uyudun mu? | kısacık texting [tamamlandı.]

uyudun mu?|20-FİNAL

    Titrek adımlarla kafeye doğru ilerledim. O kadar çok heyecanlıydım ki bacaklarım artık beni taşıyamıyordu. Düşüp bayılmaktan korkuyordum. Sadece bundan değil aslında Yiğit'in beni reddetmesinden de deli gibi korkuyordum. Kafeye yaklaştığımı görmemle derin bir nefes aldım. Heyecandan ağlayabilirdim. Bu gidişle kendimi tutamayacaktım sanırım. Kafenin kapısını açıp masalarda gözlerimi gezdirdim. İşte ordaydı! Gelmişti!
Bana arkası dönük bir şekilde oturmuş bi etrafa bi saate bakıyodu. O da heyecandan olsa gerek ayağını sallıyordu. Yavaş adımlarla yanına doğru ilerledim. Tam arkasında durup beklemeye başladım. Yavaşça elimi kaldırıp omzuna dokundum. İlk önce salladığı ayağını durdurdu. Daha sonra ise derin bir nefes alıp yavaşça oturduğu sandalyeden kalktı. Arkası hala bana dönüktü. Titrek bir nefes aldım. Aynı yavaşlıkla bana doğru döndü. Artık dayanamıycaktım, kollarımı hemen Yiğit'in boynuna doladım ve gözyaşlarımın akmasına izin verdim. O ise şaşkınlıktan olsa gerek önce bi tepki vermedi ama kendine gelip kollarını belime doladı. O an o kadar çok mutluydum ki 'sevinçten karnımda kelebekler uçuşuyor' deyimini yaşıyordum.

"Seni seviyorum Yiğit..."

"Sana söz veriyorum seni sevmeye çalışıcam Seçil..."

Ve son...