ERKEK LİSESİ (FİNAL OLDU)

EL-31

Medya: Yeni Ayça'mız.
Size iyi okumalar diliyorum bay bay :) 

---

"Ya Ayça çok kötüsün!"diye cırlamamla Ayça gözlerini devirip kafama yastığı fırlattı. Ay ben size olayı anlatmadım değil mi? 

Bu Ayça benden habersiz hatta bir tek Esin'in haberi var. Neyse efendim dans yarışmasına katılmış. Şarkısını söyleyeyim diye benim ismimi ekletmiş. 

"Ya kızım şunları bir göt etmek istiyorum. Salak Erdem'in kudurmasını istiyorum. Hem bir baksana. Yavuz'la şarkınızı söylersiniz Esin de söyler. Bende dans ederim. Ay valla muhteşemim ben!"

Mantıklı aslında. 

"Şimdiden bayıldın değil mi bebeğim?"

"Kızlara haber ver de gelsinler."dememle başını salladı ve kızlara haber vermek için çıktı odadan. Kendimi yatağa atıp düşünmeye başladım. Ben bu olaylardan uzak üniversite sınavına hazırlanan bir kızdım. Hatta sürekli kavga edip de babasından hakaret işiten kızdım. Dayakla büyümeme rağmen neşeliydim. Oysa şimdi? Neşeli kalmaktan nefret eder oldum. En önemlisi kalbimi kilitlemiştim aşka karşı. Kalbim kimseyi almıyordu içeri. Ta ki Metehan hayatıma girene kadar... En kötüsü onu yanındaki kızlarla gördükçe kalbime bir şeyler batıyordu. Şu lanet sınava girmek ve bu boktan şehrin anılarından uzaklaşmak istiyordum. İntihar girişimi denemiştim ama ölmemiştim. Çocukken sürekli ölmeyi dilerdim her doğum günümde... Ve Metehan'ı yanındaki kızlarla gördüğüm zaman ölmüştüm ben. 

Ruhen ölüydüm. Çocukluğumda bu kadar acımıyordu kalbim. Gözlerimin dolduğunu anlamamla kendime küfür ettim. Ağlamaktan nefret eden ben neden ağlıyordum ki? Aptaldım ben aptal. Yatağımdan yavaşça kalktım ve çekmeceden silahımı çıkardım. Dileğim gerçekleşiyordu,mutluydum. Silahı başıma dayadım. Gözlerimden yaşlar süzülürken birden odamın kapısı açıldı. Yaşlı gözlerimle kızlara bakarken Ayça'dan bir çığlık koptu. 

"Mehir,küçük kızım bırak o silahı."diyen Esin ile burukça gülümsedim. 

"Dileğim gerçekleşiyor..."diye mırıldandım. Ayça bana doğru adım attı ve silahı titreyen ellerimden aldığı gibi çekmeceye koydu. 

"Delirme Mehir delirme..."diyen Ayça'ya akmaya devam eden göz yaşlarıma inat gülümsedim. 

"Be-ben...Psikoloğa gitmem lazım. Psikolojim bozuldu. Acı çekmek zorunda değilim. İlaçlarla tedavi olurum."dememle Esin kaşlarını çattı. 

"Ne saçmalıyorsun Mehir?"demesiyle yanaklarımdaki ıslaklığı sildim ve onlara sarıldım. 

"Bilmiyorum sürekli ölmek istiyorum."dememle Ayça elleri ağzında minik bir çığlık attı. 

"Şu konuyu kapatın. Ayça sendeyiz."diyen Alya ile Ayça başını salladı ve konuya girdi. Anlattıkları bitince Alya da onay verdi. Başımı sallamamla ellerimizi birbirimizin elinin üstüne koyarak bağırdık. 

"KIZ GÜCÜ!"

---

LANET OLSUN O YARIŞMAYA KATILDIĞIM GÜNE! 

SİZ KİM KÖPEK BENİ GÜZEL UYKUMDAN UYANDIRIRSINIZ!

HAYIR BİDE ALIŞTIRMA YAPACAKMIŞIZ! 

Ya bi gidin ben zaten şarkı söyleyeceğim. Gözlerimi devirerek içeri girmemle Merve bizi gördüğü gibi sarıldı. 

"Hazır mısınız?"diye sormasıyla gözlerimi devirdim. Ayça zıplayarak geldi yanıma ve cırladı. 

"TABİİ Kİİ!"