DELİYİZ/ Texting

0.1

Keyifli okumalar ❤

13 yıl sonra

Sabah güneşinin ilk ışıklarıyla tatlı uykumdan yavaş yavaş uyanıp pandalı pijamalarımla güneşi izlemeyi çok isterdim ama her sabah olduğu gibi bu sabahta Rüzgar tarafından yüzüme su dökülerek uyanmıştım.
" Uşağım benum kizuma valla bir gün bişey yapacaksın da!" dedi babaannem . Babaannem beni 5 yaşından beri sahiplenen, büyüten tek insandı . Onu o kadar çok seviyordum ki beni kötü günlerimde ortada bırakmayıp sahiplenmişti. Ne kadar hata yapsam kızmayıp aksine bana o hatanın doğrusunu anlatması ona olan saygımı daha çok artırmıştı.

babaannemin endişeli sesi odada yankılanırken ben kulağıma kaçmış suyu temizliyordum.
"Yok babaanne hiç bişey olmaz bu kıza tarlafaresi bu ,"

ıslanmış elbiselerimi umursamadan yataktan kalkıp Rüzgar'ın benim üstüme su boşalttığı bardağı elime alıp kafasında kırmayı planlıyordum.
"Ya Deve! yeter ama her sabah boğulma hissi yaşamaktan çok sıkıldım ben artık insanca beni uyandırsana, " dedim Rüzgar'a olan sinirimi göstermek istercesine ama bunu yapamiycağımı bildiğim için fazla sert çıkmak istemedim.

Dediğim şeyi duymamazlıktan gelip odada koşturuyordu.Bi anda durdu ve derin bi nefes alarak konuşmak için hazırlandı
"İnsan mısın Cüce sen ? Yatarkenki halini görsen koala gibi sarılmışsın battaniyeye, maymun gibide açmışsın ağzını. "

o an Rüzgar'ın dediklerini düşünüp durdum.Gerçekten ben öyle mi yatıyordum? hem öyle yatıyorsam nolucaktiki umrumda mı ?hiçte bile ne derse desin o her zamanki Rüzgar'dı.
"Uşaklar geç kalaçalsiniz da, hayde çabuk olun."
Rüzgar'ı odamdan atıktan sonra dolabımın önüne gelip üniformalarımı giyip saçlarımıda yandan iki tane ördükten sonra artık hazırdım. Odamdan çıktığımda Rüzgar sırtını duvara yaslamış biriyle mesajlaşıyordu.Yanına sinsice yaklaşmaya çalışıyordumki beni fark edince telefonu hızlıca cebine koydu.

"Deve , bizim yengemiz varda biz mi bilmiyoruz ?"

Suratı aniden düşmesiyle sırtını duvardan çekip kapıya doğru adım atarken bende çantamı alıp onun arkasından gittim. O an söylediğim şeylerde bi hata aradım ama ne kadar düşünsemde bulamadım ne var yani bi yegemizdemi olamamiycaktı benim söylediğim şeyler yanlış değil Rüzgar'ın anlayış kapasitesi yok o kadar !

Okul evlerimize yakın olduğu için her sabah yürüyerek gidiyorduk.Yol boyunca ikimizde konuşmamıştık. Bildirim sesleri durmadan geliyor ve beni her defasında daha fazla sinirlendiriyordu.

Okulun kapısına göründüğünde artık onun yanında durmak istemedim hızla kolumdan tutup gitmemi engelledi . Kolumu ondan kurtarmaya çalıştım ancak izin vermedi .

"Rüzgar kolumu bırak! "

Göz göze geldiğimizde ise dudakları hafifçe kıvrıldıktan sonra yüzüne en çok yakışan gülümsemesi çok geçmeden yüzünde belirdi.Büyük kolları beni sararken onu ittirmeme rağmen bir milim yerinden oynamadı .

"Cüce sence de bu konuyu fazla abartmadın mı?''

"Deve bırak benide okula gideyim.''

Biraz daha sarıldıktan sonra yavaşça beni bıraktı. Yüzüne yine o gülüşünü ekledikten sonra bi süre öyle bakıştık.Sert bakışlarımı daha fazla sürdüremedim ve onun gibi bende gülümsedim .

"Kardeşimsin lan sen benim ,sakın bi daha bana öyle davranma Deve!''dedim sesim titreyerek çıksada umursamadım ve ona sarıldım . Çok geçmeden birini sesiyle ayrıldık .

"Ooo kimleri görüyoruz. "

seslenen kişinin Batu olduğunu görünce hemen onların yanlarına gittik.Batu,Irem ve Oğuz 'la sarıldıktan sonra hep birlikte okula giriş yaptık.