Author's POV
Ήταν σαν μια κλισέ ταινία της εποχής του 80. Μόνο που γι αυτούς ήταν μόνο εκείνοι. Ο Ήλιος έπεφτε από τον θρόνο του και χανόταν στην αγκαλιά των βουνών όπως το μικροσκοπικό χέρι της στην παλάμη του. Η κασέτα έπαιζε The Neighborhood.
Εκείνη τυλίχτηκε καλύτερα στο τζιν πανωφόρι της και εκείνος άλλαξε ταχύτητα ενώ ένα αχνό χαμόγελο εμφανίστηκε στα καλοσχηματισμενα χείλη του. Ήταν πραγματικά οι δύο τους, μόνοι μετά από καιρό - Μετά από τόσα που είχαν περάσει που φάνταζαν σαν να είχαν περάσει μήνες. Μπορεί όντως να είχαν περάσει . Ο χρόνος πλέον είχε χαθεί.
Η Gabriella σκέφτηκε για λίγο τις επιλογές της. Παρ' όλο που φαινόντουσαν τόσο λάθος, τις ένιωθε τόσο σωστές. Σαν ο άνθρωπος που είχε δίπλα της να ήταν αγνός χωρίς ψυχολογικά προβλήματα. Σαν εκείνη να μην τα είχε παρατήσει όλα.
Μοιάζει σαν αυτοκτονία. Μια γλυκιά αυτοκτονία.
Σκέφτηκε.
"Που πάμε?" Τον ρώτησε.
Τα σκοτεινά του μάτια έπεσαν στα δικά της.
"Κάπου όμορφα. " Απάντησε αυτός και πάτησε το γκάζι.
___________________________________
Και να με πάλι εδώ ακούγοντας παλιά μουσική, 2:00 Το βράδυ γράφοντας ένα πάρα πολύ μικρό παρτ επειδή με έπιασε νοσταλγία.
Λυπάμαι για όλα πραγματικά. Τα έχω παρατήσει όλα.
Τεσπα.
Ξεκίνησα αυτό το βιβλίο πριν δύο χρόνια περίπου...Ή έτσι νομίζω τουλάχιστον. Και μπορώ να πω πως σε αυτά τα δύο χρόνια η ζωή μ άλλαξε τελείως. Προσπαθώ όμως κι αυτό έχει μεγάλη σημασία.
Θέλω να δώσετε (όσοι έχετε μείνει τέλος πάντων) το δικό σας τέλος. Μπορεί να σκοτώθηκαν μαζί, να τους έπιασε η αστυνομία ή να φτιάχνουν την οικογένεια τους.
Αυτή η ιστορία έλαβε τέλος για εμένα. Τελευταίες 266 λέξεις.
Τέλος
YOU ARE READING
Sweet Psycho
Mystery / Thriller|Book 2| Διέσχισα αργά τον διάδρομο. Ο ήχος από το σύρσιμο του τσεκουριού ακουγόταν σε όλο το δωμάτιο και στο πέρασμα του άφηνε φρέσκο κόκκινο αίμα στο πάτωμα. Το κράτησα πιο γερά για να είμαι σε ετοιμότητα. Σταμάτησα απότομα μπροστά από τον σκοτε...
