Gdzie światła blask, tam mnie nie ma, gdzie radości smak, tam mnie nie ma, ja skrywam się za drzewami patrząc na ludzi z ukrycia, lecz dawno zostałem odrzucony, włóczę się teraz sam dniami i nocami nie wiedząc co z sobą zrobić, nawiedzam domy, stare budynki i zapomniane lasy, nie po to by straszyć, lecz by znaleźć towarzystwo do mojej wiecznej wędrówki ku odkupieniu za grzechy za życia popełnione...
PS. Samotność to najgorsza kara dla każdej żywej i nieżywej istoty.
YOU ARE READING
Zapomniane historie
SpiritualHej... nie wiem co się dzieje czerń, która mnie otaczała z czasem zaczęła zanikać pozwalając mi na moment ujrzeć prawdziwy świat i wydostać się z tej okropnej pułapki, ale niestety wszystko przepadło i nic się nie udało naprawić, nadal jestem pogrąż...
