33.Bölüm || BENİMLE EVLENİR MİSİN?

63.8K 3.5K 4.3K
                                    

"Ben sana hiçbir şey söylemiyorum artık."

Elindeki paketi sinirle banyo dolabının üzerine fırlatıp toprak olmuş parmaklarını musluğun altına tutan Rüzgara büyük bir kahkaha attım.

Anlaşılan saksıyla biraz boğuşmuştu. Ama yine de sinirli olmasına rağmen çok tatlıydı.

"Bakıyorum da benden hemen şikayet etmeye başladınız Rüzgar Bey. Ne o sıkıldınız mı yoksa?"

Rüzgar, ellerini havluyla kurularken bana doğru dönüp göz kırptı ve yüzüne alaycı bir sırıtış ekledi.

"Dün gecenin hatırına bütün sözlerimi geri alıyorum Belemir Hanım."

Kaşlarım sözlerinin hemen ardından hızlıca çatıldığında ilk önce hafifçe güldü. Sonrasında ise elindeki havluyu askılığa bırakıp yanıma doğru adımladı ve saçlarıma küçük bir öpücük bıraktı.

"Daha iyi misin?"

Ellerinden birisiyle suyun sıcaklığını kontrol edip diğeriyle musluğa uzandığında hınzırca sırıttım ve avcuma doldurduğum suyu hızlıca yüzüne fırlattım.

"Dün gecenin hatırıymış. Ukala adam."

Rüzgar, bakışlarını musluktan alıp yavaşça suya doğru kaydırdı. Ve uzun bir süre öylece kaldı. Bir eli muslukta bir eli suyun içerisinde sakince bekledi.

Tabii ben ise o süre zarfı içerisinde ömrümün yirmi yıl kısaldığını hissettim. Bu korku, bana uzun bir süre yeterdi.

"Rüzgar."

En sonunda işaret parmağımla Rüzgar'ın kaslı kolunu dürtüklediğimde sular akan yüzünü mimiksizce bana doğru çevirdi.

Bu sessizlik ve bakışları hayra alamet değildi. Beni doğrayacaktı. Bedenimin yarısından kuşbaşı yarısından da kıyma yapacaktı.

Bitmiştim ben.

Neden cevap vermiyordu ki?

Yoksa..

Yoksa benden Belemir çevirme mi yapacaktı?

"Rüzgar korkutma beni lütfen."

Birkaç dakika daha aralık dudaklarım ve korku dolu bakışlarımla yüzüne baktıktan sonra ellerimle yüzümü kapatıp bana yapacaklarını beklemeye başladım.

Ve tam o an da Rüzgar son zamanlarda ki en büyük kahkahalarından birisini attı. Bununla eş zamanlı olarak ise ellerimi tutup yüzümden çekti ve ıslak dudaklarını dudaklarıma bastırıp büyük bir öpücük bıraktı.

"Bir keresinde bir kitapta okumuştum. İnsan, hiç kimsenin kendisine yapamadığı kadar kendisini tüketir ve kendisine zulüm eder."

Musluğu açıp ılınan suyu sıcaklaştırmaya başladı.

"Eminim sana ne söylersem söyleyeyim az önce kendinle baş başa kaldığın düşüncelerde ki etkiyi yaratamayacaktım."

Söyledikleriyle birlikte gümbürdeyen kalbim sakinleşirken oturduğum yerden hızlıca doğrulup kollarını tuttum. Oldukça heyecanlanmıştım.

"Ne yani benden Belemir çevirme yapmayacak mısın?"

Rüzgar kafasını geriye doğru yatırıp büyük bir kahkaha daha attı.

"Sanırım bir daha seni kendinle baş başa bırakmamalıyım. Kafayı yiyordun."

Elleriyle saçlarımı karıştırıp yanağımdan canımı yakmayacak şekilde makas aldı.

ADAYA DÜŞEN KIZNơi câu chuyện tồn tại. Hãy khám phá bây giờ