Geen woorden meer,
ze zijn op.
Geen gevoelens meer,
die ik begrijp.
Geen duidelijkheid meer,
verdwenen,
als sneeuw voor de zon.
Chaos heerst er,
stress.
Moeilijk om te blijven staan,
in deze volle leegte.
Ik schreeuw wel,
maar muren houden de wanhopige kreten tegen.
Angst leunt zwaar op mijn schouders.
Waarvoor?
Om niet meer abnormaal te zijn,
geen extraatjes te hebben.
Niet meer de speciale aandacht,
niet meer hetgeen wat ik nodig heb.
Bang dat de spotlights uitvallen.
Bang dat iedereen me vergeet.
Bang om te verliezen.
Bang voor alles wat veranderd,
omdat ik niet meer mee verander.
YOU ARE READING
Mijn Verhaal
Poetry~~vervolg op Vol Gedachtes en Sterker Dan Ooit~~ Mijn hart huilt, gilt en schreeuwt. Kan niet meer, is gebroken. --------------------------- Dit is van mij, niet van jou. Dus alle rechten zijn van mij, en niet van jou. ---------------------------- I...
