2. Bölüm :*

1.2K 58 4
                                    

   Biraz geç olmuştu, ‘’babam dönmeden eve gitmeliyim’’ dedim. Eve doğru yürüyordum, o anda karşıma üç serseri çıktı. Yaşları yirmiden büyük değildi. Biri bir şey söyledi ama kulağımda kulaklık vardı onu duyamadım. Kulaklığımı çıkardım ve ‘’bir şey mi söylediniz?’’ dedim. Adamlardan biri kahkaha attı. Diğeri ise gülümseyerek ‘’velet bütün paranı bize ver’’ dedi. O an korkmuştum. Birinin bana yardım etmesini istedim. Ama orada bizden başkası yoktu. ‘’Belki kaçabilirim’’ diye düşündüm. Adamlardan biri bana ‘’hey çocuk eğer sen vermezsen biz senden zorla alırız’’dedi ve devam etti ‘’dilini mi yuttun?’’. ‘’ Daisuke git şundan paraları al’’ dedi içlerinden biri. Demek ki birinin adı Daisuke’dı. Daisuke, üstüme doğru gelmeye başladı. O anki refleksle kendimi korumak için, adama bir yumruk attım. Adam yere düştü. Az önceki kahkahaları gitmiş yerine sinirli yüzleri gelmişti. Kaçmaya çalıştım ama adamlardan biri beni yakaladı. Birazdan kötü bir şeyler olacak hissine kapıldım. Hislerimde yanılmamışım. Adamlar beni öldüresiye dövdü. Sonra Daisuke dedikleri, ceplerimi aradı. Sadece iki yüz yen çıkmıştı. Adamlardan biri bana bakarak ‘’ bu kadar mı, başka bir şeyin yok mu?’’ dedi. Daisuke, belime sarılmış müzik çalara baktı ve ‘’bunu da alalım, iyi paraya satarız’’ dedi. Çok korkuyordum. Ne varsa alıp gitsinler ben de evime rahatça gideyim diye düşünüyordum. Adamlardan biri ’’ bizi gördü bunu bırakırsak polise gider’’ dedi. Benim az önceki düşüncelerim tamamen aklımdan uçtu. O an ne yapacağımı bilemedim. Şöyle dedim ‘’lütfen beni bırakın, kimseye bir şey söylemem gerçekten, yemin ederim! ‘’. Beni bırakmayacaklarını anladım. Ama adamlar birbiriyle bunu tartışıyordu. Beni ne yapacaklardı? Fırsat bu fırsat diyerek kaçmaya çalıştım. O anki şokla Daisuke cebinden bıçağını çıkarmış ve bana saplamıştı bile. Adamlar korktu. Beni kanlar içinde olarak yerde bırakarak kaçtılar. Karnımda çok şiddetli bir acı vardı. Ne ayağa kalkacak ne de yardım isteyecek gücüm kalmıştı. Orada ölecek miydim? O an hayatım, bir film şeridi gibi gözlerimin önünden geçti. Hayatım çok umutsuzdu, çok anlamsızdı.

ŞEYTANLA ANLAŞMAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin