Makai ouji: Devils and realist "Koruyucu"

Bölüm 5

(Not bunu arkadaşım arzu ile bir rp şeklinde yazdık, bana çok yardımı dokundu :D)

Her zaman ki gibi sıcak bir gündür.

Günlerden cumartesi ve ayın 20'si yani okulların tatil olduğu nadir günlerden biridir. William kalacak düzgün bir yeri olmadığı için gününü okulda geçirmek zorunda kalır, tüm işlerini hallettikten sonra okulun hemen ilerisindeki bir golün yakındaki masalara oturmuştur ve yanında Kevin Cecil yani Kahyası vardır

William neşeli bir şekilde elindeki fincanı ağzına dayar ve çayından bir yudum alır

Kevin ona meraklı bir şekilde bakar "Bugün mutlu görünüyorsunuz genç efendim"

William güler
"Tabiki! Kafamı dinleyebileceğim nadir günlerden biri, Obesifler gibi  etrafımda dolanan şeytanlar da yok hehe "

Kevin umutsuz bir şekilde cevap verir "Tam da bizim asosyal  genç efendiden beklendiği gibi..."

William kevin'in sözlerine aldırmaz ve o an dikkatini birşey çeker
  "Kevin bu senin londra'dan getirdiğin herb çaylarından değil mi?"

Kevin kafası ile onaylar "Evet. denemek ister misiniz?" der ardından çayı hazırlayıp fincana koyar william'a verir.

Ardından William çayı biraz kokladıkdan sonra bir yudum alır

"...."

" Sende herb'leri seviyorsun değil mi? Uriel. "

Kevin gözlerini William'a diker ve sesini yükseltir "William!"

William şaşırmıştır "Haha ne oldu Kevin? sesini durduk yere bu kadar yükseltmen hiç de bilindik değil"

Tam çayından 1 yudum daha alacakken kevin eli ile William'ı durdurur.

William şaşırmıştır "Kevin?"

Kevin endişeli bir şekilde cevap verir "Ahh. şey şimdi hatırladım da herb'ler eskiden genç efendinin sağlığına iyi gelmiyordu... bu yüzden içmeseniz daha iyi olur "

William fincanı masaya koyar ardından başına keskin ağrılar girer "... ben biraz odama gideceğim"

Kevin onayladıktan sonra içinden geçirir *...Solomon yakında uyanacak... ne yapmam gerekiyor...?*

William odasına geri döner ve üstünü değişmeden yatağa uzanır, elini alnına koyar ve o anda uykuya dalar.

Dantalion içine düşen kötü bir hisle yakında pek iyi şeylerin olmayacağını anlamıştır. Ne olacağını az çok tahmin edebildiğinden dolayı William’ı kolaçan etmek için William’ın odasına ışınlanır. William’ın uyuduğunu gören Dantalion, William’ın yatağının yanındaki sandalyeye oturur ve onu dikkatlice incelemeye başlar. İçinden Tanrı’nın William’ı ne kadar güzel yarattığını düşünür.

‘Sahi, bu güzel yüzlü ölümlüyle birgün aramızda gerçekten bir şey olabilir mi?’

bu soruyu kendine sayısız defa sormuştur fakat yanıtını bir türlü bulamamıştır. Daha fazla dayanamayıp parmaklarıyla William’ın gözünün önüne düşen saç tutamını arkaya doğru tarar ve elini William’ın yumuşacık sarı saçlarının arasında gezdirmeye ve sonrasında eliyle yanağını okşamaya başlar.

“Ne kadar pürüzsüz bir cildin var William. Kendime hakim olmakta gerçekten çok zorlanıyorum. Ama zorundayım. Keşke bana karşı hissettiklerinden emin olabilsem...”

diye iç geçirir Dantalion. Ne kadar kendine itiraf etmesi uzun bir zamanını almış olsa bile bu çocuğa aşık olmuştur ve vazgeçmeye hiç niyeti yoktur.