Good girls love bad boys

Romy

Ik wordt wakker met kloppende koppijn. Gisteravond was geweldig. Ik heb te veel gedronken. Plotseling herrinerde ik mij iets van gisteravond. Ik zag Youri voor mij en dat hij iets zi over Levi en vaag spul in mijn drankje. Ik had nouen gezegt, dat kan ik mij goed herrineren. Ik gebruikte wel eens drugs, nouen ik werd er echt niet verslaafd aan hoor. Die middag sprak ik weer met Levi af. Hij had dit keer geen drugs mee genomen. Ik vroeg waarom niet en hij reageerde nogal agressief. Ik snapte het niet. Toen legde hij uit dat ik schulden aan hem had. Niet zo weinig ook, heel veel. Ik moest het terug betalen. Hij wilde niet zeggen hoeveel het was. Ik keek hem geschrokken aan. Waarvan had ik schulden dan? Wat had ik gedaan? Hoe zou ik dit ooit terug betalen? Ik had geen idee. Ineens werd ik heel duizelig en het werd zwart.

Ik werd wakker in een soort kabine. Het was overal wit. Maar ik was niet in het ziekenhuis, dat zag ik gelijk. 'Hallo?!' Waarom riepen mensen dat eigenlijk: hallo. Ik zag Levi binnen komen en knuffelde hem. Hij duwde mij ruw van zich af. Wat was er? Hij zette een glaasje water naast het soort bank waar ik op lag. Ik wilde het pakken maar mijn arm kwam niet verder. Hij liep weer de kamer uit. Ik keek naar mijn arm, hij zat vast aan een soort touw. Huh, waarom? 'HELP!' Riep ik.

Levi kwam mijn kant opgelopen en ging mij dingen vertellen, veel dingen drongen niet tot mij door, maar één ding wel: ik moest voor hem gaan stele om geld terug te gaan betalen. Ik vond het verschrikkelijk, maar natuurlijk deed ik het, ik hield van hem. Hij snee het touw van mij pols en ik mocht gaan. Ik was er minstens twee dagen geweest. Natuurlijk vroegen mijn ouders zich niet af waar ik was, die waren veel te druk met werk. Die dachten dat ik bij een vriendin sliep. De eerste paar keren waren onschuldig: ik pakte gewoon geld uit mijn spaarpot of hield wat van mijn bankrekening, tot dat op was. Ik had geen geld meer en geen idee waar ik het vandaan moest halen. We waren inmiddels een half jaar verder en ik sprak mijn oude vriendinnen nooit meer. Ik zat op een andere school, omdat ik naar een lager niveau was, dus ik kon niks van vrienden lenen. Ik moest morgen al weer geld geven. Ik had geen idee hoeveel ik hem al gegeven had het was veel, maar nog niet genoeg. Die middag besloot ik van mijn ouders te pakken. Die hadden zoveel geld die hadden het toch niet door. Dacht ik. Het begon met dertig euro, maar het liep steeds verder op. Mijn ouders merkten niets, maar ik voelde mij schuldig.

Ik besloot naar Levi te gaan en alles uit te leggen. Hij reageerde daar niet bepaald vrolijk op en gaf mij een klap in mijn gezicht. Dit pikte ik niet. Ik stapte op naar huis en zou nooit meer aandacht aan hem besteden.