Gitme | Kirishima × OC

Bölüm 6 × Dökülen Saçlar

Nefes almak insanı hayata bağlayan en büyük fonksiyondur. Pekala, ya nefes alamasaydık?

Muhtemelen evrimsel süreçte nefes alan canlılar yerine farklı bir şekilde hayatta kalmayı başaran canlılar olarak evrilir, şu ankinden farklı olarak bir hayat sürmek gereksinimi duyardık.

Fakat ben, hasta olan ben onu, Eijirou'yu görmeden, onun yüzü gülerken görmeden yaşayabileceğimi sanmıyorum. Hayata, benim aksime, güçlü kollara sarılan, umut dolu yakut gözlerle geleceğe bakan, hiç düşünmeden sevdiği kişiler için canını oraya koyan Eijirou'yu görmeden yaşayamam, nefes alamam. İşte bu da benim nefes alma yöntemim.

2016 / 09 / 03

Bu kokuşmuş defter... Bir ceset misali çürümeye yüz tutmuş kapağın koyu kırmızı kaplaması, bir çiçek edasıyla ağır ağır hayata sararıp solan narin kağıt yaprakları, zaman su misali akıp giderken deftere ilişmiş kurşun kalemimin tazelenmeyen not düştükleri... Hayatımdan eksilen dakikalara eşlik eder gibi dağılmaya yüz tutmuş bu defter, bana güç veren yegane iki şeyden biriydi artık.

Diğeri de Kirishima bok kafası.

Eijirou'nun yüzünden hiç düşürmediği, hiç yılmadan, usanmadan parlayan ay gibi beyaz ve su gibi berrak gülümsemesi de bana güç veren ikinci şeydi.

Fakat güç bulmakta zorlanıyorum artık.

Siyah saçlarım tel tel dökülüyor, her bir gün temizlemek zorunda kaldığım ufak saç yumakları yastığımın üzerinde birikiyor. Bir de Eijirou'ya boktan saçlı derdik ama şimdi onun o kırmızı dik saçlarını kıskanır oldum.

UA'ye girmek için zor bela oluşturduğum kaslarım eriyor, bir bardağı bile zor zaptedecek noktaya geliyorum. Eijirou'yu alt etmek için zamanında o kadar çalışmanın karşılığı su gibi akıp gitti.

Benim için değerli olan nefes almak bile işkence haline geliyor, ciğerlerime havayı dolduramamaktan dert yanıyorum. Yataktan çıkmaya bile tenezzül etmiyorum artık.

Fakat bugün doktor günü...

Duşa girsem hiç de fena olmaz.

。
。
。

Yorucu süren bir güne rağmen bugün cidden kendimi diğer günlere göre daha zinde ve mutlu hissediyordum. Belki de Eijirou'nun, ben okuldan ayrılmak zorunda kaldıktan sonra ilk defa evime benim ziyaretime gelmesi buna ufak bir neden gösterilebilir. Ama hayır, içtiğim ilaçlara ve aldığım diğer tedavilere şükredeceğime bir nankör gibi aşkın kara kollarına kendimi bırakmayı ve helak olmayı tercih ederim. Sonuçta sevdiğini uzunca bir aradan sonra gördüğünde, onun teni kendi tenine değdiğinde, sıcaklığı sıcaklığında karıştığında, eli dökülen saçlarımın arasına girip yavaşça okşadığında, nefesi nefesimle bütün olduğunda kim bu kadar mutlu ve huzurlu olmaz ki, ölüm döşeğinde olsa bile?

Elini çektiğinde kalın ve küt parmakları arasında biriken, cansız görünen uzun siyah saç tellerime baktı.

Ve öptü.

Evet, o unutacak belki ancak bütün bahsettiğim tüm bu iç yeşerten ve bu sükunu vücuduma bağışlayan durumları sevdiğim kişi kendi rızasında ve canı gönülden isteyerek yaptı. O benim için gururunu çoktan kenara bırakıp gönlüne kulak vermişti.