İMERA FERAM ☑

20.EMANET

Zehra'dan

Insan büyüdükçe mi artıyor dertleri?
Yoksa büyüdükçe mi anlıyor gerçekleri?

Sonunda Istanbul'da ve kendime ait bir işim vardı.

Mutlulukla kafamı kocaman şirkete çevirdim burda ilk adımımı atıcaktım.

Daha sonra kendi başıma ve kendi sağlam adımlarımla yürüycektim.

Hafif esen rüzgarla titredim. Yavaş adımlarla içeri doğru adım attım karşıma çıkan herkese selam verdim.

Sonunda Mirza beyin kapısının önüne geldiğimde karşıma çıkan asistana kısa bir selam verip "mirza bey müsait mi?" diye sordum.

Asistanda aynı şekilde selam verip "şuanda bir misafiri var." deyince hayalkırıklığıyla bana ayrılan odaya gittim.

Odada benim gibi 4 kişi daha vardı hepsine selam verip masama oturdum.

Iş yerinin önceden yaptıkları dekorasyonlara göz gezdirdim. Hepsi birbirine benziyordu ama benim amacım farklı tasarımlardı. Bir evin içini insanın kişiliğine göre düzenlemek bence her şeyden daha iyiydi.

2 saatin sonunda sıkılıp kafeteryaya indim.

Kendime sıcak bir kahve aldıktan sonra bahçeye çıktım. Bahar gelmişti heryerde taze çiçekler açmıştı. Derin nefes alıp boş bir banka oturdum.

Telefonumla oynarken abim aradı gülümseyip açtım.

"Güzelim." Dedi Asaf abim, onları özlemiştim. "Abicim." diyerek aynı şekilde karşılık verdim. "Napıyosun?" deyince etrafa göz gezdirdim. "Hiç çalışıyordum kısa bir mola verdim. Sen napıyosun?"

Abim karşıdan oflayıp "işlerle bende uğraşıyorum." çalısmaktan asla vazgeçmeyen cenk asaf gülümsedim."evdekiler iyi mi? Abim 1-2 dakika konuşmadı daha sonra "senin haberin yokmu?" diye sorunca içimi bir panik sardı. Nolmuştu ki acaba evdekileremi bir şey olmuştu. "Nolduki?" Dedim korkuyla, abim "biz Zeynep'le 2 aylığına istanbul'a geldik." Derin nefes aldım çok şükür kimseye bir şey olmamıştı.

"Madem istanbuldasınız neden beni görmeye gelmediniz? Neden önceden haber vermediniz ya?" Abim karşıdan kahkaha atıp "güzelim sakin ol bizde yeni geldik 2 gün oldu daha hem sanada unuttum haber vermeyi." Ağzım kocaman açıldı "keşke yüzüme karşı söylemeseydin ya sağol. Neyse nerde kalıyorsunuz." Abim tekrar oflayıp "benim evde şuanlık Zeynep için komple bir tadilata soktum 3 gune hazırlanır. Şimdilik otelde kalıyoruz." dedi.

Sinirle "hem aklına gelmiyorum anladımda benim burda evim var oraya gelmekte mi aklına gelmedi?" dedim. Abim hızla "sakin ol. Benim otelde görüşmem vardı o yüzden kaldım burda yoksa gelirdim biliyorsun sonuçta bana hizmet etmen için elime bir fırsat geçmiş olurdu." Gülümsedim "gelin işte kızda hamile sen işe gidince sıkılır yazık ben bakarım yengeme." Abim oflayıp peki zehra bugün geliriz." Gülümseyip "bekliyorum." dedim. "Neyse görüşürüz kendine iyi bak prenses." dedi abim. "Sende abicim." deyip telefonu kapattık.

Biten kahvemi yanımdaki çöp kovasına attım. Ayağa kalkıp şirket kapısına doğru giderken gördüğüm kişiyle az daha kücük dilimi yutucaktım. Genemi beni bulmustu.

Zeynep'ten
Sabah gözümü açtığımda hafif gerindim. Hala kendimi yorgun hissediyordum.

Derin nefes alıp etrafa baktım Asaf yoktu. Oflayıp ayağa kalktım. Banyoya girip kısa bir dusa girdim. Üzerimi giyip
Yatağı topladım. Makyaj masasını üzerinden telefonumu alıp yatağa oturdum tekrardan