Chapter Thirty

151 12 2
                                    


The Halter Family

         Nakalipas ng ilang araw mula ng nagpakita ng sign warning ang binata, na may posibility na gumising sya kahit anong oras or anytime.Masaya ang mag asawa sa ibinalita ng M.D ng anak nila.
Rodney and Elizabeth even they had one of those late-night arguments....again. It wasn't one of their worst, but it left them both feeling raw. The next morning was awkward, circling around each other in the house as they got their daily routine.
Pero after many days one of them finally mumbled an apology, until the other did the same. Pareho silang ayaw nilang magtagal ang sama ng loob sa isat-isa. Also they both trying to just put it behind them, case closed, alang alang sa anak nila na hanggang ngayon nakaratay pa sa hospital bed.

Hanggang sa dumating ang araw na matagal ng hinihintay sa lahat ay pag-gising ulit ng binata.

Five hours later.

''Hey baby, I miss you so much. Sana gumising kana dahil miss ko na ang mga yakap mo sa akin. I know you can hear me, please wake up, mommy missing you so much. Nasasabik na kami lahat na makita ka na nakasuot sa M.D gown mo at karamihan sa pasinte mo ay na miss kana rin nla. Hindi bagay sayo ang  nakahiga dito Baby, kaya bangon kana please.''Iyak ng Ina nito. Ganito lagi ang scene sa tuwing malungkot si Elezabeth. Kinakausap nito ang Anak hanggang sa mapagod at makatulog.
Two hours na ang nakalipas ay dumating si Rodney galing trabaho. of course hindi talaga maiwasan sa mag asawa na hindi mag aaway.

Even thought Jerry's lying in a coma he's still aware and hear his family was arguing in his room about what to do about his recovery. They were trying to decide if it was best to go ahead some serious surgery.
And finally Jerry's started moving.  Eventually in a few minutes his two eyes completely wide awake.
Unang nakita nya ay ang Mommy nito na naka-upo sa couch, habang may ginagawang paper works. Nang marinig ito ang tawag nya ay muntik na itong mahulog sa inupuan nito. Umiiyak sa tuwa ang Mommy nito ng makita sya na gising na gising sya at mabilis itong nag push button emergeny alert to get helped.
Agad naman nagkagulo sa room nya ng nag
datingan ang Doktor at mga nurses nito.When his doctors examined him, they found that his condition is became miraculous. Pero, may problema dahil he didn't remember one thing about his car accident. All he can remember when he was a high school boy kid.

Ilang sandali dumating ulit si Rodney sa hospital na naka damit pa ng pang bahay at halos naubusan ng hininga sa kakatakbo nito. Agad nyang nilapitan ang anak, while his doctor trying to moving his arms.
''Mr Halter congrats! Finally your son has regained.''masayang announce ng doktor nito. Napa yakap sa tuwa si Rodney sa doktor nito at walang sawa sa pagpasalamat. Agad naman yumakap sa tuwa ang asawa sabay lapit nilang dalawa kay Jerry.
"Hey, How are you my Jerry? It's me your Dad.''mahina nitong sabi.

Una nakatitig lang ito sa kanya,''Dad?''sagot nito.

''Yes ako ito Anak, naalala mo ba ako ha?''

''Yes Dad, of course I remember you.''
Napayakap sa tuwa ang Ama at kasabay na doon ang pag agus ng malalaking butil ng luha nito.

However, after 1 hour Jerry began to talk more, also he's more aware, and learning how to move his body all by self.
Subrang natuwa ang lahat doon at lalo na sa magulang nya. Hanggang sa dumating si Janna na pawisan at habol hininga nito. Pero bago pa makalapit si Janna kay Jerry,''Hey, Janna! how are you? bakit ngayon ka lang dumating ha? Kanina pa kita hinihintay dito.''masayang sabi nya.
Agad lumapit ang dalaga sa kanya at niyakap ng mahigpit kasabay na doon her body trembling by her crying.

''Thank you, finally you're back. Thank you for your coming back Jerry.''says Janna.

''Please don't cry Janna, of course I'm back because my parents and you too.''sabi nito.
Medjo naguguluhan ang dalaga sa kakaibang Jerry.

My Soulmate Younger BoyWhere stories live. Discover now