Gedicht 1:Klein, klein meisje
Klein, klein meisje alles komt wel goed.
Hoe vreemd het ook zal zijn,
Het maakt niks uit wat je doet.
Wat ben je nog zo onschuldig en klein.
Klein, klein meisje dingen veranderen,
Je wordt elk jaar steeds wat ouder.
Wees zoals de andere,
Ondertussen werd ik steeds kouder.
Meid meid, wat wordt je groot.
Je gaat je school halen.
Dan verdien jij je eigen brood,
En ondertussen ben ik aan het dalen.
Vrienden, familie, cijfers alles is oke,
Zichtbaar is alles perfect.
Alleen dat is een kant van de twee.
Doordat mijn zorgen mij bijna nekt.
Als een mooie appel van buiten,
Maar al geblutst van binnen.
Een appel die is achtergebleven toen de winkel ging sluiten,
Die nog veel moet overwinnen.
Steeds meer zak ik weg in dit leven.
Kijkend naar de vroeger vertelde leugen.
Stop deze pijn ook al is het maar voor heel even.
Het verhaaltje dat blijft hangen in mijn geheugen.
Hoezo zou alles goed komen?
De druk blijft maar groeien.
Waarom kan ik niet een keer dromen?
Ik blijf enkel maar uitbloeien.
Kleuren worden zwart en wit,
Iedereen duw ik van me af.
Alles voelt aan als shit,
Als een of andere straf.
Alsof mijn leven 300 km per uur gaat,
Maar ik kan niet aan de rem trekken.
Alsof alles niet eens bestaat.
Kan niemand mij uit deze nachtmerrie wekken?
Klein, klein meisje is alles oke?
Ik knik gewoonlijk als ja,
Ook al is het eigenlijk een nee.
Het spijt me van deze leugen, ma.
Gedicht 2: Gevangenis
Vroeger was ik bang voor het monster in de kast,
Tot de wijze woorden van een wijze gast.
Er is niets in de kast,
Alleen maar je geestelijke last.
Angst, dat is daar,
En angst is niet waar.
Alleen hier is de angst wel iets echt
Iets wat je in leven houdt, zoals men het zegt.
De angst voor de andere gevangenen hier.
Angst voor een corrupte cipier.
De angst hier is echt,
En geen mentaal gevecht.
De mensen hier zijn van vlees en bloed,
Die je elk moment kunnen vermoorden als het moet.
Gedicht 3: Zicht
Één dag kunnen zien
Alles wat ik zal hopen
Om jou eens te zien
BẠN ĐANG ĐỌC
Randomheid
Ngẫu nhiêngewoon dingen die ik random verzin, ze zijn allemaal heel slecht maar dat maakt niks uit. Ik maak ze uit een soort gedachten die ik zelf vaak beter wil begrijpen en dat lukt vaak hierdoor.