Not Like Most Love Stories (NL)

50. Since When?

Aiden's POV:

'Emily?' roep ik zowat door het huis. Noraily en Valentino zitten elkaars geluiden af te stemmen. 'Waar is mama?' vraag ik, alsof ze oprecht kunnen reageren. Wat ben ik aan het doen? Ik glimlach naar mijn schattige, maar toch luidruchtige kinderen en loop naar de badkamer. Ik klop, maar er word niet gereageerd. Ik open de deur, aangezien die niet op slot zit en loop naar binnen. 'Emily?' vraag ik zacht en ze draait zich snel om. Ze probeert zichzelf te bedekken met haar handen en maakt zichzelf zo klein mogelijk. 'Niets wat ik nog niet heb gezien, rustig.' zeg ik plagend en ze rolt met haar ogen. 'Emily Lewis.. Ik dacht dat je het ondertussen wel zou begrijpen.' zeg ik en ik trek mijn shirt over m'n hoofd. 'Wat doe je?' vraagt ze en ik glimlach geniepig naar haar. 'Aiden.. Wie let op de kinderen?' vraagt ze en ik leg de babyfoon op de rand van de wastafel. 

'Aiden..' zegt ze en ik pak haar hand vast. Het is nog nat en lekker warm van het water. Ik kus het zachtjes en ze hapt naar adem. Ik trek mijn broek en ondergoed uit en zie haar bewonderend naar me kijken. 'Mag ik?' vraag ik en ze knikt, nog steeds bewonderend naar mijn lichaam starend. Ik klim in het bad en trek haar tegen me aan. Haar ademhaling versnelt en haar handen gaan naar mijn borst. 'Over gister.. Sorry van alles.' zegt ze en ik kijk haar vragend aan. 'Ik wil niet dat je het verkeerde beeld krijgt.' gaat ze verder en ik snap nog steeds niet waar ze het over heeft. 

'Ik was aan het zeiken over m'n ma en we sliepen in hetzelfde bed en alles ging fout.' begint ze maar ik weet haar te sussen door haar te zoenen. Als we al niet warm waren van het water, komt het door de kus. Het voelt alsof we in een sauna zitten. 'Ik vond het niet erg.' zeg ik en ze kijkt naar het water. 'Ik wel..' geeft ze toe en ik kijk haar vragend aan. 'Ik wil het wel.. Ik wil dit wel.. Alleen ik wil niet dat we te snel gaan.' zegt ze en ik knik. 'Ik snap dat je tijd nodig hebt, alleen we zijn hier al eerder geweest.' 'Precies, en toen ging alles fout. Ik weet niet of dat betekend dat we alles opnieuw moeten doen en onze tijd moeten nemen.' zegt ze en ik zie dat ze zelf ook twijfelt over haar woorden. 'Is dat echt wat je wil?' vraag ik en ik laat mijn wijsvinger over haar schouder glijden. 'Nee Aiden, niet doen.' zegt ze lachend en ik geef haar nog een kus. 

'Ik ga het je nog een keer vragen.. Is.. Dit.. Echt.. Wat je.. Wil?' vraag ik en bij elke pauze geef ik haar een kus. 'Aiden..' zegt ze hijgend en ik kijk naar haar ogen. Ze is van serieus, geswitcht naar lustvol. Fuck.. 'Fuck it.' zegt ze snel en ze drukt haar lippen op die van mij. Ik trek haar tegen me aan, zodat er geen plek tussen ons in is en zorg dat mijn hand door haar haar gaat. Ze doet precies hetzelfde bij mij en laat mijn tong naar binnen glijden. Ik ga van haar mond naar haar nek en zuig aan haar huid. Net wanneer ik verder wil gaan gaat de deurbel. 'Verwacht je iemand?' vraagt Emily plagend en ik zucht diep. 'Volgens mij niet.' zeg ik nadenkend, totdat ik besef wie het is. 'Shit.. M'n ma zou vandaag langskomen. Helemaal vergeten!' zeg ik snel en ik stap uit het bad. Emily kijkt me met grote ogen aan en stapt ook uit het bad. 

'Hoe kan je dat vergeten!' roept ze en ik geef haar een handdoek. 'Gewoon.. Gisteravond en vandaag, ik was het vergeten oké.' zeg ik en ze rolt met haar ogen. 'Hoe vergeet je je moeder?' vraagt ze en ik haal mijn schouders op. 'Ik vergat haar niet, ik vergat dat ze op bezoek zou komen.' verbeter ik haar en ik trek snel weer mijn broek en shirt aan. Elke keer moet iemand het wel verpesten.. Ik loop snel naar de deur, terwijl ik mijn gulp dichtdoe. Shit! Ze weet niet dat Emily zwanger was.. Well ik ben de lul.. 'Hey ma.' zeg ik en ze kijkt me streng aan. 'Was je nog aan het slapen ofzo?' vraagt ze en ik schud mijn hoofd. Ze loopt naar binnen en gelukkig kijkt ze niet om zich heen. 'Aiden, heb je.. Oh, het hoe gaat het met u?' vraagt Emily beleefd en ik adem diep uit. 

'Hey Emily! Lang niet meer gezien. Gaat goed hoor, met jou?' vraagt Ma en Emily glimlacht naar haar. 'Gaat goed, wilt u wat drinken?' vraagt ze en ma knikt. 'Heb je thee?' vraagt ze en Emily knikt. Ze loopt naar de keuken en ik sta ongemakkelijk met ma bij de deur. 'Dus, waarom was je zo afwezig de laatste paar maanden?' vraagt ma en ik kijk naar de grond. Noraily begint te huilen, uit het niets en ik kijk afwachtend naar ma's reactie. 'Wiens kind is dat?' vraagt ze en ze loopt de woonkamer in. 'Twee kinderen?' vraagt ma en ik knik. 'Mijn kinderen, jou kleinkinderen.' leg ik uit en haar mond valt open. 'Sinds wanneer ben ik oma?!' roept ze opgewonden, maar ook geïrriteerd. 'Ongeveer twee weken.' zeg ik en ik loop naar de box toe. Ik til Noraily op en probeer haar te sussen. 

Emily loopt de woonkamer in met de thee voor m'n ma en legt het op tafel. 'Gefeliciteerd.' zegt Ma tegen Emily en ze glimlachen naar elkaar. 'Dit is Noraily en dat is Valentino ma.' zeg ik en ze kijkt me streng aan. 'Kan ik je zo even spreken?' vraagt ma en ik kijk naar Noraily. 'Ja is goed.' zeg ik snel en ik loop naar de kinderkamer. 'Sorry hoor.' zegt Emily en ze loopt snel achter me aan. 'Waarom is ze zo verrast? Had je het haar niet verteld?' vraagt Emily en ik knik. 'Aiden!' schreeuwt ze en ik leg Noraily voorzichtig op bed. 'Waar zijn de luiers?' vraagt Emily en ik wijs naar de kast. 'Ik doe het wel, jij moet met je ma praten.' zegt ze streng en ik zucht diep. 'Moet dat echt?' 'Ja, je hebt veel uit te leggen.' gaat ze verder en ik zucht diep. 'Ga.' zegt ze en ze duwt me zowat de kamer uit. 

Ik ga op de bank naast ma zitten en kijk naar de grond. 'Waarom weet ik dit nu pas?' vraagt ma geïrriteerd en ik haal mijn schouders op. 'Omdat ik geen kinderen wou en we ruzie hadden.' leg ik uit en ze kijkt me vragend aan. 'Ik heb een paar domme dingen gezegd en gedaan waardoor ze wegging. Ze is letterlijk pas gister teruggekomen en ik was vergeten dat jij vandaag zou komen.' zeg ik snel en ze kijkt naar de muur. 'Wat voor dingen zei je?' 'Dat ze het weg moest halen.' zeg ik zacht en ze geeft me een klap. 'Hoe durf je dat te zeggen tegen haar?' vraagt ze streng en ik kijk naar de grond. Waarom zei ik het? 'Selena had een miskraam mam, ik wou niet dat Emily dat ook zou krijgen.' gebruik ik als excuus, ook al is het ook één van de redenen. 'Weer Selena! Emily is Selena niet!' schreeuwt ma naar me en ik knikt. 'Dat weet ik, dat weet ik. Ik heb ook echt spijt van mijn woorden.' zeg ik en ze kijkt me niet eens aan, maar ik voel haar woede gewoon. 

'Mam.. Alsjeblieft. Ik weet dat ik het nooit had moeten zeggen, maar ik heb het gezegd. Ik ben er niet trots op ofzo.' zeg ik maar ze onderbreekt me. 'Zo klinkt het anders niet.' zegt ze en ze staat op. Ze loopt naar de box waar Valentino in ligt en tilt hem op. 'Hij lijkt op jou toen je klein was.' zegt ze en ik kijk haar aan. 'Ik wil dat je haar laat voelen dat je het niet meende.' zegt ze en ik knik. 'Dat probeer ik, alleen het gaat niet zo makkelijk.' zeg ik en ze geeft Valentino een kus op zijn kleine hoofdje. 'Ik meen het Aiden. Toen ik jou kreeg was ik achttien. Mijn ouders dwongen me ook om je weg te laten halen, maar toch ben je hier.' zegt ma en ik hap naar adem. 'Waarom weet ik dit nu pas.' 'Want nu pas ben je oud genoeg. Blijkbaar niet wijs genoeg.' zegt ze vol met afschuw in haar stem. Het doet me pijn om haar zo te horen praten over mij, maar ik snap wat ze bedoelt. 

Emily's POV: 

'Ik vond het heel gezellig, maar ik moet weer gaan.' zegt Yousra en ik geef haar een knuffel. Het is altijd zo gezellig met haar. Ik loop terug naar de badkamer en doe de kraan dicht. Wanneer ik terug de woonkamer inloop, hoor ik Aiden praten tegen Valentino en Noraily. 'Papa is niet trots op wat hij heeft gedaan en is toch blij dat jullie er zijn.' fluistert hij en hij tilt Valentino op. 'Het bad is klaar.' zeg ik zacht en ik ga achter hem staan. 'Ze haat me.' zegt hij en ik knuffel hem van achter. 'Ze kan je nooit haten, ze is gewoon boos.' zeg ik en hij lacht even. 'Nope, ze haat me.' gaat hij verder en ik zucht diep. 'Kom we gaan ze baden en dan gaan we praten.' zeg ik en hij knikt. Ik pak Noraily uit haar box en loop achter Aiden aan naar de badkamer. 

Nadat Noraily en Valentino eindelijk slapen, loop ik slaperig naar de slaapkamer. 'Moet je maandag werken?' vraag ik en hij knikt. 'Ze haat je niet.' zeg ik en hij zucht diep. Ik ga naast hem op het bed liggen en leun met mijn rug tegen het hoofdbord. 'Ze houd van je, ze is alleen boos.' zeg ik weer en hij kijkt me schuin aan. 'Ze is je moeder, ze zou je nooit haten.' zeg ik en hij leunt met zijn hoofd tegen mijn buik. 'En jij?' vraagt hij en hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Voor de duizendste keer vandaag ben ik even in shock. 'Ik.. Uhm..' zeg ik zenuwachtig, ook al heb ik het gisteren al gezegd. 'Je weet het al.' zeg ik en ik sla mijn handen voor mijn gezicht. Ik hoor hem lachen en kijk hem aan. 'Ik hou ook van jou Emily.' zegt hij en ik haal mijn hand door zijn haren. 

{Aiden's ma is dus niet zo blij met Aiden's woordkeuze... Emily en Aiden zijn weer samen, toch? Hoelang gaat Emily nog bang zijn dat er iets gaat gebeuren?}