[BME 3] : BE MY ESCAPE

1. His promise.

Nagsimula na siyang magpanic. Sinubukan niyang buksan ang pinto ng kotse pero naka-lock  iyon. “Ah, shit! Tanggalin n’yo ang lock!!!” pinagkakalampag niya pa ang pinto.

Pero wala. Hindi man lang tuminag ang mga ito.

 

“Shit...! P*tangna, palabasin n’yo ‘ko rito!!!” Nangigigil na siya. Nagsisimula nang magdilim ang paningin niya.

 

“Stop the f*cking car! Damn, it!!!” Nagliliyab na ang mga mata niya sa galit. Wala ba’ng naririnig ang mga ito?!

Binitawan niya ang cellphone niya at gamit ang dalawang kamay ay hinawakan niya ang leeg ng driver. Pasakal... “PALABASIN N’YO AKO, KUNG AYAW N’YONG MAGKA-LETSE LETSE TAYO!!!!”

Halatang nataranta ang driver at agad napahinto. At dahil sa sobrang galit, hindi niya napigilang higpitan ang pagkakasakal dito. Magkaka-letse-letse nang talaga.

Binalingan niya ang nasa harap na ama niya sa nanliliyab na tingin. Hindi niya pinagtuunan ng pansin kung ano ang nais ipahiwatig ng ekspresyon ng mga mata nito pero nang sensyasan nito ang driver, agad na inalis na niya ang tingin dito.

The driver unlocked the car and he immediately stormed outside bringing only his phone with him.

Agad na tinignan niya ang cellphone niya at ganoon na lang ang tuwang naramdaman niya nang hindi pa rin pala tinatapos ni Yanna ang tawag.

 

“Hello? Arianna??? Arianna!!”

 

“Troy!”

Agad na lumuwag ang paghinga niya nang marinig ang boses nito. “God...! Your voice.... I missed you so much!” hindi niya napigilang bulalas. Ang boses na iyon... Akala niya, hindi na niya muling maririnig ang boses ng mahal niya.

 

“Troy... H’wag mo ‘kong iwan... Please?”

Biglang napahinto siya sa paglalakad niya. Tuloy tuloy na naman ang agos ng mga luha mula sa mga mata niya.

 

Hindi, Arianna. Hindi mo na kailangang magmakaawa pa. Isang salita mo lang, hindi na ako magdadalawang isip na balikan ka. “I won’t.” I won’t, Arianna... I won’t.

And from that moment, that was his promise.

 

“Nasaan ka??! Pupuntahan kita!” sigaw niya sa pag-aalalang hindi marinig ng asawa ang boses niya dahil sa ingay ng mga busina ng sasakyan.

 

“Infinitree”, humihikbing sagot ni Yanna.

Parang dinudurog ang puso niya sa tuwing naririnig na umiiyak ang mahal niya.