The hunger games

1. Η αρχή της πείνας

Κοριτσι: Άλλη μια μοναχική ημέρα στην περιφέρεια 12. Σιγά σιγά το φαγητό τελειώνει και το νερό γίνεται όλο και πιο βρώμικο κάθε μέρα.Δεν ξέρω πως θα
τα καταφέρουμε τις ακόλουθες ημέρες. Όλα αυτά εξαιτίας της πρωτεύουσας Πάνεμ. Απορώ σε πια κατάσταση βρίσκονται οι άλλες περιφέρειες.Ειναι μες στην λίγδα σαν και εμάς ή βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση?Ποιος ξέρει. Μάλλον δεν θα μάθω ποτέ. Α να η αδελφή μου .Τι θα θέλει άραγε? (Σκέφτεται)

Πρίμ: Κάτνις!!!Έλα σε περιμένει η μαμά να φάμε .Ξέρεις ότι ούτε ένα ψίχουλο δεν μενει για να φας άμα δεν έρθεις!!

Κάτνις:Συγγνώμη παπάκι αλλά πρέπει να πάω στο δάσος να κυνηγήσω, μπας και πουλήσω τίποτα .

Πρίμ:Οκ. Πάντως πρόσεχε.

Κάτνις:Το υπόσχομαι πως θα προσέχω.

Η Πρίμ έφυγε .Η Κάτνις κατευθύνθηκε προς το δάσος με ένα μεγάλο τόξο και μερικά βέλη στην πλάτη της .Επειδή δεν επιτρεπώταν κάνεις να πηγαίνει στο δάσος επειδή ήταν έξω από τα σύνορα της περιφέρειας 12 μπήκε κρυφά.Στην συνέχεια ,αφού περπατούσε άκουσε κάτι να κινείται. Αμέσως έβγαλε το τόξο και ένα βέλος. Είδε ένα ελάφι να κινείται προς το μέρος.Το στοχεύσε . Αμέσως άκουσε και κάτι άλλο να κουνιαίται απειλητικά.Το ελάφι έφυγε και η Κάτνις έχασε την μοναδική ευκαιρία να πουλήσει κάτι για λίγα χρήματα. Αμέσως στράφηκε στο άλλο πράγμα που κινείται. Ήταν ο φίλος της ο Γκέιλ.

Κάτνις:Γαμώτο!!Γκέιλ!!Μόλις έχασα την μοναδική ευκαιρία να πουλήσω κάτι για να φάει η Πρίμ και η μάνα μου. Είχα να δω μήνες ελάφι στο δάσος.

Γκέιλ:Καλά μην κάνεις έτσι.Ούτως ή άλλως κάνεις δεν έχει τόσα χρήματα για να αγοράσει ένα πεντάκιλο ελάφι.

Κάτνις:Μάλλον έχεις δίκιο . Συγνώμη που σου φώναξα.

Γκέιλ:Δεν πειράζει.

Κάτσανε σε μια πλάγια και κοιτάγανε τον ήλιο μαζί. Ο Γκέιλ της έπιασε το χέρι. Εκείνη τον κοίταξε με ένα γλυκό βλέμμα με τα μεγάλα μπλε και υγρά της μάτια .Ξανακοίταξε τον ήλιο.Ο Γκέιλ έβγαλε κάτι από το σακίδιο του.Ηταν ένα κομμάτι ψωμί.

Κάτνις:Γκέιλ που το βρήκες αυτό?

Η Κάτνις το άρπαξε και έφαγε το μισό με μανία επειδή είχε να φάει για πολύ καιρό. Άφησε το άλλο μικρό κομμάτι για τον Γκέιλ. Άρχισαν να πετάνε αεροπλάνα επάνω από αυτούς. Αμέσως κρύφτεικαν για μην τους εντοπίσουν.

Γκέιλ: Πάλι αυτοί από την Πρωτεύουσα ειναι. Κάθε χρόνο χάνονται 23 ζωές για αυτόν τη ανόητη
επανάσταση που κάνανε οι περιφέρειες πριν 74 χρόνια.

Κάτνις: Το ξέρω. Πόσες φορές μπήκε το όνομα σου σήμερα στην κάλπη?

Γκέιλ: 42. Μάλλον φέτος δεν είναι τα πράγματα με το μέρος μου. Δεν πειράζει. Χαρούμενα Hunger games!!!

Κάτνις: Χαρούμενα Hunger games!!!

Και οι δύο: Και ας πάνε όλα με το μέρος μας!!!