ÜSAME 🐾

Ü107 🐾

Multi video ;Mabel Matiz-Boyalı Da Saçların🎶

Keyifli okumalar 🌸

▪️

Görkemli bir restoranın önünde durduğunda kaşlarımı çattım. Belliydi böyle olacağı.

"Yol üstünde bir yere gitseydik."

"Yer ayırttım o kadar."

Oflayıp arkasından ben de indim. "Soner ya, insan mesaj atıp daha özenli giyinmemi söyler."

"Ben seni ilk gördüğümde de üzerinde kot vardı. Saçların çözüktü. Bir elbise giydiğin zaman buraya ait olacaksan hiç olma." Uzanıp elimi tuttu. "Sadece bana ait ol."

Kapıdaki görevliye anahtarı teslim edip içeri girdik. Adımımızı attığımız anda ışıklar gitti. Soner'in elini sıkıca kavradım.

"Soner neler oluyor?"

"Korkma Çilli. Gel." Uzaklaşmadan onunla birlikte yürüdüm. Sandalyelerin çekilmesiyle ürkekçe etrafıma bakındım. Aniden tepemizde bir ışık belirdi. Elimi gözlerime siper ederek ayaklanan insanlara baktım.

"Bizimkisi bir aşk hikayesi."

Soner'in elini bırakmadan arkama döndüm. Uzun boylu bir adam elinde mikrofonla ayaktaydı. Sesi tanıdık gelse de çıkaramadım.

"Siyah beyaz benim gibi biraz
Gözyaşı, umut ve ihtiras
Bizimkisi alev gibi biraz, alev gibi.

Bu güller senin için."

Başımdan aşağı bırakılan kırmızı güller şaşkınlıkla karanlıkta gölgelerini izlediğim insanların üzerlerinde dolanırken şarkı devam etti

"Bu ömür ikimizin.
Hiç üzülme ağlama,
Sen gülümse daima."

Soner bedenini bana çevirdi. Hala şaşkındım. Sadece gözlerime bakıyordu.

"Bizimkisi bir aşk hikayesi,
Siyah beyaz benim gibi biraz
Ateşle su, dikenle gül gibi
Bizimkisi roman gibi biraz."

Şarkı kesilse de müzik çalmaya devam ediyordu. Artık sadece Soner konuşuyordu.

"Bu konuşmayı sana daha önce kaç kere yaptım bilmiyorum. Ama bıkmadan bir o kadar daha yapabilirim. Sana bir sözüm vardı." Zincirini boynundan çıkarıp eline aldı. "Aslında bu sözü sen verdin." Işıklar açıldığında gözlerimi kıstım. Çekimser bakışlarla etrafa baktım. Elinde mikrofon olan kişi Barlas'tı. Dudaklarım şaşkınlıkla aralandı. Başımı diğer tarafa çevirdim.

Melek Hanım oradaydı.

Ellerini çenesinde birleştirmiş, bize bakıyordu.

Alihan Bey, Yağmur, Eray... Buse Hanım bile buradaydı.

"Bu yüzükleri ne bir daha toprağa , ne de kalbime gömerim." Yüzüğü zincirden çıkardı. "Dilediğin gibi, yüzüğünü babam takacak." Avucunu bana uzattığında yanağıma akan yaşı hızlıca silerek elimi cebime götürüp yüzüğünü çıkardım. Avucuna bıraktıktan sonra elini kapatmadan arkama doğru uzattı.

Yavaşça arkama döndüm. Gördüğüm yüz, görmeyi en son beklediğim kişiye aitti.

" Anne? "

" Kızım."

Soner'in onu çağıracağını düşünmemiştim. Hem de hiç. Yanıma gelip bana sarıldığında karşılık verdim.

"Benimkini de annen takacak güzelim."

Gözlerimi yumup yaşlarımı serbest bıraktım. Annemin tüm yaptıklarına, onun için söylediklerine rağmen, şerefsiz demesine rağmen annemi yalnız kalmamam için buraya getirmesi benim için paha biçilmezdi.

Geri çekilip Soner'e döndüm. Öyle minnetle baktım ki, kelimelere ihtiyacımız yoktu beni anlaması için. Gözlerini kapatıp açması yetti.

Elime uzanıp tuttu ve ailesinin yanına doğru yürüdü. Yağmur'un elindeki gümüş tepsiyi o an fark ettim. Soner'in elindeki yüzükleri alıp kurdale bağlarken hala şaşkınlıkla olanları izliyordum.

"Kızım, dilerdim ki gelip ocağından isteyelim seni. Ama Soner bize öğretti ki, senin burada da bir ocağın var."

Gülümsedim. Aynı anda yanağıma bir yaş aktı.

"Sana söz, ister bir büyüğün olarak, ister baban olarak dinle beni. Seni gelip evinden alacağız. Telinle duvağınla çıkacaksın evinden."

Tepsiden yüzüğümü aldı ve elime uzandı. "Bismillahirrahmanirrahim." Yüzüğü parmağıma taktı ve elimin üzerini okşadı. "Allah ikiniz için de hayırlısını nasip etsin."

Sıra annemdeydi. Elinin titrediğini görebiliyordum. Yüzüğü alıp Soner'in karşısına geçti. Nasıl yakıştırmalar yapılmıştı ikimiz için! Bana dokunmak için rızamı alan adama neler demişlerdi! Soner bunları hak etmemişti. Ben de öyle.

" Soner," Gözlerini Soner'inkilere sabitledi. Soner saygılı bir şekilde başını salladı. "Senden bir anne olarak özür dilerim." dedi sesi titreyerek. "Kızım önce Allah'a, sonra sana emanet." Yüzüğü takıp geri çekildiğinde Alihan Bey makası alıp ikimizin de yüzüne bakıp gülümsedi.

"Allah gözyaşlarınızı hep mutluluktan akıtsın. Hayırlı olsun."

Kurdaleyi kesti.

Alkış sesleri yükseldi.

Annemle göz göze geldiğim o saniyede gözlerindeki pişmanlığı gördüm. Uzun zaman sonra bana olan sevgisini de.

🌙

Selam.

Bölüm nasıldı?

Soner'in, Büşra'nın annesini çağırması hakkında ne düşünüyorsunuz?

Görüşmek üzere. 💙