
Daima güçlü durmalısınız , bu hayatta daima sizi güçlü kılan bir şey olmalı
Mesela beni güçlü kılan şeyler bulutlar,mavi,gökyüzü,kitap,hayvanlar...
Bu beş kelime ne kadar da basit görünüyor bulutlar mı desem mavi mi desem ya da hepsi belki de sizin bakış açınızdan bakılınca saçma gelebilir ama hepsinin benim için taşıdığı bir anlam var gelin onlarıda sizinle paylaşayım:
Bulutlar çok naif çok güzeller,sadece güzellikleri için mi seviyorum dersiniz ama sadece güzel oldukları için değil mesela bulutlar insanlar gibi bırakıp gitmiyor gitsede geri geliyor ya kendisi ya başkası ama daima geliyorlar bırakmıyorlar sevince tam seviyorlar bundan dolayı bulutlarin yanımda olduklarını bilmek bile psikolojik rahatlatıyor beni...
Mavi desem gökyüzü, Atatürk'ün gözleri, deniz... ne kadar da mavi hemde masmavi sevmemek elde değil.
Gökyüzü desem o anlatılmaz bir şey yaa nereye gitsen var hiç yok olmuyor düşünsene ölene kadar gökyüzü var çok güzel değil mi?
Sonra kitaplar, nasıl desem kitapların sizde ki önemini bilemem ama benim tutunacağım tek dalım kitaplarım...
Sıra geldi en masum canlılara hayvanlar beni anlayan tek dostlarım yarama merhem olan tek canlılar...
