[EDITING] (COMPLETED) Im Inlove With My Idol (Exo Tagalog Fanfiction)

Chapter 3

"Ayos lang ako."I groan as he help me lay down again.

"Bigla kang nag collapsed kanina kaya dinala agad kita sa malapit na clinic." I saw him stood up and let his hand lay on my forehead. "Mabuti naman at bumaba na ang lagnat mo." Nakangiti siya at muling umupo sa upuan tabi ng kama.

Habang pinagmamasdan niya ako, nagtatanong ako sa aking sarili kung bakit niya ako tinulungan at hinatid dito.

"Bakit mo ako dinala dito?" Tanong ko sa kaniya. He looks at me innocently.

"Ano bang klaseng tanong iya--" I cut him off when i suddenly got up and look directly to him.

His eyes widened as his jaw drops. "Just answer it!" Inis na sabi ko.

"Because im worried about you!" Sa mga oras na iyon, hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko. Bakit pakiramdam ko nagsasabi siya ng totoo? Taliwas sa inaasahan kong isasagot niya sa akin.

Hindi ba dapat magpapanggap lang kami sa aming nararamdaman? Pero bakit niya ako niligtas?

"Hindi kita maintindihan Phoenix, ang labo mo." Mahinang sabi ko at muling hiniga ang sarili.

"Im not joking, okay? Ano sa tingin mo ang gagawin ko nung nakita kitang nakahandusay? Ano? Hahayaan na lang ba kita?" Lumayo na lamang ako ng tingin sa kaniya.

"You don't know how much worried i am tapos ganiyan lang ang sasabih--"

"Salamat." Sabi ko at sandaling tumahimik ang kwartong ito.

KATHERINE'S POV

Kasalukuyan kong iniisa-isa ang mga gamit na dadalhin ko ngayon. Ngayong araw na ang alis ko papuntang Korea. Ang tagal kong hinintay itong pagkakataon na ito kaya naman minabuti ko na sa ayos ang lahat.

Bago pa man ako pumunta sa airport, binisita ko muna si Daddy sa hospital. Mahigit dalawang buwan na din mula nung na car accident niya kaya mahigit 2 buwan na din siya sa hospital.

Tumakbo ako palapit sa kaniya at agad siyang niyakap. "I miss you, Dad!" Sabi ko.

Narinig ko ang ilang daing mula sa kaniya kaya naman lumayo na din ako. He's not fully recovered kaya i apologise. "I miss you more kath, how are you?" Sabi nya at pilit na bumabangon sa pagkakahiga niya.

"Dad, huwag mong pilitin kung hindi mo pa kayang bumangon, okay?" I help him lay on the hospital bed again.

He just smiled and caresing my face with his palm. "Huwag kang mag alala, next week start na ng therapy ko." Sobrang saya ko sa magandang balita mula sa kaniya.

"Talaga, Dad! Yay!" Natutuwang sabi ko.

"Hindi ka ba ma le-late sa flight mo ngayon?" I shook my head.

"Hindi po, mamayang gabi pa po ang flight ko." Sabi ko.

Bago ko pa makalimutan, binigay ko sa kaniya ang dala kong flowers and fruit basket na nasa table.

"Kainin mo yan Dad, para mapadali ang recovery mo." Sabi ko ng maiabot sa kaniya at ngumiti.

Nagtaka ako ng wala man lang imik si Daddy. May nasabi ba akong mali?

I saw him open wide his arms. He let me hug him tight for a little while. I will miss him.

"I will miss you, ija." He whispered.

"You too, Pa." Sabi ko.

Pagkatapos kong bumisita sa hospital, nag punta na dito ang tatlong mga tigang. Nag iiyak sila na parang bata habang hinahatid ako sa departure area dito sa NAIA.