Nereden başlasam bilemiyorum.
Ama bi yerden başladı işte bu hikaye de, öyle ya da böyle. Geçmişimi inkar edecek değilim. Hatalarımı üst üste koyarak kurduğum bu küçük dünyada hiç bir doğruma sahip çıkamadım.
Kaydı gitti herşey elimden yavaş yavaş. Masmavi hayallerim vardı, kapkara bulutlar sardı gençliğimi bi anda. Kayboldum..
Kendi ellerimle kendi kuyumu kazmışım, dinlene dinlene; bi sigara bi sigara daha.
Böyle olacağı belliydi diyosun muhtemelen. Evet haklısın da. Benden başka herkes götmüş kazdığım kuyunun boyumu aştığını. Sende görmüşsün, şimdi anlıyorum. Çok seslenmişsin bana, elini uzatmışsın.
Gözüme toprak kaçmışsa, ondandır belki, görmemişim. Başıma leş yiyen akbabalar üşüşmüş, hepsi bi parça almış etimden. Ben marifet sanıyordum acı çekmeyi oysa. O yüzdendi vücudumdaki kesiklerle gurur duyuşum. Ben; ölmem sanmıştım.
Ölmek kurşun yemekle olmuyormuş ki. Ölmek için sevmek yetermiş, çok sevmek. He bi de kaybetmeyi becerebilmek tabi. En iyi olduğum, en iyi bildiğim.
Kaybetmek..
Öylece, hiç sahip olmamış gibi.. Ölüm gibi..
Edebiyata merak sardım bu ara. Bana şeyi öğretti edebiyat; yalnız olmadığımı, yalnızken bile. Tek kaybeden olmadığımı. Yüzlerce varmış benden, binlerce. Benim kadar iyi değiller ama merak etme. Hala en iyi kaybeden benim. Hepsi bi çıkış yolu bulmuş kendine bir teselli, ben aramıyorum bile. Safi kaybetmişlik, böyle olduğu gibi, komple..
İnsanlara yalnızlıkla nasıl başa çıkabileceklerini anlatamam ya da kaybettiklerini nasıl geri alabileceklerini. Ama nasıl acı çekilir öğretebilirim biliyo musun? Kalplerine batıp duran o dikenli tellerle nasıl hala nefes alabileceklerini öğretebilirim. Acı aşkın ikiz kardeşidir, ölü doğmuş kardeşi..
Acı yaşanabilir. Yaptığın her neyse en iyisini yap demişler malum. Acı. Acı en iyi şekilde yaşanmalı. Bi ağırlığı olmalı. Yoksa büyüyemezsinki. Uyu da büyü falan hikayelerine aldanma, alayı yalan. Düşersen büyürsün, dizin kanarsa düşmezsin bir daha. ataeşe dokunmazsan sıcak oldğunu bilemezsin. Hiç düşmezsen yürüyemezsin.
Bak ben düştüm yine dün. Dünden evvelsi gün, sonra ondan evvelsi.. Çok düştüm ben Elhamdülillah. Çok büyüdüm. Unutmayayım diye de silmedim dizimdeki kanı, kolumdaki, başımdaki..
Başkasının değil, benim kanım hepsi. Ben kendimden başkasına düşmedim, bi de senden işte. Bide senden..
Bütün zararım kendime olsun derken, seni de kanattıysam korkma. O benim kanım. Senin tırnağın kırıldıysa, benim ciğerim koptu. Seni ne kadar kırdıysam kendimi on kat daha kırdım senden sonra. Kimsenin gücü yetmez toplamaya. Toplamasında. Sen hiç gelmeyeceksen ben hiç gülmeyeceğim, söz verdim. Sen hiç gelmeyeceğim dedin ya ben hiç gülmeyeceğim söz..
Ama nasip diye bişey varsa ya da kısmet veya kader. Ve o herneyse, bizi bir gün bi araya getirirse yine bi sokak arası'nda ansızın. Bu kez sudan çıkmış balığa dönmeyeceğim. Su olacağım. Son suyun, denizin, yağmurun, can suyun.. Kendime ihanet etmekten vazgeçmeye niyetim var. Niyet hayır akıbet hayır ya niyetim hayır olacak, akıbetimiz ALLAH KERİM.
Ayakkabılarımın çamur olacağını bile bile yürüdüğüm o kirli yolda yürümeyeceğim, gerekirse bi patika yapacağım tırnaklarımla, çiçeklerle çevrili bi yolda ve senin ellerin benim pusulam, gözlerinin baktığı her güzel manzarayı ayaklarının altına sereceğim. Tüm zamanlarım senin saatine ayarlı, ayaklarının altında ezdiğin her toprak parçasını yuvam yapacağım. Elimden geleni de gelmeyeni de ardımdan uzak tutacağım. Öl dersen de yaşayacağım! Canım bir gün sana lazım olabilir diye yaşayacağım. Senin için, ve gerekirse sana rağmen..
Ben; senden bir şey istemeye hakkım olmadığını biliyorum, bi şey beklemeye hakkım olmadığını da. Bir damla yağmura ihtiyacım olsa, kupkurumuşken boğazım, ölümle kucaklaşsam göz göre göre, istemem senden. İsteyemem. Zaten acıma da ban. Bir damla sevgin kalmışsa tebessüm et, suya ne hacet..
Tüm bunları söylüyorum. Çünkü tam da o yerdeyiz. Nasip dersen daha beklerim. Ama bil ki nasip değilmişse de gayret ederim. Gayret ederim, olmamı istediğin o adam olmaya çalıştığımı görebilmen için. Kader gayrete aşıktır demezler mi? Kaderin üstüne kader yazan O ALLAH değil mi?
Gelirsen bir tebessüm bin yağmura bedel. Gelmeyeceksen şayet söyle ben daha çok mücadele ederim. Bir eski tebessüm için taa oralardan taa içime diye. İçim kuruyana kadar, yanmaya devam için için..
Bu upuzun, yıllarca süren ayrılık için söyleyecek daha fazla bişeyim yok. Ben yokluğunu da hakettim. Mübah bana bu acı, şikayetim sade kendimden.
Velhasıl ben;
Küllerinden doğan bir anka kuşu edasıyla yeniden nefes almaya çalışıyorum bugün. Ama küllerimi de saklayacağım. Saklayacağım ki nasıl öldüğümü unutmasın zihnim. Aynı yerden kanamasın yaram artık. Yapılabilecek tüm hataları yaptım. Artık düşeceksem de kalkabileceksem de tekrar, senin uğruna..
Mücadele ediyorum diye ille de kazanacak değilim. Ama kaybedeceksem de; en azından SAVAŞTIM derim..
Hasretlee..
