Enclave Series 1 : Rush Villanueva (GxG)

Chapter TWELVE

I saw frustration on her eyes at aminin kong may kakaibang hatid sa akin ang mga sinabi nyang iyon.

Umiling ako at ngumiti trying to shrug the negative feeling.

I cupped her face and gently kiss her lips para ito ay kumalma didn't bother if kami ay nasa pam-publikong lugar ng mga oras na iyon.

Napangiti ako when I caught her attention. 

She responded to my kisses for a while until I pull away.

"I hope it will take away all your worries, love" I mumbled staring intently at her.

Alanganin itong tumango at kapagdaka'y bumuntong-hininga kasunod ng pagngiti.

Ikinulong nito ng marahan ang aking mukha sa kanyang mga palad and mutter something.

"Anuman ang mangyari, always remember that i love you. Ikaw lang ang babaeng minahal ko ng ganito" she said whole heartedly then peck me on my lips atsaka ako masiglang iginiya sa kanyang magarang sasakyan.

********

Blue sent me home.

Inihatid pa ako nito sa loob ng aming bahay pero bago tuluyang umalis ay muli na naman akong pina-aalalahan sa aming lakad ng gabing iyon.

"I'll be picking you up at exactly 7:00 pm okay?" anito while caressing my face.

I chuckled.

"oo na, kanina mo pa iyan sinasabi"

Tumitig ako dito ng mariin "Iyong totoo? ikaw yata ang kinakabahan sa dinner natin mamaya with your family eh" pagbiro ko dito.

Ang weird kasi, imbes na ako ang makaramdam nuon dahil first time kong makikilala ang family nya ay kabaligtaran ang nangyayari.

Mas aligaga pa sya sa akin, samantalang ako eh full of excitement ang nangingibabaw na pakiramdam.

Matagal na din kaming may relasyon ni Blue pero ni minsan ay hindi pa ako nakatuntong sa bahay nila o makilala man lamang ang kahit isang miyembro ng pamilya nya.

Akala ko dati ay dito lang din sila nakatira sa tapat namin but then bahay pala iyon ng kanyang tiyuhin na malapit sa kanya.

Aniya, iyong panahon na madalas ko syang makita ay ang mga panahong nagbabakasyon lamang sya dahil sa kagustuhan ng tito nito.

Katapat lang at halos katanawan lang namin ang isa sa miyembro ng pamilya nya pero kakatwang maski ang taong iyon ay hindi ko nakilala ng personal.

Natapos at natapos ang pagbabakasyon nya duon ay hindi ko man lang nakita ang bumbunan ng taong malapit sa kanya.

Sabi nya, hindi na din daw sya nakadalaw sa mga tito nyang iyon simula ng umuwi sya sa bahay nila sa Quezon City. Which of course ay pinagdudahan ko nuong una dahil minsan ay natatanawan ko pa rin syang nasa loob ng bahay na iyon.

I tried to ask her pero mailap ito kapag tungkol sa pamilya nya ang mga nais kong malaman. Masyadong itong pribado, which I respect at hindi na ulit nangahas na magtanong kung hindi rin lang sya ang nag-oopen ng topic.

At nito lang nakaraang linggo ay na-surprise ako when she actually asked me for a dinner date with her family.

Hindi ko ipinahalata pero syempre sobrang saya ko ng mga oras na iyon kaya hindi na ako nag-pabebe pa at umo-o sa kanyang imbitasyon.

"basta, dapat ready ka na ng 7:00 pm ha? istrikto pa naman ang parents ko pagdating sa time" pukaw ng aking kasintahan.

Natigilan ako.