Same Mistakes

chapter seven

Na deze les weet ik niet eens welke les ik heb. Ik hoop zo dat die niet met Zayn of Senna is.

AVERY'S P.O.V.

Niall en ik zitten voorin de klas bij geschiedenis. We moesten daar wel zitten want alle andere plekken waren bezet. De les gaat gelukkig snel voorbij, want hij is super saai. We werden er ook nog eens bijna uitgezet omdat Niall een hilarische opmerking maakte die niemand begreep dus wij de enige waren die heel hard moesten lachen.

Als school klaar is loop ik naar buiten waar Harry op me staat te wachten. Ik wens Niall een fijn weekend en sla mijn armen om hem heen.

"Eindelijk weekend hé babe?", zegt Harry als hij zijn lippen zacht op de mijne drukt. "Gelukkig wel ja, ben er wel aantoe", glimlach ik en ik stap de auto in.

Harry gaat achter het stuur zitteen en start de auto. Na een kwartiertje gereden te hebben komen we thuis aan.

Voor ons huis staat liam's auto geparkeed. "Liam?", vraag ik als ik hem op de grond tegen zijn auto aan zie zitten. "Liam wat is er gebeurt?", vraag ik bezorgd. "Sophia...", is het enige wat hij zegt. "Wat is er met Sophia?". ik zie nu pas dat hij aan het huilen is. "Ze is weg...". "Zijn jullie uit elkaar?", vraag ik verbaasd. " Nee... Ze is ontvoerd...". Mijn mond valt open. "Wat!? Sinds wanneer!?". "Het is vannacht gebeurt. Dir heeft de ontvoerder achter gelaten". Hij geeft me een zwart draadje met een bedeltje eraan. Het heeft ze vorm van een letter Z. "Harry weet jij misschien van wie dit is?", vraag ik als hij naast me komt staan. "Ik heb het wel al ooit eerder gezien bij iemand maar ik weet niet precies meer bij wie". "Kun je daat snel achter komen?", vraag ik, lichtelijk paniekerig. "Ja ik denk het wel. Misschien dat andere mensen wel weten van wie het is. Ik maak wel een foto en app het naar al mijn contacten". "Heel erg bedankt Harry", zegt liam, die nu ook recht op staat.

"Wil je anders even mee naar binnen?", stel ik voor. "Ja is goed, als jullie dat niet erg vinden?", vraagt Liam. "Ik heb er geen problemen mee", zegt Harry en ik knik.

Liam gaat op de bank zitten en ik loop naar de keuken om wat thee te maken.

Het dringt me nu pas eigenlijk door dat Sophia gewoon ontvoerd is. Ze is gewoon fucking ontvoerd! Wie zou dat haar nou aan doen? Ze is het aller liefste, aardigste en knapste meisje wat ik ook heb gezien. Waarom zou iemand dat nou toch doen?

Mijn gedachten worden onderbroken door twee sterke armen die om me heen slaan. Ik voel lippen op mijn wang. "Gaat het wel babe? Je ziet helemaal wit", hoor ik een lage stem in mijn oor zeggen. Ik knik en draai me om. Zijn groene ogen zijn zo mooi. Je kan zijn bezorgdheid gewoon zien. Het doet me pijn om hem zo te zien. Hij hoeft niet zo bezorgt ze zijn om mij, ik red me wel. Ik maak me juist zorgen om Liam en Sophia.

"Ga jij maar vast naar de kamer, ik zorg wel voor de thee", zegt hij. Hij drukt nog snel een kus op mijn mond en dan ga ik naar de kamer waar Liam een beetje voor zich uit zit te staren.

"Ik vind het echt zo erg Liam", snik ik. Ik heb pas een ding gezegd en de tranen rollen al over mijn wang.

Hij spreid zijn armen en slaat ze stevig om me heen. "Ik weet niet hoe ik hiermee om moet gaan. I-Ik bedoel mijn vriendin is ontvoerd. Wat moet ik in vredesnaam doen om haar terug te krijgen?", snikt hij.

LIAM'S P.O.V.

Ik sla mijn armen om mijn nichtje heen. Ze is altijd al zo'n goede steun geweest. We zijn eigenlijk meer aller beste vrienden dan neef en nicht. Ik weet nog wel dat als we gingen afspreken vroeger, dat we dan van die hutten gingen maken van dekens, kussens, stoelen en alles er op en er aan. Maar toen waren we 9 en 11, nu zijn we 19 en 21. We proberen elkaar zo vaak mogenlijk te skypen sinds dat ik met Sophia in Amerika woon. Als we terug naar Holmes Chapel komen maken we er altijd wel een feestje van. Ik mis ze dan zo erg. Net zoals ik Sophia nu zo erg mis!

We moeten er echt achter zien te komen wie dit gedaan geeft. Diegene gaat er echt aan als ik erachter kom wie.

Harry komt binnenlopen met een dienblad met thee. Hij zet het op de salontafel voor ons neer en gaat ook op de bank zitten. 

"Ik heb net even een foto van dat armbandje naar al mijn contacten gestuurd...", zegt Harry. "En... hebben mensen er al op gereageert?', vraagt Avery bezorgt. "Ze zeggen dat het armbandje van Zayn die is die hij aan Senna heeft gegeven". Avery's mond valt open. "Wat!?... Dat kan toch niet!?", zegt ze ongelovig. "Wie zijn die Zayn en Senna?", vraag ik. "Dat zijn twee mensen die bij ons op school zitten maar ik mag ze echt totaal niet. Die Zayn denkt dat hij mijn vriend is en Senna dacht dat ze kans bij mij had. Het toevallige is dus dat ze nu een stelletje zijn. ", legt hij me uit. Ik knik zodat ik hij weet dat ik het snap. Ik krijg gewoon geen woorden uit mijn mond. Ik zit teveel met mijn gedachten bij het idee dat de mensen die mijn meisje hebben ontvoerd hier in de buurt van mijn nichtje en haar vriend wonen en dat ze hun kennen. 

We drinken onze thee en kijken nog een film om ons even ergens anders aan te laten denken. Het werkt bij mij tot dat de film is afgelopen. Avery ligt in Harry's armen en is in slaap gevallen. In het begin vertrouwde ik hem niet maar nu ik zie dat hij Avery blij maakr vind ik het prima. Ik zorgde er altijd al voor dat er niks ergs zou gebeuren op school. We hebben alrijd bij elkaar in de klas gezeten tot dat we naar high-school gingn en we iets anders kozen. Ik kreeg een relatie met Sophia. Ze was een nicht van van een oude vriend van mij. Klinkt heel raar maar het is zo. Ik was naar een feest van hem en toen leerde ik haar kennen. We wisselede nummers uit en gingen al snel op een date. Nu hebben we al meer dan twee jaar. Ze wilde heel graag naar Amerika voor haar studie en ze wilde graag dat ik mee ging. Dat heb ik uitendeijk ook gedaan. Ik ben mijn laatste studie jaar nu in Amerika aan het afmaken. ik vind het echt jammer dat ik het jaar niet kan aflsuiten met Avery. Maar natuurlijkj mag ik het nu met mijn meisje doen, als we haar nog terug vinden. De realiteit raakt me pijnlijk in mijn hart. Sophia is weg. Misschien komt ze wel nooit meer terug

"L-liam gaat het wel?", vraagt Avery met een schorre stem. Ik knik zwakjes. "Weet je het zeker? Je kan echt alles tegen me zeggen he, dat weet je". Ze kijkt me doordringend aan. "Ik ben gewoon bang dat we gaar dadelijk niet meer vinden. Dat ze voor altijd weg is". Een traan rolt over mijn wang. Haar armen slaan om mijn nek heen. "Het komt allemaal goed dat beloof ik je", zegt ze zacht als ze me weer aankijkt. "Ik hoop het zo erg Ave, je weet niet hoe erg ik haar nu mis". "Dat weet ik wel Lia en ik snap je gevoel heel goed". Ze kijkt me aan met een begrijpende blik. 

+++

heeyyooo

Sorry voor de late update!!:( maar ik hoop dat jullie het weer leuk vonden!!!!!

OMFG OKE BEN ECHT SUPER BLIJ!!! @Imaginesof5SOS aka Roos Tulmans had een tweet getweet en fucking Calum had die dus geretweet en toen stuurde ik zo van OMFG IK ZAG NET DAT CALUM JE TWEET HAD GERETWEET IK BEN ZOOOOO BLIJ VOOR JEE!!!! (alleen dan wel in het engels) MAAR TOEN HAD ZE DIE DUS GEFAVED EN ZIJ HEEFT IETS VAN 203K VOLGERS OP TWITTER!!! I'M SORRY IK BEN GEWOON ECHT SUPER BLIJ HIERMEE!!!!!!

please vote, comment, follow:)

XXXXX LOVE YOU LOTTSSS IrwinsBandana_