Άλγος

Ερατώ

Ερατώ, μούσα της ερωτικής ποίησης

"Εσύ.

Άραγε, πότε άρχισα να σε πρωτοσκέφτομαι υπό το φως του φλογερού έρωτα; Ήταν λίγα χρόνια πριν όταν σε συνάντησα, όταν μιλήσαμε ή μήπως πάει πολύ πιο πίσω;

Υπάρχει περίπτωση να ήμουν ερωτευμένος μαζί σου πριν γεννηθούμε ως άνθρωποι, όταν οι ψυχές μας βρίσκονταν ακόμα κάπου αλλού και ήμασταν απλά υπάρξεις πέρα από τα όρια της επιστήμης;

Δεν έχω ξανανιώσει ποτέ έτσι. Όταν ήμουν μαζί σου αισθανόμουν λες και βρισκόμουν στα ουράνια, ήμουν ξαπλωμένος πάνω σε ένα αφράτο, λευκό σύννεφο και έβλεπα από ψηλά την ομορφιά του κόσμου. Δεν φοβόμουν κάποια πτώση που θα σήμαινε και τον θάνατό μου, αλλά αντίθετα είχα πίστη στον εαυτό μου, στο ποιος ήμουν όταν ήμουν μαζί σου. Αυτός ο άντρας δεν θα έκανε κάτι που θα σε έκανε να νιώσεις λάθος.»

Ο άντρας ήταν σκυμμένος πάνω στο γραφείο του, με μόνο μία λάμπα κίτρινου φωτός να σπάει το απόλυτο σκοτάδι. Το μελάνι του στέγνωνε μόνο αφού είχε γράψει αρκετές λέξεις στο χαρτί του, και ένιωσε να τον διακατέχει μια ευχαρίστηση. "Η τέχνη πάντα είναι καταφύγιο και μας κάνει να αισθανόμαστε πως όντως προσφέρουμε στον κόσμο," σκέφτηκε.

"Πλέον δεν θέλω να προσφέρω τίποτα άλλο στον κόσμο, μα θέλω να δώσω τα πάντα σε εκείνη," μουρμούρισε και συνέχισε την εξομολόγησή του στο χαρτί.

"Όταν σε πρωτοείδα ήταν λες και άκουσα καμπάνες. Βασικά, όντως τις άκουσα, απλά δεν τις είχε ακούσει κανείς άλλος. Το πιστεύεις; Μου συνέβη αυτό που λίγοι πιστεύουν πως συμβαίνει και που ακόμα λιγότεροι βιώνουν. Σε ερωτεύτηκα με την πρώτη ματιά, μα μου πήρε καιρό να το καταλάβω. Το βλέμμα σου ήταν μαγνητικό και το χέρι σου απαλό και ντελικάτο όταν έσφιξε το δικό μου.

Το άρωμά σου... Το άρωμά σου είναι ακόμα και σήμερα η καταστροφή μου, γιατί είναι και εκείνο που σε κρατάει ζωντανή στην μνήμη μου. Σε κρατάει τόσο ζωντανή που σχεδόν μπορώ να νιώσω το δέρμα σου πάνω στο δικό μου όταν σε φαντάζομαι κοντά μου. Το πρωτομύρισα όταν σε πήρα αγκαλιά στο πρώτο μας ραντεβού, θυμάσαι το πρώτο μας ραντεβού; Τότε που ήθελα να φανώ σοβαρός και αγέρωχος ώστε να σου αρέσω μα τελικά μόλις είδα μια αράχνη έχασα το μυαλό μου; Ακόμα θυμάμαι το γλυκό σου γέλιο και πως με το πέρας του ραντεβού όταν σε άφηνα σπίτι σου μου είπες πως για εκείνο το λόγο και μόνο θα'θελες να ξαναβγούμε.