His Love Series 1: Loving Haru (COMPLETED)

••Chapter 21••

"Halika nga. Upo ka dito sa tabi ko." I said as I pat the chair beside me.

Hindi ko na kailangang ulitin pa ang sinabi ko dahil agad naman siyang umupo. "You will feed me?" Excited na tanong niya.

"Yes. Baka kasi hindi ko na magagawa to sa susunod na mga araw." Malungkot na sabi ko.

Napatitig naman si Haru sakin kaya napangiti naman ako. "Say 'aahh', Haru."

"Aahh!" Sinunod naman niya ako at sinubo ko na sa kanya ang niluto niyang pasta. And just like he said... it tastes delicious and I want more of it. Kung sapat na sanang rason yun para hindi ako isama ni daddy.

"Dylan, ano ba ang nagustuhan mo diyan kay Haru? Ang pangit kaya niya." Biglang tanong ni Kaito na sinamaan agad ni Haru ng tingin.

"Oo nga. Ang sama-sama pa ng ugali. Bakit nagustuhan mo siya?" Tanong naman ni Takeo.

"Are you guys tainting my good image?" Parang wala lang na tanong ni Haru.

"Shut up, cous. Wala naman good sayo eh!" Sabi naman ni Kaito.

Tumingin naman si Takeo sakin. "So, Dylan, ano ang nagustuhan mo kay Haru?"

Nagulat pa ako sa naging tanong nila. Nakaka-offend kaya ng tanong ni Takeo. Pero parang wala lang yun kay Haru at mukhang hinihintay din niya ang magiging sagot ko.

"Well..." panimula ko sabay tikhim. "Haru is... Haru. With bad attitude or not... he's 'my' Haru."

Nakita ko pang parang maiiyak na si Haru sa sinabi ko. Before I even pointed it out he just suddenly crashed our lips together. I almost forgot that his friends are infront of us when I kissed him back. But someone cleared his throat that made us stop. And it turns out it was Bryleigh.

"Comn', man. Get a room." Bryleigh said na nginisihan lang namin ni Haru.

"Tsk! Keo, maghanap na din tayo ng lablayp." Sabi naman ni Flynn.

Then Kai gave them a meme face. "Ulul! Walang matinong babae ang papatol sa inyo."

"Hiyang-hiya naman kami sa matino." Parinig naman ni Bryleigh.

"Dapat lang." Kaito said so proudful.

Napatawa na lang ako sa kalokohan nila. Hindi ko alam kung bakit mga kaibigan sila ni Haru. Kasi si Haru minsan napakaseryoso at parang hindi naman siya ngumingiti sa mga kaibigan niyang may mga topak.

Pero natural lang naman ata yun sa magkaibigan diba? May seryoso, may tahimik, may matalino, at may mga tanga.

"Love, aren't you going home? It's almost dark outside." Bulong na Haru sakin.

"Haru..." napatingin naman ako ng mataman kay Haru. Kinakabahan akong sabihin to. "Can I sleep here? Just this once?"

"Yeah... sure, no problem. But did you already told tita?" Tanong naman niya na tinanguan ko lang. Sa totoo naman eh, at sabi ni mama ayos lang daw. "Okay, we have plenty of rooms anyway. You can use one. I'll tell the maids to clean your room."

Akmang aalis na si Haru ng hawakan ko ang laylayan ng damit niya. "Can I sleep in your room?"

Napatitig muna ng matagal si Haru sakin. When I showed him a pleading stare I saw him gulp heavily. Di kalaunan napabuntong hininga na lang siya at gaya ng lagi niyang ginagawa ay hinalikan niya ang ilong ko.