Pov Bridget
'This is the part when I say I don't want it. I'm stronger than I been before. This is the part when I Break Free. Cause I can't resist it no moreee.' Met een lange uithaal bij more loopt mijn zus Bianca vrolijk mijn kamer binnen. Gefrustreerd leg ik mijn kwast neer. Bianca komt naast mij staan en kijkt naar het doek. 'Jeetje Bridget, dit is al de vijfde keer dat je die fruitschaal schildert. Wanneer vind je het eindelijk goed?' Ik stuur haar een boze blik terwijl ik mijn verfdoos op mijn bureau neerleg. Het idee dat mijn zus mening heeft op mijn verslaafdheid aan tekenen is zelfs al vreselijk maar als ze dan ook nog commentaar geeft over hoe vaak ik iets teken dan word ik pissig.
Ik sta op en probeer haar uit mijn kamer te duwen als ze mijn aandacht heeft met het onderwerp bootreis winnen. Ze trekt me mee naar haar kamer waar haar computer aan staat op de site waar je de code moet invullen. 'En mevrouwtje waar is je code?' vraag ik haar als ik nergens op haar bureau een kraslot zie of andere dingen die er uitzien als loten. 'Tja. Daarom riep ik je eigenlijk. Wil je zo lief zijn om twee loten te kopen? En ook gelijk even twee repen milka oreo kopen? Je weet toch, ik ben zo lui en het weer is zo verschrikkelijk en je mag het kopen van mijn geld. En stel je nou is voor dat we winnen! Dan gaan we sam-.' 'Het is al goed ja. Ik ga ze wel kopen.' onderbreek ik me zus en loop met rollende ogen naar mijn kamer. Ik voel hoe Bianca op me rug springt waardoor er een gil ontsnapt uit mijn mond. 'Allemachtig! Wat was daar goed voor?' Ze klimt weer van mijn rug af en begint heilig te lachen. 'Actually, was het een soort van dank knuffel, alleen je stond met de verkeerde kant naar me toe.' Ik rol met me ogen maar begin er toch spontaan van te lachen en pak mijn handtas. 'Nou ik ga naar de winkel, doeg.' Ik geef me zus nog een snelle knuffel en stap dan de kou in.
Met snelle stappen wandel ik naar de supermarkt als het ook nog begint te sneeuwen. Eenmaal binnen veeg ik mijn schoenen af en loop naar binnen. Ik pak een mandje van de grote stapel aangezien er maar weinig mensen zijn in deze kleine supermarkt in het dorp. Automatisch loop ik naar de afdeling van het snoepgoed waar ik de twee repen van mijn zus haal. Voor mezelf pak ik nog een zak maltesers en loop naar de kassa. Ik reken alles af en loop dan naar de balie. 'Hallo, zou ik twee loten kunnen kopen van de bootreis naar Amerika?' Ik kijk de vrouw achter de balie vriendelijk aan als ik twee loten voor me krijg gesmeten. Ze is volgens mij een vrouw van ongeveer rond de dertig en heeft veel, maar dan ook echt heel veel make-up op. Haar haren zitten warrig in een knot en ze heeft een veels te kleine bril op haar neus. Terwijl ze op het scherm tikt om af te rekenen kauwt ze volgens mij op een stukje kauwgum. Ik frons met mijn wenkbrauwen maar zeg er maar niks van. Deze medewerkster had ik nog nooit gezien, ik wed dat ze nieuw is. 'Dat is dan drie euro mevrouw.' Ik overhandig haar het geld en pak de loten die ik stop in mijn jaszakken. Vlug neem ik afscheid en stap de supermarkt weer uit.
'Joehoe. Ik ben thuis en ik heb de loten.' Ik hoor hoe iemand de deur open doet en dan de trap af stormt. Bianca begint ongeduldig op en neer te springen en pak vlug de boodschappen uit mijn tas en gooit ze op het aanrecht terwijl ik mijn schoenen uitdoe. Nog voordat ik mijn jas uit heb gedaan of nog iets kan zeggen trekt ze me mee naar boven. 'Hey, mag ik even mijn jas uitdoen?' 'Dit is wel belangrijker ja.' Ik rol met mijn ogen als we dan in haar kamer zijn. Razend snel typt ze de site weer in en vraagt om de loten. Ik trek de rits van mijn jaszak naar beneden en vis er een lot uit. 'Poep ik heb geen muntje!' Gefrustreerd begint Bianca heen en weer te wiebelen in haar stoel als ze het zilverkleurige vak ziet op het lot. Ik draai me om en voordat ze nog wat kan zeggen ben ik mijn kamer ingelopen om een munt te pakken. Je zal het misschien niet van mij verwachten maar ik ben een enorme sloddervos. Integendeel tot mijn zus want ondanks dat ze altijd zo hyper is en altijd klaagt over mijn netheid voor mijn tekenspullen is zij heel erg netjes. Ik schuif wat papieren en boeken weg van mijn bureau en vindt dan in het hoekje nog wat kleingeld. Triomfantelijk loop ik weer terug naar Bianca die helemaal straalt als ze me ziet aanlopen. Ze geeft me een vlugge knuffel en pakt het muntje van me af om dan als een gek het zilver weg te krassen. Als de code dan eindelijk zichtbaar wordt typt ze het in. 'Kom op, kom op.' Bianca typt nog wat gegevens in als er dan een laad icoontje staat. Enkele seconden later staat er het resultaat dat te verwachten was aangezien er wel een paar duizend mensen zijn die de bootreis zou willen winnen. 'O mijn god! Ik heb alweer niet gewonnen. Ik kap er mee. Ik kap met dit soort stomme lotterijen, jeetje!' Ondanks dat ik het heel erg zielig vind voor haar begin ik toch te grinniken. Snel plaats ik mijn hand voor me mond als ze me een boze blik toestuurt. Net als ik haar kamer wil verlaten trekt ze me terug naar de computer en steekt haar hand uit. 'Nu jij.'
'Maar ik wil het zelf doen.'
'Kom op, we zijn zussen! Ik zweer dat als je echt wint, wat een heel klein toeval kan zijn jij dan op de boot mag. Ondanks dat ik de loten heb betaald en het MIJN idee was om mee te doen.'
Ik rol grijnzend met me ogen en pak dan verslagen het lot uit mijn jaszak. Triomfantelijk begint Bianca weer als een gek het zilver weg te krassen en vul de gegevens van mij in. Het is me nog steeds een raadsel hoe het kan dat zij gewoon al mijn gegevens uit haar hoofd weet terwijl ik de helft niet eens ken. Als het laad icoontje weer in beeld is begint ze weer heen en weer te wiebelen op haar stoel. De spanning begint nu wel erg hoog te komen aangezien het mijn lot is. Uiteindelijk verschijnt er het tekstje. Met grote ogen kijkt Bianca me aan. Dan schreeuwen we het uit.
I'm going to America!
Hello!
Hoofdstuk één hiero. Dit is een boek die we met z'n vieren schrijven en we hopen dat jullie het leuk vinden.
Veel plezier met verder lezen^^
