He is a "SHE"'

CHAPTER 7

Sobrang sakit ng ulo ni Alexa na para bang anytime pwede itong sumabog. Pinilit nyang bumagon nang maramdaman nyang may papalapit sa kanya. Dahil sa kakamulat lang, inaaninag nyang mabuti kung sino ito. Bakas sa gwapong mukha ng lalake ang pag-aalala. Maingat na hinawakan sya nito sa braso para alalayang makaupo. Nang maka pwesto, saka nya ito naalala.

"Thank God you're awake!" he exclaimed. "Uhmm, hold on. You stay here okay? Tatawagin ko lang saglit 'yung nurse." sa pagkataranta, hindi na sya nito inantay na sumagot. Dali-dali itong lumbas ng kwarto.

Napakunot-noo sya. Teka? Anong ginagawa nung lalakeng yun dito? Naiwan syang nakatulala habang nakatitig sa kasasara lang na pinto.
Ehh?! (@_@") San ba ako? Bakit parang iba ang paligid?

Nang mapansin nyang may nakaturok sa kamay nya, saka nya napagtantong nasa ospital sya.

"Oh my God! What did I do. . .?! " nanlaki ang mata nya sa gulat. Parang binuhusan sya ng malamig na tubig kaya biglang pakiramdam nya nahimasmasan sya. Di din sya makahinga ng ayos sa nerbyos. Parang. . . she'll die anytime soon pag di sya nakaalis sa lugar na 'to. Naalala nya na ang lahat kagabi."Geez!! What am I gonna do?" she cried. "Bat ba kasi nangyayari to? Help me Lord please. I can't be here. . I need to do something! Hindi pwedeng malaman nung lalakeng yun kung sino ako." She jumped off the hospital bed nang makaisip sya ng magandang idea. Bigla nyang nakalimutan na naka dextrose nga pala sya kaya di nya mapigilang mapangiwi. . Sh*t!

Inalis nya yung turok sa kamay nya saka paika-ikang naglakad papuntang pintuan. Napansin nyang namamaga pala ang sakong nya and ibang daliri sa paa gawa siguro kagabi. Dahan-dahan nyang sinilip kung sino-sino ang mga tao sa labas. Isang nurse sa di kalayuan na kausap ang naka-wheelchair na pasyente ang una nyang nakita, may mag-nanay naman na nagchi-chickahan sa isang sulok, and yung ibang mga pasyente na naglalakad-lakad para makapag-exercise. CLEAR! Sinara nya muna ulit ang pinto and hinanap ang gamit nya. "They will not know naman na tatakas ako." now she's trying to convince herself. "I mean, they will know syempre because I'm gonna disappear here obviously, but it won't hurt naman siguro since hindi naman nila ako kilala." Patuloy nyang pagpapalakas ng loob sa sarili. Hinanap nya agad ang bag nya and her cellphone. She took off her Johnny and changed real quick. "F*ck I'm so nervous!" 😭 Naglakad sya agad pabalik sa pinto - - very ready to flee, nang biglang narinig nya na may umikot nung door knob mula sa labas banta na may papasok sa kwarto. Tatakbo sana sya pabalik sa kama para magtalukbong or whatever, makatago lang, pero huli na ang lahat. Di sya makagalaw sa kinatatayuan. Nanlaki ang mata nya sabay takip ng bibig nang bumukas ang pinto. 🙀🙊🙊🙊 Ano nang gagawin ko..... 😭
.
.
.
.
.
.
.
.
.

SEIJI's POV:

"Hi, uhm. . Dr. Lim told me to inform you immediately if my patient in Room 134 is already awake. She had to personally see her sabi nya kanina"

"Ay opo Sir. Nabigyan din po kami ni Doc kanina ng instruction. Check ko lang po sang floor si Doc ngayon sa rounds nya."

"Okay, thank you!" babalik na sana ako sa kwarto nang biglang tumunog ang cellphone ko. I moved into the corner para di ako makaabala sa mga dadaan. "Hi Seij, this is Cara. Remember me?" Cara? Sino naman 'to? "Hey it's me! Raff's cousin. We met months ago in Hawaii. I'm so sorry about the sudden call, I just forced Raffy to give me your number." Ah naalala ko na. Eto nga pala yung pinsan ni Raff na nagba-banda na pinakilala nya nung mag bakasyon kami sa Hawaii. Business vacay but we actually had fun that time. Specially Cara and I. "Oh hey! Uhmm. . Napatawag ka?"

I can't help myself from smiling sa mga naiisip.

But hey, don't tell me she's calling now because she took everything seriously that night? Biglang nawala ang ngiti ko. I always clear up things with girls. I am not ready for any commitment. Para namang sa may manghuhula 'to and agad itong dumipensa. "Don't worry this is purely business. Hahaha" I sighed in my mind nang sabihin nya yun. . A very long one. Saka timing na naalala ko yung pasyente na iniwan ko saglit when I suddenly saw Dr. Lim from my peripheral view, walking towards me. "Hey Cara. . I'm sorry. Can we just discuss this some other time? I have a very important thing to do today."