Not So Boy Next Door (COMPLETE)

Chapter 17: Weird

“Don’t mind him, Erick. May period yata siya these past few days.” May halong pang-aasar pa ang tono ng boses ko. Hindi na talaga siya nahiya sa bisita ko.

“Nice home by the way.” Kumento ni Erick nang nasa na kusina na kami. Ang siraulo namang si Damian ay mas lalo pang nilakasan ang volume ng TV kaya hanggang dito sa kusina ay rinig na rinig ko ang nagsisiwagan sa pinapanood niya.

“Bothered ba siya na nandito ako?”

“Nah. Don’t mind that weirdo. Hindi ko rin alam kung ano ang iniisip niya lately. He’s weird.” Kumuha ako ng dalawang baso para saamin ni Erick. Namiss ko rin kasi mag ice cream.

“So what’s up? Are you here to get properly rejected?”

“You’re cruel.”

“I know and you know it, too.” Pinuno ko ang baso ko ng ice cream dahil favorite ko talaga ang flavor na dinala ni Erick. I can’t help it because ice cream is damn tempting!

“That’s the point. Kahit alam kong nandito ako para bastedin mo ulit ay hindi ko naman magawang magalit. Una, ako itong nagpupumilit at pangalawa i know you too well. But still, i like you.”

“C’mon Erick! Just hate me.” I said exasperatedly. I can’t understand him sometimes. Marami naman nakapalibot sakanyang babae. In fact, baka nga maging successful pa ang banda nila dito sa Pilipinas. Wala pa nga silang sariling album pero ang dami na nilang fans. They’re touring, too!

“Para namang---“

“Oi! Ice cream! Pahingi ah!” Bahagyang tinulak ni Damian si Erick para kumuha ng ice cream.

“Damian!”

Pigil JL! Hinga lang nang malalim! Kailan ba siya pumasok sa kusina? Kahit kelan talaga isa siyang malaking epal.

“Teka lang Erick, hah?” Hinila ko si Damian palabas ng kusina para kausapin siya. Kanina pa kasi ako nakakahalata na para bang binubwisit niya talaga ako. Hindi mahaba ang pasensya ko and i do admit that i have a bad temper. In fact, medyo mahaba na nga ang pasensya ko ngayong gabi!

“Look, hindi ko alam kung anong issue mo. Pero nakakahalata na kasi ako.”

“Jeling, wala akong pakialam kung ilang beses kayong magkita ng lalaking yon pero kasi ibinilin saakin na bawal kang magpapasok ng lalaki sa bahay niyo habang wala ang lola mo.”

I squeezed my eyes shut dahil sa inis.

“He’s a friend. Masama na ngayon magdala ng kaibigan?” may pagkasarkastik kong sabi.

“Kaibigan ang tingin mo sakanya pero siya ba? Kaibigan ba ang tingin niya sayo?”

“I hate you! Huwag kang pakialamero. He’s a great friend of mine. Erick is kind kaya ayos lang naman na pumunta siya dito. Pero once na sinabi mo kay lola ‘to malilintikan ka sakin!”

Bumalik na ako sa kusina pagkatapos. Hindi na ako tinanong ni Erick kung ano ang pinag-usapan namin ni Damian. Alam kong alam niya kung ano ‘yon pero we don’t really care. Nasabi ko na kasi sakanya noon na sobrang strict ng lola ko pagdating saakin. Tanging si Damian lang talaga ang pinapalapit niya sakin noon at hindi ko naman alam na maski pa rin pala ngayon.

Gees! Nagkaroon tuloy ako ng instant tatay.

“Aalis na rin naman ako.” Sabi niya while checking the time. Kung sabagay naman kasi ay late na. “Panoorin mo kami hah? Goodnight. Huwag mo na akong ihatid sa labas.” Nakangiti nitong sabi bago siya tuluyang umalis.

Hinintay ko munang makaalis talaga si Erick bago ko hinarap si Damian.

“So daddy Damian, i-lock mo na yung pintuan at gate, hah? Huwag tatamad-tamad. Masama ‘yan.” Agad na akong umakyat sa kwarto ko dahil ayaw ko na marinig ang isasagot niya. Baka masuntok ko na siya sa sobrang asar ko ngayong gabi.

Erick is weird.

Damian is weird.

Damn! Am I weird, too?

****

A/N: Sabaw na update for you guys! Thank you sa nagbasa hahahahahaha!!! Follow me on twitter! @aril_daine :)))