Prolouge

25 0 0
                                    

Ginawa ko ang lahat para lang mapasaya siya. Kahit pagod na pagod ako galing sa trabaho, isang tawag lang niya napapasugod ako kahit ilang kilometro pa ang layo niya sakin. Pero anong napala ko?

"You're just a toy for me Roshelle. A toy that I can throw anytime if I'm bored." He said that while looking at me coldly.

"Ano bang ginawa ko para gantuhin mo ako Drake?" Wala lang bang kahit isang explanation kung bakit nakita ko siyang may kahalikang babae?

"Are you joking me right now Roshelle? What did you think? That we would be the endgame?"
At tinawanan niya lang ako.

Tinignan ko siya. Eto ba ang mapapala ko sakanya? Wala naman akong ibang ibinigay kundi pagmamahal, atensyon at ang buong oras ko sakanya. Naluluha ko siyang tinignan at ngumiti. Yes, I smiled at him.

Ano bang magagawa ko? Kahit gusto ko ng lumuhod at umiyak nang umiyak sa harapan niya, may natitira pa naman akong respeto sa sarili ko. My mother didn't raise me just to kneel and beg for a guy someday. She taught me love and respect. And I did the same. I tried to teach him how to love because he asked me to and I did my best. But I think my best wasn't enough.

"Oh. Okay" sabi ko. May gulat sa mukha niya nung sinabi ko yun. Then I laughed. Tinignan ko ang mga kaibigan niya na tahimik na nakikinig at may awa sa mukha.

"Ano akala mo Drake? That I would kneel and beg na wag mong gawin sakin to? Well, guess what? Sorry to burst your bubble, I still have a respect for myself, which you don't have. I'm sorry for bothering you all this time. I'm sorry dahil makulit ako and please tell your mom that I quit."

I didn't mind the tears that keep falling down on my cheeks and I continued to smile. Even though it hurts. So damn much.

"Ang hirap mong mahalin drake. Ang hirap." At umalis na ako.

At sana pati na din sa buhay niya.

Love with boundariesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon