One Shot Book//Sekai

KJI88 1/3

"Sehun, seni yeni asistanınla tanıştırayım. DB 99"

"Başka asistan istemiyorum demiştim Chanyeol. Geri götürebilirsin."

"Ben öyle bir şey hatırlamıyorum."

"Şimdi de emirlerimi mi görmezden geliyorsun?"

"Ona alışman için burada bırakıyorum."

Chanyeol patronunun ve aynı zamanda en iyi arkadaşının itirazlarını dinlemeden yeni asistanı odanın ortasında yalnız bırakarak çıktı. Sehun'sa bu duruma karşı görmezden gelerek üstesinden gelme yöntemini uyguluyordu. Chanyeol'un bu tarz davranışlarından hiç hoşlanmadı. Kendisi dahi bir mucit olabilirdi hatta en iyi arkadaşı bile olabilirdi ama arada bir Sehun'nun söznünü dinlese de güzel olurdu diye düşündü.

Yeni bir asistan istememişti. Çünkü bir öncekinden dili yeterince yanmıştı. Artık bırakın yoğurdu üflemeyi yemek bile istemiyordu. Daha önce de asistansız yapabiliyordu ve hala yapabileceğine inanıyordu. Asistan işi tamamen bir hataydı. Sehun'nun hayatında verdiği en kötü karar.

"Size nasıl yardımcı olabilirim efendim."

"Bilmiyorum, mesela beni yalnız bırakarak. Bir de geri dönmezsen sevinirim." Sehun her zaman net bir insandı. Karşısındaki kim olursa olsun. Başka türlü nasıl kendini ifade edebilirdi hiç bilmiyordu. Belki bu şirkete doğmuş, buradan başka bir yer gömediği içindir. Kim bilir.

"Kalbimi kırıyorsunuz efendim."

"Senin kalbin kırılmaz. Çünkü sentetik bir beyin seni duyguları olan bir canlı yapmaz." Sehun karşısındakine karşı bağırmıyordu. Aksine sesi oldukça sakin bir o kadar da donuktu.

"Evet efendim. Ancak duyguları öğrenebilirim."

"Ne zaman uyandın?"

"3 saat önce efendim."

"Bana 3 saat için kalp kırıklığının nasıl bir duygu olduğunu öğrendiğini mi söylüyorsun?"

Sehun'nun sözleri üzerinde iki taraftan da başka kelime çıkmamıştı. Bunun üzerine Sehun, derin bir iç çekerek belgelerine geri döndü. Ne bekliyordu ki sanki. Yaşayarak görmemiş miydi? Robotların duygu denen şeyden bihaber olduklarını... Sadece öyleymiş gibi yaparak insanları kandırıyorlardı. Öğrenebilirmiş, yeniden başlatsa öğrendiği şeyler koruyabilecekti sanki. Aptal bir bilgisayardan başka bir şey değildi.

Sehun, kafasındaki düşünceleri uzaklaştırmaya çalışsa da masasının yanındaki dikilen robot ona bu imkanı vermiyordu.

"Gidebilirsin DB99. Biraz dinlemek istiyorum."

"Size dinlendirici bir şeyler çalmama ne dersiniz efendim? Mozart sever misiniz?"

#Flashback#

"Size dinlendirici bir şeyler çalmama ne dersiniz efendim? Mozart sever misiniz?"

"Mozart mı? Kesinlikle almayayım."

"Ne dinlemekten hoşlanırsınız?"

"Onu boşver KJI88, adın buydu değil mi?, Bana neden bu kadar çok insana benzediğini açıkla."

"Aslında KJI88 benim seri numaram efendim."

"Bir ismin yok mu?"

"Uyanalı sadece yarım saat oluyor efendim."

"Yani seni test etmediler mi? Patlamayacağını nerden bileceğim?"

"Bilemezsiniz efendim."