Sensizlik Kaçtı Gözlerime

Melek Sultan Aşık Olmuş.

Ayrılmak zor geliyor yine. Onunla geçirdiğim bir asır bir saniye.. Onsuz geçirdiğim bir saniyem de bir asır gibi geliyor bana. Evimin yolunu buluyorum yine.

Şarkılar söyleyerek giriyorum kapıdan. Elimdeki gülü masaya bırakıyorum. Masada bir buket görüyorum. Bu buketin sahibini düşünmeye fazla gerek yok sanırım. Asıl düşünmem gereken kimden gelmiş ki bu. Emre desem olamaz. Çünkü daha yeni birlikteydik. Teyzemin sesleri duyuluyor mutfaktan. Anlaşılan bu buketin sahibi mutfakta şarkılar söyleyen güzel bir kadına ait.

Galiba mutlu bir gün yaşayan bir ben değildim.  Teyzemi hiç bu kadar mutlu görmemiştim. Etekleri zil çalıyordu. O genellikle işi başından aşkın yorgun argın gelirdi eve. Şu an beni çok şaşırtmıştı. Ellerinde çiçeklerde gelmiş. Mutfakta kendinden geçip harika yemekler yapmış ve şarkılar söylüyor. Hayır bu benim teyzem olmaz. Teyzemin sesinin güzel olduğunu biliyordum. Daha önce bir kaç kez mırıldandığını duymuştum. Ama hiç bu kadar neşeli ve içten söylememişti.

Keyfini bozmamak için konuşmadım. Kapıdan içeri girdiğimi hissetmemişti bile. Sonra beni görünce aynı neşesiyle devam etti şarkısına.  O yüzündeki gülümsemeyi hiçbir şeyle değişmezdim şu an.

Düşünüyorum da insanlara gülmek ne kadar da yakışıyor. Mutlu olmak hepimizin hakkı bence. Her felaket gelebilir başımıza. Her zorluk çıkabilir karşımıza. Hepsinin üstesinden gelebiliriz biz. Allah taşıyamayacağı yük vermez ki insana. :)

Peki ya teyzemin bu mutluluğunun sebebi neydi şimdi? İşinde başarlı olduğu zamanlarda mutlu gelirdi eve ama hiç çiceklerler girmemişti kapıdan. Anlaşılan bu mutluluğun sebebi başka bir şeydi. Daha fazla dayanamayıp sordum Melek sultana.

"Hayırdır teyzeciğim. Bu çiceklerde ne?"

" Hiç... Ortak çalıştığımız bir arkadaşımdan.. Bir ihaleyi birlikte kazandık da.. Teşekkür anlamında."

Yalan söylemeyi hiç beceremiyordu. Her halinden belliydi. Biraz daha konuştursam herşeyi yumurtlayacaktı.

"Tabi tabi kesin öyledir."

"Bana bak..! Sen teyzenle nasıl konuşuyorsun bakalım. Asıl sen anlat. Senin bu güle ne demeli?"

"Kimden olacak teyzecim. Emreden tabi ki."
Teyzemim sevinci ikiye katlanmıştı. Heyecanla "Emre'yle barıştınız mi" diye sordu.

Olanları anlattım. İkimiz de cok mutluyduk. İnşallah bu mutluluğumuz kısa sürmezdi.
Yarın sınav sonuçları açıklanacaktı.  Mutluluğuma gölge düşsün istemiyordum. Çok istiyordum tıp okumayı. Babam gibi kalp hastasi kişilere yardım etmek istiyordum. Vakit çok geç olmuştu. Yatağa yattığımla uykuya dalmam bir oldu.