His Love Series 1: Loving Haru (COMPLETED)

••Chapter 1••

The plan is just look at this Haru but his voice.. is so catchy. Very deep. And he's speaking in different language. Japanese I think?

"Naniyatteruno, Levi?" It's Haru.

"Nandato, aniki?" The guy named Levi replied.

"You're cheating, you brat!" Haru shouted again.

"I'm not! Just accept that I'm good at piano tiles." That Levi replied.

"Urusai!" Haru said with a pout.

"Ang pikon mo talaga, aniki." Tatawa tawa pa yung nagngangalang Levi.

"So... " panimula ni Mira. "Gwapo si senior Haru diba?"

Umakto akong parang nag-iisip. "Parang isip bata."

"Augh! You're hopeless, Dylan. Suko na ako sayo. Bahala ka diyang ma NBSB habang buhay!" Sabi ni Mira na inilingan ko lang at pinagpatuloy ang kinakain ko.

But... that voice... it's so good to hear. It's as if it calmed down my nerves. His voice sounds like a lullaby.

Nakakainis... gustong-gusto ng tenga ko ang boses niya. Ba't ganun? I can't explain what I'm feeling right now.

But I'm damn sure... that I'm in trouble.

Nauna nang umuwi si Mira saken kanina kasi cleaning duty ko pa. Ako kasi ang leader kaya kailangan hintayin ko talaga na makatapos ang lahat dahil ako ang sasara ng mga kurtina sa glass walls tsaka ako ang tatapon ng basura at ako ang sasara ng pinto.

Tsk! Being the group cleaner's leader is a pain in the ass. Tamad pa ako sa pinakatamad kaya ayoko nito!

Hirap akong buhatin ang garbage can pababa kasi hindi naman siya mabigat kasi puro papel lang naman, ang problema kasi masyadong malaki. Hindi ko siya pwedeng kaladkarin kasi baka masira siya at baka magkaroon ng scratch ang tiles. Aba! Ayokong magbayad nhu!

Ang pinakamahirap na gagawin ko ngayon ay ang pababain ang garbage can. Jusko! Aabutan ako ng umaga nito lalo na't nasa third floor pa ako. Kainis!

One step at a time ang ginawa ko. Slowly but surely na hindi ako maunang bumaba kesa sa trash can dahil nag-slide ako.

I was about to take another step when someone grab the trash can on my hands. Nagulat ako sa ginawa niya.

"Tulungan na kita." Sabi ng lalaki na deretso lang na lumakad.

He's very tall. He has a chocolate brown hair. Matitipuno din ang mga braso niya. At makisig din namang tingnan ang likod niya. No choice ako kundi sundan ang lalaki.

Tumigil lang siya ng nasa harap na kami ng malaking basurahan. Siya na din ang naglagay ng mga basurang papel sa basurahan. Nilagay muna niya sa sahig ang trash can bago siya tumingin saken.

Those ocean blue eyes immediately took my breath away. Hindi ko pinahalata na nagulat ako sa presensya niya. Ilang segundo muna niya ako tinitigan bago siya ngumiti saken. Shit! That smile...

"I bet... you're a group cleaner's leader. If I were you... I will let the boys throw the trash." He said.

"No need. Kaya ko naman yan eh." Sagot ko.

Kumunot naman ang noo niya sa sagot ko. "But... I'm the one who threw the trash for you."

"It's because you suddenly grabbed the garbage can away from my hands. Hindi ko naman hiningi ang tulong mo." Sagot ko balik na kunot na din ang noo.

He let out a sarcastic laugh. "Just thank me already, woman."

Nameywang naman ako sa harap niya. "Ba't ko naman gagawin yun? Did I asked for your help? Hindi naman diba? Ginusto mo yan kaya wag kang maghanap ng kapalit."

Kinuha ko na ang trash can at handa ng dumeretso sa room namin. Nang bigla niya akong tawagin...

"Hey... woman!"

Hindi ko alam kung bakit ako tumigil ng tawagin niya ako. Parang may sariling mga utak kasi ang mga paa ko ng kusa na lang silang tumigil. Tumigil lang ako kaso hindi na ako nag-abala pang lumingon sa kanya.

I have a feeling that if I did turn my head to look at him... I might drown.

"What!?" I let my voice sound irritated.

"I'm Haru... Haru Saijou Alexandrov." Sabi niya na bakas ang ngiti sa boses niya. Problema nito?

"I don't care." Simpleng sagot ko.

I heared him chuckled. "Unamaehua nan desuka?"

"Sorry to say this, Haru... but I don't speak gegemon." I said in a bored tone still not looking at him.

Sa pagkakataong ito ay tumawa na talaga siya. "I mean... What's your name?"

Nagdalawang isip pa akong sagutin siya. Naglabanan pa kami ng utak ko. Pero sa huli ay natalo ako.

"Dylan... Dylan Kertia."

"That's a nice name for a beautiful woman." He said. "I hope to see you around again... Dee."

Dee!? Inis na liningon ko ang hinayupak na yun pero wala na siya. Dee? Ginawan pa ako ng petname. Anong Dee? Ang panget naman. Bakit ganun?

Augh! I knew it. Nakakainis ang Haru na yun!!

🌹💜🌹

Dylan Kertia (pronunciation: Di-lan Ker-sha) 😇