Children Playing Warriors {Dutch}

De pineut; District 7.

Aura's POV

Ik kijk bedroefd naar mijn zusje Raven die al een paar weken lang ernstig ziek in haar bed ligt. Het doet me enorm pijn om haar zo te zien lijden. Ik zucht, kon ik maar iets voor haar doen om het iets gemakkelijker voor haar te maken. Ik wil niet dag in dag uit naar haar staren zonder dat ik wat voor haar kan doen.

Ik sta op en loop naar beneden om te kijken of we nog wat te eten in huis hebben. Ik trek een kastje open, leeg. Ik open een tweede kastje die ook leeg blijkt te zijn. In paniek begin ik alle kastjes leeg te trekken om wat te eten voor haar te vinden. Zodra ik niks kan vinden leun ik verslagen tegen de muur aan.

Als ik nou dat ene broodje vanochtend niet had opgegeten, had mijn zusje nu wat te eten gehad. Waarom moest ik dan ook zo egoïstisch zijn om dat ene broodje te nemen. Een grom verlaat mijn mond. Ik pak snel een glas uit de kast en vul hem tot het randje toe. Met twee tredes tegelijk loop ik naar boven toe. Zodra ik boven ben blijf ik heel even op de overloop staan.

"Aura? Ben jij dat?" Hoor ik Raven zwakjes vragen. Ik voel een steek in mijn hart van verdriet als ik haar stem hoort. Ze klinkt nog zwakker dan gisteren, ze gaat steeds meer achteruit met haar gezondheid.

Ik probeer de brok in mijn keel weg te slikken. "Ja, lieverd." Zeg ik raspend. Langzaam loop ik de kamer binnen en zet het glas op haar nachtkastje neer. Ik help Raven een klein beetje overeind zodat ze wat kan drinken.

"Aura," Begint Raven. "Ik heb weer gedroomd." Ik schrik op uit mijn gedachten, de dromen van haar beteken tegenwoordig niet veel goeds meer. "Oh ja? Vertel." Ik probeer er een glimlach uit te persen wat compleet mislukt. "Ik droomde dat ik een vogel was die steeds hoger vliegt." Zegt ze met een brede glimlach op haar gezicht.

Weer een steek in mijn hart. Ik glimlach zwakjes naar het elfjarig meisje en sta rustig op. "Kom dan zal ik je weer helpen om te gaan liggen." Voorzichtig help ik haar weer om plat in het bed te laten liggen. Ik pak het washandje van het nachtkastje af en maak hem weer nat met het ijskoude water wat er staat. Vervolgens vouw ik hem zorgvuldig op en leg hem op Raven's voorhoofd. "Probeer nog maar wat te slapen." Ik druk een kusje op haar wang en loop dan stilletjes het kamertje uit.

Op de overloop laat ik me tegen de muur op de grond zakken. Hoe moet ik aan medicijnen zien te komen? Kopen is geen optie want we hebben geen geld, ruilen al helemaal niet want wat zou ik moeten ruilen, stelen? Nee, dat is geen optie. Vorige maand is er daar nog een jongen van twintig voor opgepakt en naar het Capitool gestuurd, om de rest van zijn leven de Capitoolinwoners te bedienen als Avox. Maar wat moet ik anders doen? Ik pak mijn hoofd beet en probeer eens goed na te denken. Dan neem ik een besluit.

Ik sta op en loop de trap af naar de voordeur. Zodra ik de deur uitstap komt er een geur van dennenbomen me tegemoet waaien. Ik loop met snelle passen naar het stadsplein toe.

Zodra ik op het plein ben kijk ik goed om me heen om te kijken of er een vredesbewaker in de buurt is. Zodra ik geen enkele vredesbewaker zie loop ik naar de apotheek toe. Ik duw de deur open waarna het belletje rinkelt. Verschrikt kijk ik om me heen, ik dacht namelijk dat het een alarm was -ik ben nog nooit in deze apotheek geweest, we hebben namelijk geen geld daarvoor.-

Zodra ik om me heen kijk in de apotheek zie ik dat er niemand is behalve de verkoopster. 'Goedemiddag, kan ik je ergens mee helpen?' Vraagt ze vriendelijk. 'Uhm, mijn zusje is zojuist gevallen op straat en ik kan haar bot zien!' Lieg ik snel.

De ogen van de vrouw sperde zich wijd open waarna ze snel naar buiten toe rent om mijn zusje te helpen. Tenminste dat denkt ze, maar dat is niet zo want ze is helemaal niet gevallen, en al helemaal niet hier.

Ik loop naar het magazijn toe, aan de achterkant van de winkel, en trek aan de deurklink. Op slot, een geïrriteerde kreun verlaat mijn mond. Ik loop naar de achterkant van de kassa en rommel snel over de tafel, trek enkele laatjes open op zoek naar de sleutel. Ik begin zweet handen te krijgen net op het moment dat ik de sleutelbos te pakken heb.

Ik probeer een stuk of zeven sleutels voordat ik de goeie heb, met trillende handen gooi ik de deur open en ren snel het magazijn in, waar liggen ze? Ik gooi dingen om tijdens mijn zoektocht, ik pak een potje vast en lees snel het etiket, dit is hem! Ik wil hem in mijn zak stopen, maar dan word ik ineens in mijn haren gegrepen.

'Zo, zo meisje, wat denk je dat je aan het doen bent?' Bromt een zware mannestem. Dit was niet de verkoopster. Ik kijk met moeite naar achter en dan zie ik dat er een vredesbewaker achter me staat. Een lange, sterk gebouwde man grijnst naar me, ik ben de pineut.

Hij grijpt me bij mijn arm vast waardoor ik verschrikt het potje met medicijnen laat vallen. De man duwt me ruw de apotheek uit en gooit me midden op het plein neer.

Voor ik het weet voel ik een enorme dreun in mijn buik. Heel even krijg ik geen adem, het voelt alsof mijn luchtwegen dicht geknepen worden. In ademen, uit ademen. Na dat drie keer te hebben herhaalt krijg ik mijn ademhaling weer een beetje onder controle. Voordat ik weer optimaal kan ademhalen en opgestaan ben, krijg ik een schop tegen mijn rug. Ik gil het uit van de pijn en val dan weer neer op de grond. Langzaam vooruitkomend probeer ik weg te kruipen van de angstaanjagende vredesbewaker die me wreed staat uit te lachen.

Verscheidene mensen blijven stil staan om te kijken naar het spectakel. Sommige van hen slaan geschroken een hand voor een mond terwijl andere mensen de vredesbewaker toejuichen.

Ik moet wat doen, en wel nu anders overleef ik dit niet. Denk ik bij mezelf. Ik kruip snel naar voren en grijp naar een middelmatige kiezelsteen waar ik net mijn vingers om heen kan klemmen. Met een ruk draai ik me om en gooi de kiezelsteen richting de vredesbewaker die net zijn helm af heeft gedaan. Baf! Klinkt er over het plein heen.

De kiezelsteen is op zijn wang terechtgekomen. Bloed gutst uit de wond die de harde klap van de kiezelsteen heeft gemaakt. Een schreeuw van woede verlaat zijn mond.

Als een speer sta ik op en ren door de menigte heen gevold door de vredesbewaker. Ineens lig ik op de grond. Als ik naar boven kijk zie ik dat er een andere vredesbewaker voor me staat. Shit, die had ik niet zien aankomen. Hij grijnst sluw naar me en slaat me met een vlakke hand in mijn gezicht. De twee vredesbewakers tillen me overeind en nemen me mee.

~ ~ ~ ~ ~ ~ ~ ~

»a/n«

Heeeeeyy guys!

Wat ben ik blij dat ik met deze twee top mensjes mag gaan schrijven! :D

Hier is dan mijn stukje, last but not at least! ;)

Aura word btw gespeeld door Kristen Stewart.

Ik hoop dat jullie het een beetje een leuk hoofdstuk vonden. Ik zal dit gehele verhaal vanuit Aura gaan schrijven, wat vinden jullie van haar?

Ik hoop dat onze collab van the hunger games geliefd word bij jullie guys!

De boetes komen er zo snel mogelijk aan.

Bye guyyss! Xxxxx