Children Playing Warriors {Dutch}

Versteend

Ariada's POV

Neavia, Alexander en ik kwamen ineen zaal waar maar liefst drie mensen in stonden. District 1 tributen, plus hun mentor. Die kerel van district 1 is groot en dan bedoel ik groot. En het meisje ziet eruit alsof ze net een schoonheidswestrijf had gewonen. Roze jurk met diamanten en blondhaar strak naar achteren geborsteld. Alexander pakte me bij mijn arm, 'Moeten we niet met ze gaan praten?' Vroeg hij onzeker. Ik schudde mijn hoofd en kruiste mijn armen over mijn borst. 'Dat vertik ik vandaag, misschien heb ik morgen een beter humeur.' Hij rolde zijn ogen en rechte zijn rug. Het viel me nu pas op hoe verschrikkelijk groot hij is. Twee koppen groter, dat zeker, en ik pas waarschijnlijk ook twee keer in zijn brede. Ik moet hem eerder zien te lozen,anders moet ik de finale tegen hem, en daar heb ik geen zin in. Ondertussen kwamen er andere tributen naar binnen gelopen. Ik keek ze één voor één aan. De mensen die terug staren zijn niet bang, de gene die weg kijken, hoef ik niet bang voor te zijn. Drie mensen keken me terug aan. District 4 meisje, ze zag er getraint uit. District 7 meisje, haar haar viel over haar ingevallen wangen, en als laatste, De jongen uit 11. Groot, Niet zo groot als Alexander, maar groot, Hij keek me aan zonder gevoel. Dit worden me nog is spelen zeg. Ik voelde mijn mondhoeken omhoog trekken in een gemeen lachje.

Na een tijdje werden ik en Alexander eindelijk opgehaald uit de zaal, als één van de eerst. Ik liep achter Neavia aan. Ze stopte voor een rode deur. 'Jouw team zit hier, ik spreek je later.' Ik knikte en duwde de deur open, ineens sprongen er drie mensen op me, 'Wat een knappe!' Riepen ze, 'Met jouw kunnen we wel iets!' Ze trokken me mee, en duwde me op een ijzeren bed, En toen begonnen ze met harsen. Ik knarste mijn tanden tegen elkaar om niet te gillen. Toen ze klaar waren fluisterde ze dat mijn stylist zo zou komen, Tasia, weer zo een Capitool mens. Ik zuchtte en staarde naar de deaur waar ze uit zou komen.

Na ongeveer 360 seconden kwam ze binnen. En mijn moed zakte in. Ze was een oude vrouw! Met licht roze haar en paarse ogen, ze droeg een body suit, met zwart en witte strepen. Ze knikte naar me en gaf me een zwarte hoes, 'Trek dit aan' was alles wat ze zei. ik ritste de hoes open en trok verdoofd alles aan, ik keek niet naar mezelf en ik wist niks van de style die we hadden, Tasia, ze gaf me een koud gevoel, k voelde rillingen over mijn rug gaan. Toen ze klaar was liep ze weer weg, mijn team deed mijn make-up en daarna brachten ze me naar de koetsen. Ik stapte zwijgend op de kar diep in gedachten, Ik voelde een shock door mijn lichaam en merkte dat we wegreden, ik stak mijn hand op en perste er een lachje uit, maar mijn gedachtes waren er niet bij. Wat is er met Tasia dat me zo laat beven?