Η διαδρομή μέχρι το νοσοκομείο δεν είναι παρά μια θολή εικόνα. Όταν φτάνουμε και παρκάρει κοντά στην είσοδο των επειγόντων, κατεβαίνω από την μηχανή, βγάζω το κράνος και τρέχω προς τα μέσα. Μπαίνοντας μέσα στο κτίριο βλέπω μια πληθώρα διαδρομών καθώς και γιατρών.
Κάνω μια δεξιά στροφή και κατευθύνομαι προς την γραμματεία. Η υπάλληλος δίχως καν να μου δώσει προσοχή, υπογράφει ένα έγγραφο και συνεχίζει αμέριμνη την δουλειά της. Μετά από πέντε λεπτά αδιαφορίας, σκύβω πάνω από το γραφείο και την σκουντάω ελαφρά στον ώμο. Αμέσως σηκώνει το βλέμμα της και κάνει στην άκρη το πληκτρολόγιο του υπολογιστή.
«Θέλετε κάτι;» Ρωτάει με ένα ελαφρώς ενοχλημένο τόνο στην φωνή της
«Ναι να κάνω μια ερώτηση ήθελα» απαντάω δειλά
«Πείτε μου»
«Ήθελα να σας ρωτήσω αν ο Θωμάς Κεσίδης νοσηλεύεται εδώ και ποιά είναι η κατάσταση του αν γνωρίζεται» λέω και αφήνει έναν αναστεναγμό
«Δεσποινίς αυτό το ξέρει μόνο ο γιατρός, περιμένετε να ειδοποιήσω κάποιον»
Τότε σηκώνεται απο την καρέκλα της με τα ροδάκια και περπατάει προς την μεγάλη δίφυλλη πόρτα. Όταν επιστρέφει ξανά, δίπλα της στέκεται ένας μεγαλόσωμος, γκριζομάλλης κύριος. Εκείνη με δείχνει με την άκρη του χεριού της και αμέσως αυτός με πλησιάζει με ένα φάκελο στα χέρια του.
Σταματάει ακριβώς μπροστά μου και χτυπάει το στύλο επάνω στο φάκελο ενώ ξύνει την κεφαλή του. Για λίγα λεπτά δεν μιλάει παρά μόνο μελετάει τα αρχεία στα χέρια του. Η έκφραση του προσώπου του στην αρχή είναι απροσδιόριστη αλλά όσο περνάνε τα δευτερόλεπτα, ξαφνικά αλλάζει. Στο βλέμμα του σχηματίζεται μια έκφραση λύπησης.
«Είστε συγγενής του νεαρού;» Ρωτάει και γνέφω θετικά
«Είμαι η αδερφή του» ψεύδομαι
«Τότε με μεγάλη μου απογοήτευση οφείλω να σας πω πως τα νέα δεν είναι χαρμόσυνα. Λυπάμαι αλλά ο κύριος Κεσίδης απεβίωσε, κάναμε ότι περνούσε από τα χέρια μας για να τον κρατήσουμε εν ζωή αλλά δυστυχώς ο θάνατος του ήταν ακαριαίος. Τα τραύματα του στο κεφάλι ήταν θανατηφόρα» λέει και το κινητό πέφτει από τα χέρια μου από το σοκ
«Ορίστε;»
«Ειλικρινά λυπάμαι, ο νεαρός Κεσίδης υπήρξε ασθενής μου τους τελευταίους τέσσερις μήνες της θεραπείας του»
«Της θεραπείας του; Για ποιό πράγμα μιλάτε;»
«Για τον καρκίνο στο συκώτι του φυσικά, ως αδερφή του θα το γνωρίζατε βεβαίως, σαφώς κι την κατάσταση του που είχε χειροτερέψει» συνεχίζει να λέει και απλά κουνάω το κεφάλι μου νοηματικά
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Μισώ να σε αγαπώ
RomanceΠρώτο βιβλιο. «Εγώ Αλέξη δεν θέλω να έχω καμία σχέση μαζι σου! Πάει κι τελείωσε» φωνάζω τόσο δυνατα που η φωνή μου ηχεί σε όλο το σπίτι «Άκου μικρή, σε εμένα όχι τέτοια. Μην μου πουλας εμένα τσαμπουκά. Δεν σου ταιριάζει» Το αίμα μου να βράζει, ανο...
