Ποίηση #Poetry2020

Το ψεύτικο βασιλόπουλο

Τίποτα δεν φοβάσαι και τους εχθρούς σου πολεμάς.
Επιδέξια το σπαθί χειρίζεσαι και όλους τους νικάς.

Δράκους σκοτώνεις, πόλεις ελευθερώνεις
μα απ’ την αλήθεια πιο πολύ, η φήμη σε ακολουθεί.                                                                               

 Στα χρυσά σου τα μαλλιά φοράς κορώνα βασιλικιά.
Πλάι σου πάντα μαζί το ασημένιο σου σπαθί.
Και αυτή η μάχη θα σε βγάλει νικητή.

Το σπαθί σου βγάζεις, για μάχη το ετοιμάζεις, το δράκο να σκοτώσεις, να με ελευθερώσεις.
Κρυφά σου στέλνω φιλί, για σένα κάνω προσευχή
και την μάχη θα δω από ένα μέρος μυστικό.

Δεν πειράζει αν για λίγο φοβηθείς και οι γενναίοι έχουν συναισθήματα.
Αλλά εσύ ακούγοντας του δράκου τα βήματα, ρίχνεις ασπίδα, σπαθί και δηλώνεις υποταγή.                                                                                          

Δράκους δεν σκοτώνεις, πόλεις δεν ελευθερώνεις.
Παραμύθια πετάς και όλους τους ξεγελάς.
Είναι ντροπή οι ιππότες να αφήνουν
τις πριγκίπισσες μόνες τους δράκους να πολεμούνε.
Είναι ντροπή να λένε το σ’ αγαπώ ενώ δεν αγαπούνε.

Στα ξανθά σου τα μαλλιά μια κορώνα πλαστικιά, πλάι σου πάντα μαζί ένα ξύλινο σπαθί.
Και καρδιά να τρέμει απ’ του δράκου την φωνή.