ODA ARKADAŞIM / TAMAMLANDI

BÖLÜM 30 -FİNAL-

Son yazmak içimden gelmiyor. Veda etmek dünyanın en zor olayı. İlk gün bölüm atarken kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Şu an son bölümü yayınlayacağım ama inanın hala kalbim deli gibi atıyor. Hala ilk günkü kadar heyecanlıyım. Umarım severek okursunuz. Ve umarım Menesse'nin hikayesini unutmassınız. Sizlere özel vedayı bir sonraki bölümde paylaşacağım.❤ Sizi bölümle baş başa bırakıyorum.❤

•••••                      •••••                    •••••

Geçen bir yılda Menesse' nin atığı en büyük adımdı "Oda Arkadaşım" ismini verdiği yeri açmak. Kader arkadaşlarına elinden geldiğince yardımcı olmaktı amacı. İlgar her zaman ki gibi en büyük destekçisi olmuştu. Kahveler içiliyor, sohbetler ediliyor, acılar paylaşılıyordu. Yardıma ihtiyacı olanlara maddi manevi destek veriliyordu. Tek amacı vardı yaralı arkadaşlarının  sesini duyurmak ve daha çok dostuna sarılmak....

O yaralarının üstünü sevgiyle kapatmıştı. Acıları dinmiş gülümsemeyi öğrenmişti. Artık tek dertleri yüksek gelen faturalardı. Tabi Menesse'nin illa yemeği ben yapacağım diyerek mutfağa girdiği ve geceyi aç geçirmek zorunda kaldıkları gecelerde kolay değildi. :)

Son bir kaç gündür olduğu gibi yine mide bulantısıyla açtı gözlerini Menesse. İlgar ne kadar ısrar etsede doktora gitmeyi kabul etmemişti Menesse. Yüzünü yıkayıp banyodan çıktığında kendisine endişeyle bakan İlgar' la karşılaştı.

- İtiraz istemiyorum Menesse hazırlan doktora gidiyoruz. Dedi İlgar.

Menesse dolan gözleriyle baktı İlgar' a

- Korkuyorum.... Çok korkuyorum birşey çıkacak ve mutluluğumuz bozulacak diye çok korkuyorum. Dedi.

İlgar Menesse'ye sıkaca sarılıp saçlarından öptü
- Korkma hayatım hiçbir şey mutluluğumuzu bozamaz. Hem ben senin yanındayım. Ben yanındayken hiçbir şeyden korkma.

Gözlerini açarak İlgar'a bakıp
- Peki ben yanındayken sen hiçbir şeyden korkmuyor musun? Diye sordu Menesse.

- Sadece seni kaybetmekten korkuyorum başka hiçbir şeyden korkmuyorum. Bu yüzden de her zaman dua ediyorum "Önce beni al ya Rabbim" diyorum.  Dedi İlgar.

- Bu çok bencilce bir dua ama ben ne yaparım sensiz hiç düşünmüyor musun? Ben hep ikimizin canını  el ele al diyorum. Kimse kimsenin arkasında kalmasın diye.

- Tamam bende bundan sonra böyle dua ederim. Dedi gülümseyerek İlgar.

- İlgar randevu al gidelim doktora. Dedi Menesse.

- Hemen bitanem. Dedi İlgar sevinçle.

Güneş banyoda elindeki test çubuğuna bakmaya korkuyordu. Her defasında hüsranla çöpe gidiyordu çünkü hamilelik testi. Çubuğa bakmadan aynanın önüne indirip arkasını döndü. Bu kez de bir hayel kırıklığı yaşamaktan çok korkuyordu. Cesaretini toplayıp bakacaktı ki Fırat' ın sesini duymasıyla çıktı banyodan.

- Hoşgeldin canım. Dedi gülümseyerek.

- Hoşbulduk Güneşim bak sana ne getirdim.

- Bu ne? Diye merakla sordu Güneş eline tutuşturulan zarfa bakıp.

- Bilmiyorum aç bak. Dedi Fırat gülümseyerek.

Güneş heyecanla açtı zarfı içinden çıkan belgeye akan gözyaşlarıyla baktı. Hamile olma düşüncesini o kadar kafaya takmıştı ki okul durumuna bakmamıştı bile. Elinde tuttuğu belge yıllardır hayalini kurduğu lise diplomasıydı. Sevinçle sarıldı Fırat' a. Telefonunu alıp bir kaç ay önce memlekete dönen babasını aradı.