LOVE HURTS(ONE-SHOT-STORY)

:))

Thanks for giving this story a SHOT!

BROKEN-HEARTED?

awtsss.Mabigat na problema yan.

Pagkatapos ng klase diretso na ako sa bahay.I stucked my self in my room.Not wanting to hear words from any body.All i know is i am not in the mood to talk.I wanna be alone just for now.I don't feel doing any thing.Gusto ko lang humiga sa bed ko,ipikit ang aking mga mata at tuluyang magising sa kabilang buhay.Ano na ba ang saysay ng buhay ko?Kung iniwan na ako   ni Gab-ang pinakamamahal ko.

The afternoon is so silent.So,i think perfect time to para mag rest.

After the load of works at load of pain na naramdaman ko in the pass five hours in the morning,pagod na pagod ako. Dog-tired akong nakatihaya sa bed.Gusto ko sanang may airplane na bumagsak sakin.

It hurts lang kasi alam kong i gave my love.But all he gave me was good bye.

Parang kanta lang noh?Pero ang masakit.Ako yung babae.At ako pa talaga ang iniwanan.

Well,sabi nila ganito daw ang relationship?If you love,expect pain.Pag iniwan ka,matuto ka.

Sa totoo lang,di ako yung tipong taong sana'y na sa mga bagay na tungkol sa mga relasyon.First-time ko itong kay Gab.

At first,takot ako.I know my self.Ako yung over-sensitive na ewan.

Ako yung teen-age girl na kung maka-crush wagas.Na iiyakan pa kahit alam kong he even doesn't have care.

Ang O.A ko noh.

Alam na yan ng mga friends ko.Kaya ang advice nila sa akin.

"Never get into a relationship.Kasi masasaktan ka lang.Kung crush nga ,nag-momourn ka.Boyfriend mo pa kaya?"

Sige na ,ako na yung O.A.

Pero masasabi niyo bang kalukuhan lang yun ng teen-ager na katulad ko?

Walang basihan ng edad ang Love.Dumadating ito with or without your consent.Minsan nga,di mo pa sigurado kung Love nga ba talaga?

Anyway,speaking of Gabriel.He courted me.I like him,honestly.Pero nung una nanghihinayang talaga ako na sagutin siya.Hindi ko nga alam.Yung dating fina-fantasize ko na crush na crush ko.Nanliligaw na.Echos parin ako sa ka-dedeny.

Hanggang sa ma-fall AKO.

He is atypical.He is a guitarist.May somekinda-music lover(Acoustic)ako eeh.Halos lahat na andun na sa kanya.Looks can be decieving.But alam kong mabait naman siya.Dati rati pahintay hintay ako sa hallway at inaabangan siya.Pero di ko in-expect na darating yung time.Dalawa na kaming uuwi at ihahatid pa niya ko.Ang sweet noh!

I admit .kahit kampante akong sabihin na hindi niya ako magagawang saktan dahil sa mga pinakita niyang gentleman attitude and all his man's words,takot parin ako na dumating ang araw na iiwanan niya ako.At ito nga ,nangyari niya.

Ganito ba ka-unfair ang Life.Bakit yung taong mahal na mahal un pa talaga ang lumalayo sayo.Bakit hindi lahat pwede nating makuha.Pero lahat kaya nating ibigay?

Sounds a bit confusing.Kung itutuon mo ba naman ang buhay mo sa mga paradox ng life na ito.Kahit alam mo na ang takbo at ibig sabihin ng lahat.You can never deny that you still do have a lot of problems unsolved.Kasi nga kulang tayo sa Acceptance.Kung tatanggapin ba naman natin ang lahat ee di NO PROBS.

Pero,di ko talaga matanggap na wala na siya.

Ang kauna-unahang lalaking nagpaibig ng lubos sa puso ko.

Ang lalaking nag-sabing kayang ibigay sa akin ang mundo.

Ang lalaking nagkukumpleto ng araw ko.