CİNLİ

ALTEMUR

Leyla: Neyse annecim, Mübeccel hanım teyzeye oğlunda gönlümün olmadığını uygun bir dille söylersin. Daha okuyacak kızım filan de veya baktın daha da sıkıştırıyor başka bir sevdiği var de. Yeter ki kapansın bu konu. Son kararım bu.

Ayşe Hanım: Ona hayır, buna hayır. İki kız kaldınız başıma. İnşallah kazanırsın bu yıl üniversite sınavını.

Leyla: Merak etme anne. Bir yere yerleşeceğim.

  Yelda mutfaktan ayrılıp tekrar salona geçti. Leyla ablasının rahatlamış olduğunu sezdi. Bunun üzerinde pek düşünmedi. Yemeği bitirnce kendisi de odasına geçti. Test çözmeye başladı. Çalışmaya ara verdiğinde yeni arkadaşı Arzu'nun dediklerini düşündü. Kazanılan üniversitenin hangi şehirde olduğu da önemli olabilirdi. Çünkü üniversite için ailesinin yardımları çok kısıtlı olabilirdi. Büyük şehirlerde öğrenciler için iş imkanları daha çok olurdu. O işlerden bin lira bile kazansa bu yaşamsal ihtiyaçlarını karşılamak için bile çok şey fark ettirirdi. O, bunları düşünürken salonda annesi ve ablası Yelda'nın arasında başka bir sohbet vardı.  

Ayşe hanım : Yelda biliyorsun değil mi ? Leyla ve sen benim kızlarımsınız. Bir anne olarak ben, sizin iyi olmanızı isterim. İkiniz de mahalle liselerinde okudunuz. Notlarınız da ortada. Bir meslek sahibi olmanız için daha başarılı olmanız lazımdı. Kardeşin tabi bunu kabul etmiyor. İnşallah başarır. Ama başaramazsa sizi baş göz etmek gerekir. Kardeşin taliplerini kabul etmiyor. Zaten abla olan sensin. Önce senin evlenmem uygun düşer. O, kardeş, üstelik de büyüye geldi herhalde yavrum. 

Yelda: Anne, korkutma beni. Zaten gecenin bir yarısı kardeşim sıçrayak uyanıyor. Ödüm kopuyor. Daha da korkutma beni. Yoksa salonda yer yatağında yatıcam. 

Ayşe Hanım: Çocum, sen pek hamaratsın, korumacısın, bir tane benim kızım ama talip çıkmadı sana da. 

Yelda: Ya çıkar anne daha. Bu kadar çevre var. Ama biraz varlıklı olmalı. Adam gibi adam olmalı. 

Ayşe hanım: Yavrucum sana talip olan fakir bile yok. Zengini nerden bulucan ? 

Yelda: Anne benden daha çirkin, benden beceriksiz kızlara kimler kimler talip çıkıyor bana neden talip çıkmasın ? Hep televizyonda izledik bir kaç yıl önce, nasıl kadınlara kimler talip çıktı. 

Ayşe Hanım: Senin de bahtın kapalı. Fevzi hoca'ya söylicem seni de okusun.Sahi aradı Gülay hanım. Ben unuttum size söylemedim. Bu cuma gelin dedi. Mukavele de var dedi. Erken gelin dedi. İkramlar olacakmış. 

  Anne kız konuşurlarken, saat sekiz olmuştu. Televizyonda geçen hafta izledikleri dizinin tekrarı başladı. Zaten hafızalarına kazımış oldukları Türk dizisinin tekrarını da yeniden izlemeye başladılar. Yelda yeniden söze girdi. Çünkü aklına bir şeyler takılmıştı.

Yelda: Anne ne iş bu Fevzi Hoca? Adam para da almıyor okumaya. Bizi işe çağırıyor herhalde. Para yerine iş yaptıracak. Hep haberlerde izliyoruz dolandırıcı olmasın bu Fevzi hoca?

Ayşe Hanım: Yok kız olur mu hiç dolandırıcı. Kaç yerden duydum ben. Bir sürü kişiye yardımcı olmuş. 

Yelda: Sen bu kadar güveniyorsan tabi ne diyeyim. Yalnız kardeşim tekrar nasıl gelir o eve? İkimiz gideriz herhalde ?

Ayşe Hanım: Gelir, gelir kardeşi, ikna ederim ben onu. 

  İkisi de bu sözden sonra konuyu kapattı. Televizyonda izledikleri dizinin tekrarı çok can alıcı bir sahneye gelmişti. Aile şirketi sahibi yakışıklı, karizmatik genç adam yalıya ailesiyle tanıştırmaya getirdiği sekreterlik yapan genç kadınla tartışmaya girdi, hararetli tartışmanın sonunda kadehten içtiği sarımsı saydam sıvıyı hızla nişanlısının yüzüne fırlattı. Yelda kendini tutamadı: 'Böyle adama hiç yanlış yapılır mı? Ne güzel gitmişsin yalıya, adamın ailesinin seni eleştirmesine cevap veriyorsun? Aptal kız.' dedi. Annesi güldü. 'Böyle adam bulsam, hayatta bırakmam, her gün kuaförlere giderim, her gün güzel kıyafetler giyer, güzel takılar takarım, kolay kolay yemek filan da yapmam. Ah keşki böyle yakışıklı zengin bir kocam olsa...' diye bu defa da içinden geçirdi Yelda. Tam heyecanlı yerinde dizinin özeti bitti. Reklamlardan sonra dizinin esas yeni bölümü başladı. Annesiyle pür dikkat yeni bölümü izlemeye başladılar.

  Aynı sıralarda içerideki odada kızkardeşi Leyla üniversiteye hazırlık kitapları ile cebelleşiyordu. Aklındaysa bir sürü düşünce dönüp duruyordu. Keşki dersaneye gitmiş olsaydım diye geçirdi içinden. Bilemediklerim konusunda yardım alırdım. Daha güzel bir planım olurdu belki. Beni destekleyen bir rehber öğretmenim olurdu. Daha fazla arkadaşım olurdu. Babama acaba açıp söylesem mi annemlere ses etmeden bana belki dershane parası gönderir. Belki ikna ederim. O zaman süper olur diye düşündü. Kesin bir yere yerleşirim, sonra devletten kredi alırım, burs başvurusu yaparım veya devlet yurdunda kalıp yarı zamanlı iş bulurum. Önünde kitaplar kendi kendine gülümsedi. Saatin on olduğunu farkedince, kitapların başında kalktı, elini yüzünü yıkadı. Yatağına uzandı. 

  Annesi ve ablası televizyonda başkalarının hayallerini izleyip, heyecanlanırken, Leyla kendi hayallerini düşünerek o gece uykuya daldı. En azından yarının bu gününden daha zor olmaması için de dua etti.